Karanlığımla Yüzleşme

"Yıldız"

"Bu hayatta çok yara alabilir kız çocukları.Alabilecekleri yaralar iyileşir belki,ne zamansa.
-İyileşmeyen tek yaraysa Babalarının açtığıdır."

Kanlar içinde yatan Ayça ve Berili gördükce,aklıma annemin bulanık kanlı suratı geliyordu.Yaşayıp,öldüğü muammalı olan annem aklımdan çıkmıyordu.Yalancı babamım bu seferde yalan söyleyip söylemediğide çok sırlıydı.

Anlamak zordu,elbet.Anlamamak daha rahat ve kolay çıkışyoluydu.Sırf yorgun olduğum için bu konularda kolay yoldan kabullenmiştim herşeyi.Amma unutmuştum,gerçekleri öğrene bilmek için uzun yolla irerlemeliydim.Amma söylediğim gibi bazı gerçeklerde yalanlar,yalanlarda gerçekler yatardı.

Bulut Ayçayla Berilin nabzını yakalamak için bileklerini kontrol ediyordu.Ağzından kelimeler çıkmayan Bulut,bize dönüp sakin bir sesle söylemişti.

-Çoktan,çoktan onları kaybetdik.

Suskunluğuyla ayağa kalkmış ve Kızılın üstüne gitmeye başlamıştı bağırarak.
-Sen yaptın,katil cani.Seni çok kötü yapıcam sen bekle.Kim bilir belki annemizide sen öldürdün şerefsiz.Çık git evimizden.Dadımısın nesin,yerini bil.Şimdi bekle amma.Burnunnan fitil-fitil getiricem,sen bekle hapisanelerde çürütücem seni.

Bora Bulutu yanına çekip sakinleştirmeye çalışıyordu.Biz kızlarla çok korkmuş bir yanda oturuyorduk.Ölü hizmetçiler yerde kalmıştılar.Ölüleri kaldırıp ne bir yere koymuş,ne polisi aramış ne de ambilansa haber vermiştik.Etrafı kan kokusu tutmuştu.Bu sırada Asminin dışarı çıktığını görmüştük.Yanına gidip dönen Asel kan kokusundan nefret etdiğini bu yüzden dayanamayıp dışarı nefes almaya çıktığını söylemişti.Hepimiz çok kötüydük.En kptü acıtansa Kızılın ayçanın kanına parmağıyla dokunup tadına bakmasıydı.Buna tanık olduktan sonra ayağa kalkıp Kızılın üstüne gitmiştim.Gözlerim çok fena dolmuştu.Sanki anneme yapmış gibi kötüydüm.

-Ya,Or.....Gerizekalı,şerefsiz.Şerefsizsin.Uzak dur.Uzak dur lan.Uzak dur Cani.Benden uzak dur.Kızlardan uzak dur.Seni gebertirim kızım.Seni gebertirim.Çek elini s..... git.Çık git.Ya gidersin yada alırım bu bıçakla seni bir deri bir kemik bırakırım alamazlar elimden.
Kızıl:Gel,gel de yap.Senden korkmuyorum.Ne yaptıysam iyi yaptım.Akıllı olur kendinden büyükle böyle konuşamazsın.

Bora beni bir tarafa çekip atmaya çalışıyordu.
Bora:Yapma Güzelim.Kurban olurum.Gel yanıma.

Gözlerim kararmış bir şekilde elime aldığım bıçağı Kızılın suratına fırlatmıştım.İstediğim olmamıştı.Herhangi biryerine isabet etmemişti maalesef.Amma tam bileyinden bir yara açmıştım narin olsada
Kanıyordu.

-İyi oldu sana.S.....

Bora beni kendisine çekmiş ve kucaklamıştı.Ağladığı belliydi.Bağırmalarım canını acıtmıştı.Haykırmalarım gayet can acıtıcak gibi duruyordu onun için.

Bora:Yapma Güzelim.Bak,geçicek.Polisler gelip alıcak aradım zaten dışardayken Asmin.Sakin ol güzel gözlüm.Sakin ol.

İkinci kez Boranın sarılması bana rahatlık getirmişti.Hep kendimden uzaklaştırırdım Boranı.Ellerim aşağıdaydı diye kaldırıp sarılmıyordum.Biraz uzaklaşmış durumda gözlerine bakmış bazı hislerimi açıklamam gerektiğini söylemiştim.

Bora:Dışarı mı çıksak güzelim?Ne dersin.Nefes alır geri döneriz.Hem polislerde gelir.
-Olur,olur aslında.Hem.
Bora:Ne diyecektin güzelim?
-Yok birşey.Çıkalım.

Dışarı çıktığımız gibi evin arka taraflarında bir yerlerde bir taşın üstünde oturmuştuk.Bora konuşmaya başlamıştı.

+Güzelim.İyi misin?Az önce çok asabiydin.Sakinsin dimi?
-İyi,iyiyim korkma.Bora.Ben birşey söylemek istiyorum.
+Söyle güzelim.Güzelim sen bana tek birşey söylemek iste tüm şehri susturayım.Senin için yakarım bu dünyayı güzel gözlüm.Konuş istediğin kadar.Dinlerim.
-Bora.