"Changbin!! "
"Efendim hayatım"
"Ya bu koli kalkmıyor"
"Sen niye bunu kaldırıyorsun"
"Ama yaa ben çok güçlüyüm hem"
"Çok güçlüsün bebeğim şimdi şu saksıyı alır mısın? "
"Hm hm"
Koşup saksıyı eline almış paytak adımlarla yanıma gelmişti.
Bu çocuğa dayanamıyorum.
"Aşkım aşkım aşkım"
"Söyle bebeğim"
"Ben eteklerimi almamışım"
"Yenisini alırız merak etme sen"
"Yerim senii"
"Bende seni yerim güzelim"
Yeni gelmiştik buraya normalde ben Chan'ın yaşadığı şehire giderdim.
Ailelerimize 'arkadaşız' demiş olsakta sevgiliydik.
Hemde 10 senedir.
Şimdi diyenler olur sıkılmadınız mı? Yorulmadınız mı?
Hepsini yaşadık yeri geldi üzüldük yeri geldi üzdük.
Yeri geldi birbirimizden gittik, yeri geldi birbirimize sığındık.
Zaten biz hep birbirimize sığınmıştık.
Çünkü bizim bızden başka kimsemiz yoktu.
Fransa'daydık ve bir süre burada kalacaktık. Hep ev taşınmalarımız olurdu.
En büyük hayalimizden biri olan Dünya'yı gezme işini yapıyorduk.
....
"Bitti"
"Kendimi koltuğa atınca kucağımda oturmuş sevgilime baktım.
"Sevgilimm~"
Tatlı çıkan sesine erimemek elimde değildi.
"Söyle bitanem"
"Seni seviyorum"
"Bende seni seviyorum hayatım"
Dudaklarını ilk dudaklarıma bastırdı sonra yanaklarım, burun ucum, anlım, boynum her yerimi öpmüştü.
Bende beline sarılmış onu izliyordum.
"Teşekkürler"
"Ben teşekkür ederim hayatım. Hadi yemeğe koş"
"Hm hm"
Hızlıca üstümden alklıp amerikan mutfağa doğru gitmişti.
Arkasından gülüp bende gitmiştim.
Pizza kutusunu açmış bir dilim yemişti.
Onu kucağıma alıp o ıstırık aldığı dilimi banada uzatmıştı.
Bende koca bir ıstırık almıştım.
"Çok güzel çok"
"Senin gibiymiş güzelim"
Pizzalarımızı yiyip telezyonun karşısına geçmiştik.
Chan odaya gidip geleceğini söylemişti.
"Şey Changbin"
"Söyle bitanem"
"Ben saçladını bağlayabilir miyim? "
Onun saçları benimkilere nazaran daha uzundu. Benimde azda olsa bir uzunluğu vardı.
"Güzelim niye soruyoraun yap tabi"
