ÇAKIR (Tamamlandı)

Aile

Dün annem evden ayrılır ayrılmaz Nigar Teyze'nin yanına inmiş, bir süre ailemin yanında kalacağımı ve evden de şimdilik çıkmayı düşünmediğimi söyleyerek onu yeni gelişmelerden haberdar etmiştim. Onunla vedalaşmadan önce de her ihtimale karşı telefonuna numaramı kaydetmiş ve onun telefonundan da benimkine çağrı bırakmıştım. Daha önce bunu yapmak neden aklıma gelmemişti bilmiyorum? Kafasızlığıma yanıyordum.

Şu an ise valize doldurduğum kıyafetler ve Maylo'nun ihtiyacı olan mama ve diğer gerekli eşyalarla birlikte ailemin evine gidiyordum. Umarım aldığım bu karardan sonradan pişman olmaz, ailemin üyelerini yakından tanıma fırsatını güzelce değerlendirirdim.

Trafikte geçen uzun bir sürenin ardından sitenin güvenliğine kimliğimi gösterdim ve girişimin onaylanmasının ardından arabayı evin önüne doğru sürdüm. Benim arabayı park ettiğim esnada evin kapısı açıldı ve Göker dışarı fırladı. Velet pencerede benim gelmemi, daha doğrusu Maylo'nun gelmesini bekliyor olmalıydı.

Maylo'yla birlikte arabadan indiğimde Göker bahçe kapısını açtı ve yanıma gelip bacaklarıma sıkıca sarıldı. "Hoş geldin abla."

Maylo'ya döndü."Sen de hoş geldin Maylo."

Göker'in önce Maylo'ya sarılacağını düşünmüştüm ama beni yanıltmıştı. Bu duruma sevinmedim desem yalan söylemiş olurdum. Birisinin ilk tercihi olmak çok güzeldi.

Ben de yere eğilerek Göker'e sıkıca sarıldım."Hoş buldum, ablacım."

Göker'e sarılmayı bırakıp ayağa kalktım ve ailenin diğer fertlerinin de bizi karşılamak için yanımıza gelmiş olduğunu gördüm.

Annemin eteğinin zilleri çalıyordu."Hoş geldin kızım, biz de kahvaltıya oturmak için senin gelmeni bekliyorduk."

Bakalım ona hitap şeklimi görünce diğerleri nasıl bir tavır alacaktı."Hoş buldum anne. Herkese günaydın bu arada. Arabanın arkasından bavulumu alıp hemen geliyorum."

Anne diye hitap etmeme ne Çetin Müdür ne de diğerleri şaşırdı. Annem aramızda geçenleri herkese anlatmış olmalıydı. Onlar de beni selamlarken buraya yerleşeceğimden dolayı mutlu görünüyorlardı.

Ben bavulu almak için pikapın arkasına uzandığımda, daha ona dokunamadan çok hafifmiş gibi birden havalandı. Gediz benden önce davranarak bavulu arabanın arkasından almıştı. "Ben taşıyabilirdim."

Gediz tek kaşını kaldırdı. "Artık değil."

Kısa ve öz konuşmak Giray ve Gediz'de ortak özellik olmalıydı. Ben onlara bu konuda hiç çekmemiştim.

Çetin Müdür bir kolunu omzuma attı."Gel sen buraya kızım, çocuklar eşyaları halleder."

Güney'de diğer yanıma geçerek elini belime attı. "Biraz daha iyileşseydim eşyaları taşımaya ben de yardımcı olurdum. Yeni ameliyat olduğum için, hala düşmemek için birine tutunmak zorunda kalıyorum."

Gözlerimi devirdim. Fırsattan istifade bana sarıldığını anlamıyordum sanki. Ona kızgındım ama yine de hatırını sormaktan kendimi alamadım."Nasıl oldun sen? Gerçi iyi görünüyorsun ama yine de merak ettim.

"İyiyim ben abicim, sen nasılsın?"

Evin kapısından içeri girerken ayrılmak zorunda kaldık. "Ben de iyiyim, hayatımdaki herşey birdenbire değiştiği için sadece biraz ayak uydurmakta zorlanıyorum."

Çetin Müdür önümüzden ilerlerken "Herşeyin rayına oturması için biraz zaman gerekli kızım, bu aşamada hepimizin biraz sabırlı olması gerekiyor," dedi.

Göker ve Maylo bahçede oynamaya karar vermişlerdi anlaşılan, arkamızdan geldiklerini görmüyordum.

Annem neye baktığımı anladı. "Göker'in kahvaltısını önceden yaptırdım kızım, biz rahat rahat yemeğimizi yerken onlar da bahçede enerjilerini atarlar.