2 თავი

4 0 0
                                    

ღამის 2:56, ფრენა 3:10
მაქვს,წუთიწუთზე ველოდები ტაქსი მოვიდეს და აი ტელეფონიც რეკავს,ჩავჯექი ტაქსში გული ძალიან ასწრაფებული მაქვს. გავიარე აეროპორტში რეგისტრაცია და ველოდები ჩემს ჩასხდომას.დაახლოებით ნახევარ საათში უკვე თვითმფრინავში ვიჯექი ყურსასმენები მოვირგე და უცებვე ჩამეძინა.ვიღაცის ძახილი მაღვიძებს,გაღიზიანებული ვიქნევ ხელს და ისევ ვცდილობ დაძინებას მაგრამ ისევ ვიგებ ხმას და იძულებული ვარ თვალები გავახილო,მკაცრი მზერით ვუყურებ ჩემს წინ მდგომ კორეელ ბიჭს რომელიც ისე მიყურებს თითქოს შეეშინდა ჩემი გამოხედვის
?-უბრალოდ თვითმფრინავი მალე დაეშვება და იძულებული გავხდი გამეღვიძებინეთ რადგან თქვენს გვერდით ვიჯექი

მე- კარგი,მადლობა.

მზერას ვარიდებ ყურადღებას აღარ ვაქცევ და აი თვითმფრინავიც დაჯდა,გავედი აეროპორტიდან და ჩავისუნთქე ჰაერი ძალიან მესიამოვნა სიმართლე რომ გითხრათ.მამასთან დავრეკე და ვუთხარი რომ უკვე ადგილზე ვიყავი ჩემი მანქანა მოუყვანიათ თურმე,
აა უი ალბათ გაურკვევლობაში ხართ მე როცა პოლონეთში წამოვედი მამა დაბრუნდა კორეაში თავისი ახლო მეგობარი დაეხმარა რომ ბიზნესი წამოეწყო არ ჩავძიებივარ ზუსტად არვიცი და დაუბრუნდა თავის ძველ თავს და ამდენ წლიანი შრომისთვის დამასაჩუქრა მანქანა და სახლი მიყიდა,ამის ძალიან დიდი მადლობელი ვარ.
ჩავჯექი მანქანაში და მივაჭირე გაზს,მობილურში მქონდა ჩართული თუ როგორ მივსულიყავი სახლამდე მოგეხსენებათ კორეაში არვარ ნამყოფი პატარაობის შემდეგ და გზებიც არვიცი,მივედი სახლთან და დიდიად გაკვირვებული დავრჩი

ჩავჯექი მანქანაში და მივაჭირე გაზს,მობილურში მქონდა ჩართული თუ როგორ მივსულიყავი სახლამდე მოგეხსენებათ კორეაში არვარ ნამყოფი პატარაობის შემდეგ და გზებიც არვიცი,მივედი სახლთან და დიდიად გაკვირვებული დავრჩი

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Enjoy LifeWhere stories live. Discover now