♪ Selena Gomez-
lose you to love me
4 yıl sonra;
"Bugün evlilik yıl dönümümüz Doyoung, nerede kaldın?"
Taeyong, gergin sesini kontrol etmeye çalışıyordu ancak pek başarılı olduğu söylenemezdi.
"Doyoung'un nesi oluyorsunuz?"
Duyduğu kadın sesi ile telefonu elinden düşürdü.
Doyoung'un telefonunu bir kadın açmıştı, ve saat gece yarısını geçmesine rağmen hala evde değildi.
Aklına gelen düşüncelerle midesine kramplar girdi.
"Ne olur bunu yapmamış ol..."
Tüm o yaşadığı korkunç kabus asla onun peşini bırakmayan bir lanet gibiydi.
"Doyoung, beni aldatmaz."
"Doyoung, beni gerçekten seviyor."
"Doyoung, Jaehyun gibi değil..."
Taeyong, umudunun onu ele geçirmesine yeniden izin veremezdi.
'"Fakat, Doyoung öyle biri değil.''
"Jaehyun 'da öyle biri değildi..."
"Kafayı mı yiyorum?"
"Tanrım, lütfen aynı kabusu tekrar yaşamama izin verme..."
Dakikalardır tutmak için üstün çaba gösterdiği gözyaşları teker teker firar etti.
"Bugün, pazar günü. Sen pazarları çalışmazsın bile Doyoung..."
Vücudunu korkunç bir titreme sardı.
"Hayır, hayır! Bu sefer olmaz..."
Parmakları yavaşça karnındaki bebeğine gitti.
Taeyong ve Doyoung'un bir bebeği vardı. (hamile taeyong yazmayi sevdigim icin ozur dilerim ama COK YAKISMIYOR MU 🥺)
Yaklaşık 4 gün önce fark etmişti.
Taeyong'un 3 aylık minik bir bebeği vardı.
Eğer, Doyoung bugün gelseydi üçüncü evlilik yıl dönümleri olan bu günde sürpriz yapacaktı.
"Bu korkunç kabusu sana da yaşatamam güzel bebeğim...
Tüm güzelliğini kaybetmiş bu dünyaya seni getirmek istemiyorum.
İnsanlar seni ve beni asla sevmeyecek, ve biz artık kimseyi beklemeyeceğiz.
Sadece senin ve benim olacağımız bir dünya var eminim, baban sana sahip . olduğu bütün sevgiyi verecek.
Sen, bu kirli dünyaya ait değilsin bebeğim..."
Üst kattaki odasına çıktı ve yıllar önce Jung Jaehyun'a yazdığı mektubu eski sandıktan çıkardı.
O, kutuya üç mektup daha eklemek zorundaydı artık.
Tam 4 yıl önce Jaehyun'u terk ederken yazdığı mektubun kalemini çıkardı. Bu kalemi bir daha kullanacağını asla düşünmezdi.
Sicheng için ise sıradan bir basit kalem yakışırdı.
Tıpkı dostluğu gibi geçici bir kurşun kalem.
Her daim onu gerçekten seven biricik dostu Sicheng'e biraz kırgındı.
Ona tüm bunları yaşatan Jaehyun ve yeni eşi Jungwoo ile sıkı bir dostluk kurmuştu.
Şu son birkaç aydır ise arayıp sorduğu bile yoktu.
Minik kalp atışlarını hissettiği bebeğine ise pembe ve parlak, simli bir kalem kullandı.
Pembeydi çünkü, Taeyong kız olduğunu hissediyordu.
Hep hayalini kurduğu o küçük
kız çocuğu...
Odasından çıkıp, dış kapıya ilerlerken mutfak dolabının üzerindeki fotoğrafa kaydı gözü.
Eline alıp son kez inceledi.
Sol tarafında Sicheng, ortada kendisi ve tam yanında yanağına kocaman bir öpücük bırakmakla meşgul olan Doyoung...
Bu resmi Jaehyun 'a karşı açtığı boşanma davasını kazandığı gün çekmişlerdi.
O gün gerçekten de mutluydu.
Ve o gün hayatımın dönüm noktası dediği adamın ona duygularını itiraf ettiği gündü.
Ve o adam tam da bu geceye kadar onu hep mutlu etmişti.
Fakat, Taeyong mutluluğu hak etmemiş olacak ki bu sadece 4 yıl sürmüştü.
"Sorun değil Doyoung, ben annesi tarafından bile sevilmeyen bir çocuktum senden bunu bekleyemem..."
Gözyaşlarını sildi ve ayağa kalktı.
Belki de Doyoung bu gece gelecekti.
Fakat, Taeyong güzel bir pasta yapmadı.
Ve,
Taeyong bir daha hiç kimseyi beklemedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
watashi wa ꁞ jaeyong ✓
Fanfiction"O çocuksu günler eskide kaldı, o çiçek kokuları, sevgi dolu gülüşmeler, o saf ve mutlu günler, senin de bana aşık olduğun günler çok eskide kaldı... Ne sen bakabilirsin artık yüzüme, ne de ben sevebilirim seni yeniden. Beni öyle çok kırdın ki, seni...
