Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Cehennemde açan çiçek gibi."
...
İnsanoğlu garipti.
Yaratılan ilk insanoğlunun yalnız olmasına karşın fıtratında yine sevmek, başka birine nefesim, demek vardı.
Yıllardır süre gelen bir dizi belirsizlik insanoğlunun her daim yakasındaydı lakin konu sevdiği kimseye gelince ne oluyordu insanoğluna?
Yaratılanların en üstüne taşınan ve iradeye layık görülen tek varlık, konu sevdiği kimse olduğunda nasıl oluyordu da hem kör, hem sağır, hem de aptal oluyordu?
Nasıl kendinden bile şüphe ederken o yapmaz, diyebiliyordu tereddütsüzce?
Zihni ve aklı tek bir kişide birleşirken benliğini, sevdiği uğruna nasıl feda ediyordu insanoğlu?
Duyguları nasıl oluyorda sadece onunla dolup taşıyordu?
Yoongi'yi sevmemek için nasıl bir insan olunmalıydı ki Jimin'in tüm duyguları onunla dolup taşmasın.
Hangi kelimelerle ifade edebilirdi onu, hangi kalıplara sığdırabilirdi?
Onu gördüğü anda zihni de kalbi ile birlikte onun ismini zikrederken kalbinin hızlı atmaktan değil de bütün duyguları aynı anda yaşamaktan yorularak duracağını bile düşünüyordu bazen.
'Ağır.' diyordu bazen kendi kendine. 'Bu duygular çok ağır.' Lakin hemen ardından vaz geçiyordu. 'Hayır.' diyordu şiddetle. 'Onun gibi biri için az bile.'
Onun sayesinde yeniden kendini bulduğunu düşünüyordu lakin onun varlığını düşünmek bile yeniden yönünü şaşırarak gerçekliği unutmasına sebep oluyordu.
Yoongi çok güzeldi, Jimin'in gözünde.
Gece gibi güzel, ay kadar parlak ve yıldızlar kadar eşsiz.
Cehennem olan bu dünyada, Jimin'in cenneti gibiydi Yoongi.
Onu sarıp sarmaladığında cennetin en güzel meyvelerinden tadıyormuş gibi hissediyordu.
Nasıl anlatabilirdi başka?
O bir şiir kadar güzeldi lakin Jimin, onu görünce tüm dengesini kaybediyor, yıllardır konuştuğu dili dahi unutarak, kelimeleri ağzından çıkaramıyordu.
Ona en güzel kelimeleri söylemek için karşısına geçiyor lakin bir saniye sonrasında ondan başka her şeyi unuturken buluyordu kendini.
Düşünmek ya da düşünmemek, tüm ruhu Yoongi ile dolup taşıyordu.
Nefes almakta zorlandığını hissediyordu lakin yine onun sayesinde nefes alıyordu.
Göğsünün daraldığını hissederken aynı zamanda en büyük ferahlığını da hissediyordu.
