ssick *minsung! -ara verildi-

5.

umarım beğenirsiniz bölümü, "***" olan yerden sonrası bir tık kanlı olacak. oy vermek 1 saniye bile değil bu arada. bir de, yorum yapılınca gerçekten mutlu oluyorum <3

Okul çıkışında Yuna'yı otobüs durağına kadar takip eden Jisung onun omzunu dürttü. "Şey, selam. Yarın çıkışta benimle okulda kalıp projeme yardım etmek ister misin? Kimya notumu yükseltmek için proje aldım ama hoca grup kurmamı söyledi" Profesyonelleri aratmayacak bir oyunculukla; yanakları "utançtan" kızarmış, gözleri kocaman açılmıştı sormaya çekinir gibi. Yuna Jisung'a şüpheyle bakarken başını hafifçe yaya eğdi. Daha önce aklında hazırlamış olduğu yalana devam etti erkek olan, "Kimyada bizim senenin en iyilerindensin ve daha önce de laboratuvarda iş yaptın. Ben nasıl becereceğimi bilemem şimdi..." dedi başını mahcup olmuş gibi aşağı eğerken.

Yuna ise bayağı şaşırmıştı gelen teklife. Kendisine söylenen sözler gururunu okşayıp tavrını yumuşatırken; daha önce tanışmadığı, konuşmadığı, soğuk bildiği çocuğun bu şekilde ondan yardım istemesi garibine gitmişti. Jisung'un hızla nefes alıp vermesiyle hareketlenen göğsü dikkatini çekerken, o anda insanlarla konuşamamasının, soğuk davranmasının anksiyeteden olabileceği geldi aklına. Onun için üzülürken onu garip bulduğu için yanında istememelerini hatırladı, suçlu hissetti. Jisung'un titreyen gözleri bunu kanıtlarken aklında onu kabul etmekten başka seçenek kalmamıştı.

Jisung planının tıkırında ilerlediğinin farkındaydı. İnsanlarla kedinin fareyle oynadığı gibi oynamayı her zaman sevmişti, onu önce yaptığı gibi.

Yuna'nın aklı ışık hızında düşünürken her ihtimal 2 saniyede belirip, cevap dudaklarının ucuna geldi. "Tabii. Bunu beklemiyordum aslında ama olur sanırım." Bunu duyar duymaz yüzüne temiz, pas parlak bir gülümseme yerleştirdi erkek olan. "Çok, çok teşekkür ederim. Çok sağol."

...

Sonraki gün törenden sonra okulda kalıp laboratuvara yol alan ikili, çok sessizdi. Konuşmadan oturdukları laboratuvar masasında sessizlikten sıkılan kız sesli bir şekilde nefes aldı Jisung'un dikkatini çekmek için.

Çocuk ona bakarken konuşmaya başladı. "İyi hadi başlayalım o zaman. Amonyak hangi dolapta biliyor musun?" Başını hayır anlamında sallayan Jisung ile ayağa kalktı uzun saçlı olan. Dolapları kontrol ederken burnuna garip bir koku geldi. "Kokuyu sen de alıyor musun?" Arkasından yavaşça yaklaşmakta olan çocuk kısaca yanıtladı. "Eter." Burnuna bir bez dayatılıp gözleri kapanmadan önce duyduğu son şey bu oldu kızın.

***

Gözlerini açtığında elleri arkadan bağlanmış vaziyette, tahta bir sandalyede oturuyordu. Kafasının yerine gelmesi, durumu anlaması bir kaç dakikasını aldı kızın. Gözleri kocaman açılırken bağırma amacıyla içine çektiği nefes ağzına bağlı bir bez tarafından kesilmişti. Aydınlık bomboş alanda ondan ve sandalyeden başka hiç bir şey yoktu, ne bir pencere ne de herhangi bir ev eşyası.

Korkulu gözlerle etrafı süzerek ne olmuş olabileceğini düşünürken, odanın kilitli sandığı kapısı birisi tarafından açıldı. İçeri giren oğlanla şaşırırken bir yandan kafasının içinden lanet okuyordu vicdanına; ne diye tanımadığı birisiyle okul boşaldıktan sonra karanlıkta zaman harcamayı kabul etmişti?

Jisung yanına gelip arkasına geçti. Onun ne yaptığını göremeyen Yuna soğuk terler akıtmaya başlamıştı bile. Ne kadar çırpınsa, ayaklarını sallasa, ipleri zorlasa bile hiç bir şey fayda etmiyordu. Arkadan bir şeyin yere bırakılma sesi gelirken erkek olan konuşmaya başladı.

"Neden burada olduğunu bile bilmiyorsun değil mi? Yazık." Çocuğun aşırı sakin çıkan sesi kanını dondurdu kızın, gözlerinden yaşlar akıyordu. Hızla başını iki yana salladı başı yere eğikken. Önüne geçen oğlan yanaklarından sertçe tutarak başını kaldırmasını sağladı. Bu dokunuşla tüyleri diken diken olan yuna deli gibi titriyordu.

"Bana cevap vermeni beklemesem de yüzüme bakmanı isterim, ona bakan gözlerinle... Orta okulda ben izledim onu... Güzel kalbini sevdim. İki kuruş harçlığıyla hayvanlara yemek alıp koyan kalbini, yazı yazan ellerini, zekasını... her şeyini. Ama bakıyorum ki senin de dikkatini çekmi- Ben konuşurken başını eğme! Bana bak, gözlerimin içine!" Sakince konuşurken birden yükselen sesle yerine hopladı kız. Gerçekten anlamıyordu. Jisungun elindeki bıçak benzeri alet dikkatini çekmişti o an. Korkudan düşünceleri buz kesmişti, kalbi duracak gibi atıyordu çocuğun gözlerine bakarken.

Jisung'u ise baktığı gözlerde gördüğü korku rahatlatıyordu. Elindeki aleti kaldırıp kızın gözüne sapladı hızlıca. "Bu gözlerle mi baktın ona ha!?" Gözü dönmüş şekilde bağırırken ağzını kapatan kumaşa karşı acıyla çığlık atıyordu sandalyedeki. Gözünün olması gereken yerden gelen dayanılmaz acı pelte etmişti duyularını. Kulakları uğulduyordu acıdan, yapabileceği ise hiçbir şey yoktu.

Elindeki kanlı beyaz topu bir yerlere fırlattı Jisung ve kızın arkasına geçti, yüzünü görmeden işini halletmek daha kolaydı. Kızın yüzündeki boşluktan kan yere doğru akarken eline kerpeten benzeri bir alet aldı. "Ellerin... Ellerini sürdün ona. Ben dokunmaya kıyamazken senin ellerin dokundu benim olana!" Şiddetle kızın tırnaklarına asıldı.

Yer kanın akmasıyla kırmızıya boyanıyordu. Sandalyede oturan yuna yere bakarken kurumuş kahverengi lekeleri farketti. Acıdan duran beyni ne olduğunu söylemeyi reddediyordu ona. Çığlıklar atarken bir an önce bitmesi için dua ediyordu. Ellerinden kopan her bir tırnakla acısı katlanıyordu. Her tarafı yanarken acının getirdiği şokla bayılmıştı bir süre sonra.

Bayıldığını farkeden Jisung sinirle bağırdı. "Bu kadar mı dayanabilrdin yani!?" Sinirle bir tekme savurdu sandelyeye. Kan gölünün içine devrilen kız ölü gibi görünüyordu. "Sen onunla her konuştuğunda ben acı çekerken sen buna mı dayanamadın!?" Bağırırken tekme atmaya devam etti. Yumruklarını saatlerce savurdu yerdeki bedene, yıllardır aldığı kickboks eğitiminin etkisiyle kırılıyordu kemikler. Etten torbanın içinde un ufak oluncaya kadar kızın eklemleri, durmadı.

jisung kızı okuldan nasıl çıkardı falan demeyin, detay düşünmeye üşendim. evet yazar tembel ve evet başkası yapsaa sinir olurum şimdi de kendime oluyorum ama sabahın 6sında bölüm yazınca bözle oluyor biraz kb. lütfen kameralara yakalanmadan dışarı taşıdığını taksiyle annesinin evine götürdüğünü düşünün. spoiler de verdim hadi sonraki bölüme bb bu sizi bir süre tutar okul başlıyor zaten.