ကိုကို့နှင့်သူ့ဘေဘီအစားသရဲလေး

Chapter 2

လင်းရွှမ် သည် မစ်ရှင်တစ်ခုရှိသောကြောင့် အင်ပါယာမြို့တော်သို့ ပြန်လာခဲ့သော်လည်း ယခုတော့ မစ်ရှင်မှာ ပြီးမြောက်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူသည် သုံးလေးရက်ကြာ မျက်လုံးမှိတ်ဖို့ တောင် အချိန်မရခဲ့ဘဲ အာဟာရဖျော်ရည်များနှင့် အစာခြောက်များကိုသာ စားခဲ့ရသည်။ထို့ကြောင့် အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် ကောင်းကောင်းရေချိုးပြီး အိပ်မည်ဟု တွေးထားခဲ့သည်။

သို့သော်၊ သူ အိမ်ထဲ ဝင်သွားလိုက်လျှင် ကြွပ်ကြွပ်ကြော်ထားသည့် ရွှေဖရုံသီးကြော်နှင့် စိတ်ကို လန်းဆန်းစေမည့် ပဲတီစိမ်း စွပ်ပြုတ်က ဆီးကြိုနေလေသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲမှာလည်း အစားအသောက်ရနံ့များက မွှေးကြိုင်လျက်။ထို့နောက် ဟင်း‌ချက်နေသူမှာ ဖက်ရှင်ဇိမ်ခံပစ္စည်းတွေကိုသာ အာရုံစိုက်ပြီး မာနကြီး၍ ကိုယ်ကျိုးကိုသာကြည့်တတ်သည့် သူ့ညီမငယ်မှန်း သူ့မျက်စိနှင့်တပ်အပ်မမြင်ရလျှင် သူ ယုံတောင်ယုံမိမှာမဟုတ်ပေ။ ထို့အပြင်၊ ဤကလေးမသည် အလွန်ရက်စက်ပြီး ကြောက်စရာကောင်းသည့် သူ့ကို တစ်စက်မှ မကြောက်ပေ။ထို့မျှမကသေး၊ သူ့ကို "ချစ်စရာကောင်းတယ်" ဟုချီးကျူးလိုက်၏။ ထိုစကားလုံးက သူ့ပုံစံနှင့် မလိုက်ဖက်သော်လည်း သူ့ကိုမြင်လိုက်ချိန်မှာ ဖြစ်သွားသော ကလေးမလေး၏ ပျော်ရွှင်မှုသည် သူအိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ရင်ကိုအေးမြစေလေ၏။

ထို့ကြောင့် အိမ်အကူ စက်ရုပ်က မီးဖိုချောင်သို့ ဗန်းကို ပြန်ယူလာသောအခါ ရွှေဖရုံသီးကြော်က တစ်ဝက်သာ ကျန်တော့ပြီး ပဲတီစိမ်း ဟင်းချိုကလည်း အကုန်ကုန်နေပြီဖြစ်သည်။လင်းယောင်ယောင် ပါးစပ်ကိုအုပ်ထားပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ စစ်နတ်ဘုရားအစ်ကိုက သူမ၏ ဟင်းချက် လက်ရာကို အသိအမှတ်ပြုပုံရ၏။

ထို့နောက် မွန်းတည့်ချိန်နီးနေပြီဖြစ်သဖြင့် ပူပူစပ်စပ် အာလူးအလွှာပါးများကို အချဉ်အရသာလေး ကဲထားကာ ကြော်ပြီး ပဲပင်ပေါက်ဟင်းချိုကို အမြန်ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ပြီးလျှင်၊စားလျှင် မအေးစက်အောင် မိုက်ခရိုဝေ့ထဲကို အပူရှိန်နည်းနည်းဖြင့် ထည့်ထားလိုက်၏။ ထို့နောက် အခန်းထဲပြန်ဝင်ကာ အစားအသောက်အနံ့များထွက်နေ၍ ရေချိုးရန် စီစဉ်လိုက်သည်။ထို့ကြောင့်လည်း အစ်ကိုဖြစ်သူကို လက်ဆွဲလိုက်စဥ်က သူမကိုယ်နံ့ကို ရွံရှာသလိုမျိုး အထိတ်တလန့်ဖြစ်သွားခြင်းဖြစ်ရမည်။ ချက်ပြုတ်ချိန်မှလွဲ၍ တခြားအချိန်များတွင် မိမိကိုယ်ကို ယုံကြည်မှုရှိပြီး တခြားသူများ အာရုံစိုက်ဖို့ဆိုလျှင် တစ်ကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းရေးကလည်း အရေးကြီးပေသည်။သူမ ဧည့်ခန်းက ဖြတ်သွားသည့်အခါ လင်းရွှမ်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သော်လည်း မရှိနေတာကြောင့် သူ့အခန်းထဲကို ပြန်သွားခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်။