+18 yetişkin okurlar için uygundur.
O bu dünyanın en güzeli.
O gri gözlü bir seri katil.
O çocukların kahramanı.
O bir kimsesiz, herkesin aradığı bir kimliksiz.
O Gri.
O Ateş Atakanlı.
Ve o karanlık gecede her şey değişti.
Aşk ise bu denklemde en y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu bölümden sonra ikinci kitabın, yani YANG'ın bitmesine sadece 4 bölüm kalmış oluyor.
Yazarken beni duygudan duyguya sürükleyen bir bölüm oldu. Ayrıca yine en sevdiğim bölümlerden biridir. Ateş Atakanlı beni yazarken gerçekten mahvediyor ve toparlanmam da hiç kolay olmuyor. Bu bölümde de beni yine mahvetti.
Alec Benjamin, Let Me Down Slowly
İyi okumalar!
Ona baktığımda gözümün gördüğü tek bir şey var. O bu dünyanın en güzeli. Aklımı başımdan alıyor gri gözleri. Kalbimde bir yangın taşıyorum onu sevdiğimden beri. Çok zor böyle severken sönmesi.
Artık ondan ibaret kalbimin tek bildiği. Ben bile ondan ibaretim sanki. Öyle bir ele geçirmiş ki beni, Aklım da kalbim de ona deli. Dünyamda bir tek o var gibi.
Hiç geçmiyor kalbimdeki etkisi. O kadar kusursuz ki her zerresi, Ona baktığımda gözümün gördüğü tek bir şey var. O bu dünyanın en güzeli.
Ona baktığımda gözümün gördüğü tek bir şey var.
O bu dünyanın en güzeli.
Ateş gözlerimin içine bakarken derin bir sessizlik çökmüştü. O sessizliğin içinde zihnimin içinden geçen cümle hep aynıydı. Belki de düşünmem gereken en son şeydi ama bütün düşüncelerim bu düşüncenin içinde kaybolmuştu.
Dizlerimin üzerine çöktüm ve yüzünü ellerimin arasına alarak, "Sonunda aileni buldun." dedim. "Mutlu olman gerekmiyor mu Ateş?"
Ateş başını iki yana sallayarak, "Beni sevmeyecekler." dedi. "Biri avukat, diğeri de savcı. Ben bir seri katilim, on iki kişiyi öldürdüm."
Gözlerinin içine bakarak, "Seni çok sevecekler." dedim.
Yüzünü ellerimin arasından çekerek, "Hayır." dedi. "Benden tiksinecekler. Kim tiksinmez ki Mavi?"
Ateş Atakanlı'nın derinliklerini görmüştüm ve orada güvenebileceğim bir adamla karşılaşmıştım. O adama öyle bir inanmıştım ki hiç kimse o inancı söküp alamazdı oradan. Ateş derinlerde, ona yaşatılanların ve bizi bir araya getiren gerçeğin ardında ellerindeki kana rağmen masumdu.
"Ben tiksinmem." dedim. "Ben senden hiç tiksinmem Ateş."
Söylediklerim karşısında bakışları derinleşti. "Beni neden sevdiğini anlamıyorum. Sevme de diyemiyorum. Bu nasıl bir durum amına koyayım ya?"
