O hiç konuşmadı ben onu hep duydum

Selamlar. Benim adım yoru . Hayattan tek istediğim herkese adil davranmak hak edenin hakkına girmemesi. Hikayemize Başlayabiliriz . Şöyle diyeyim ki ben ilk doğduğumda kardeşim benden 2 sene sonra doğdu. Aslında ben ilk doğduğumda ailem beni çok severdi fakat kardeşim doğduğunda onla ilgilendiler daha fazla. Bende birşey demezdim çünkü o kardeşim daha küçüktü bende 2 yaşındaydım. Aileme baktım bir de kardeşime. Anladım o zaman beni sevmediklerini. Bana yapmadıklarını kardeşim e yaptılar. Acab adiye düşündüm ama yapacağım birşey yoktu tek seçeneğim ailemdi. Onlardan artık bulmaya başladım çünkü kardeşim 3 yaşında bende 5 anladım ama küçük olduğum içinde çok takmadım. Bana ailem yavaştan temizlik öğretirken kardeşime de dünyaları aldılar bende 2 yaşımdayken ailemle konuşurduk kardeşim de tabletiyle konuşurdu. Aslında ailem onu çok küçük yaşta elektronik eşyalara alıştırdı. Bende 5 yaşındayken 1 tane telefona tablete hasrettim.... O 6 ben 8 ailemden uzağım diye diye bodrum katına gidiyordum. Ki bir keresinde birini gördüm bodrum katında. O bir insan değildi. Çok belli çünkü hep beyaz mutlu,temiz ve iyilik severdi . İlk gördüğümde dedim ki içimden; gerçektende bu biraz ürkütücü dedim . Ama oda çok cana yakın biriydi. Hemen yanına çağırdı bana yemek ve istediğim herşeyi verirdi. Ama her gece 3 de giderdim ki sabahları ailem anlamasın diye. Annem asla yemek vermez babamın benden haberi olmazdı. Evde fazlalık olduğumu düşünürdüm ama o kişi sayesinde artık mutluydum. adida ritaki. Ben koydum hhahahaha. Hayatımın en güzel günleriydi. Ailem anlamadılar çünkü daha kendilerine bakmıyorlardı bana mı bakacaklar? Derdim. Ailem bir gün tatile gittiler. Tabikii beni evde bir bekçi ile bıraktılar. Bana bakardı birazda sınırlı biriydi bağırırdı bana ama ben bir türlü ritakinin yanına gidemezsin çünkü gece 3 4 e kadar uyanık kalırdı. Bir kere o uykuya daldı. Hemen mutlu mutlu koşa koşa bodrum katına indim. Kapıyı kitledim. Ritakiyi gördüm yine her zaman ki gibi mutluydu. Bana birşey diyecekti çok belliydi ama söylemiyordu. Bekledim bekledim yok. Dona kalmış gibiydim bekledim onu . Aradan 20 dakika geçti onla konuşmaya çalıştım olmadı. Sonra bu an garip bi ses duydum. Ben öldüm diye sessiz bir ses ritaki de tam arkamdaydi. Hemen arkama dönüp baktığımda gördüğüm şey karşısında bayıldım... Bekçi aslında uyumamış ve beni gizlice takip etmiş ve ........ Anlarsınız işte o an varta ağlamaktan bikmistim yani. Arkama döndüğümde ritaki kanlı bir şekilde bana bakıyordu . Dizinde en yakın veya kaybetmekten kortugunuz birini düşünün gözünüz önünde ölüyor.....
Bilmiyordum o zamanlar . Bekçi bana "Oylum iyi misin birşeyin oldu mu ?" Dedi bana. Bende"SEN NAPIYORSUN O BENİM TEK YAKIN ARKADAŞIM" diyipte bağırdım. Ogün ilk defa bağırdım. Aslında bağırmak yasak çünkü bagirirsam tüm ev duyar. Komşular ımızda yoktu bir tane uzak bir arsadaydık yanımızda sadece satılık bir arsa vardı. O günden beridir odamdan çıkmıyodum. Ağlamaktan gözlerim şişmişti. Yeter dedim evden kaçmaya çalıştım buldular. Yemek vermiyorlar , eğitim tek temizlik var, eşyan telefon tablet bilgisayar yok ve son olarak ritaki artık yok. Kısmen yok çünkü o bir insan değildi. Ne olduğunu bende bilmiyordum ama asla takmazdim. Şimdiden onu çok özlemiştim. Aradan 7 sene geçti ben 15 kardeşim 13 yaşındaydı. Ailem halen benden hoslanmiyorlardi. Ben 38 kiloyken (en fazla) kardeşim de 67 kiloydu. Aradaki farkı anlatmama gerek yok diye düşünüyorum. Hayattan sogumustum. Okula gidiyordum ben devlete kardeşim özele giderdi. Ama mutluydum. Tek sıkıntı okuldakilerin benimle dalga geçmesi. 1 kişi bile beni savunmazdi. Sivilcelerim az var saçım yataksız düzensiz o yüzden , dış görünüşümden yargilarlardi 🥲. Bu seferde şöyle birşey düşünmüştüm. Bizim devlet okulu 8 buçuk da başlar 4 gibide biter bende çantama tüm eşyalarımı koydum zaten cokt abirseyim yoktu o zamanlarda. Gittim ve saatin 4 olmasını bekledim . Derslerimde kötüydü hepsi birer birer. Saat 4 oldu ve herkes sıraya giderken ben arka kapıdan kaçtım okulumuz pek guvenlikli olmadığı için genellikle açık olur. Bende kaçtım ve kendimi bir ormanlikta buldum. Baya korkmuştum çünkü saat 5 bile olmuştu. Yanıma kardeşimin telefonunu getirmiştim. Saate bakmak için getirmistim. Sonra daha daha giderken o küçük bodrudaki o küçük oyuncak evi gördüm. Biraz ürkütücüydü çünkü o benim tek sevdiğim oyuncakti ama kardeşim eskiden asla vermezdi.  içine girmeden önce etrafına baktım. Baktım ama birşey yoktu . Biraz fazla genişti içerisi. İçeriye girdim bir de ne göreyim..... Ritaki. Aynı şu şekilde bağırdım "RİTAKİ SEN O MUSUN GERÇEKTEN Mİ" diye bağırdım. Çok mutluydum. Bir anda önüne yani bana döndü. Ve o ciddende ritak'ydi . Ağladım çok güzel bir şekilde. Ritaki orada olan herşeyi anlattı bana (ölüm anını). "Ben seni çok seviyordum yer zamanki gibi sana sarılacaktım ama bekçi beni bıçakla 8 kere bıçakladı. Ağlamıştım ama sen görmedin. Sonradan da sen beni mezar gibi bur yere koydun. Orada canlandım. Ve o evi buraya getirdim" dedi. Şaşırdım hemen ona bir soru sordum " Ritaki sen bir insan mısın yoksa başka birsey mı çünkü seni gördüğümden beri merak ederdim" dedim . Oda bana cevap olarak "Ben aslında insan değilim ben bir fezlokin'im bu bizim dilimizde ölümsüzler diyarının büyükleri anlamına gelir" dedi. Bende dedim ki " O zaman burada ne işin var neden buraya geldin buradaki işin ne?" Dedim . Oda " mutsuz insanları mutlu ve sosyal yapmaya çalışmak" dedi. Demek ki oyuzden yanımdaydı o günde şahsen yağmur yağmıştı. Onun özel sihirlieri var gibi gibiydi . Sürekli ev yapar yemek yapardı. Bende ona ayak uydurup yardım etmeye çalışırdım. Yağmur yagiyordu hemen semsiyemi aldım onla ormanda gezindik. Bu arada ritaki sayesinde yüzüm deki şeyler falan ben full glow up geçirmiştim. Yürürken bir anda benim olan eski sınıfının ormana gezi için geldiğini gördüm. Asla yanlarına gitmedim . Onlarda hep bir ağızdan " bu güzel kız kim acaba ?" Dediler. Biri hemen kalkıp " yoksa? YORU!" Hemen anladı . Oda benim eskiden hoslandigim bir çocuktu. Herkes hoslanmisti ama ben onların yanında kalmayı istemedim. Hemen ritaki ile gittik. Hemen herşeyi ritaki ye anlattim ritaki de " onlar cezalandırılacak" dedi . Bende karşılık olarak "ASLA OLMAZ ONLAR BANA EVET ZORBALIK YAPTILAR AMA ONLARİ SUCLANDİRMAK OLMAZ ASLA". dedim oda bana ..........

1 hikayenin son tarafı eğer part 2 yi isterseniz gönderirim;)
Bay baayy
Yazar;Helin Babahan