Απρόσμενος έρωτας ❤️

"Η Οικογένεια Μας Μεγαλωνει Όλο Και Πιο Πολύ"

Μετά από αρκετή ώρα ο Ιάκωβος με την Αθηνά αφού έκαναν έρωτα καθόντουσαν αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι.

Αθ. Ιάκωβε;
Ιακ. Τι είναι αγάπη μου;
Αθ. Μπορώ να σου ζητήσω κάτι;
Ιακ. Ότι θες.
Αθ. Δεν θέλω να ξανά τσακωθούμε για βλακειες. Το ξέρω ότι με αγαπάς και το βρίσκω πολύ τρυφερό να ζηλεύεις ακόμα και τον αέρα που αναπνέω αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι με φέρνεις σε δύσκολη θέση. Νιώθω σαν να μην με εμπιστεύεσαι.
Ιακ. Αθηνά δεν είναι ότι δεν σε εμπιστεύομαι. Απλά φοβάμαι.
Αθ. Τι πράγμα;
Ιακ. Ότι κάποια στιγμή θα σου περάσει. Ότι είμαι ένα απωθημένο. Για αυτά που δεν ζήσαμε τότε...
Αθ. Αυτό μην το ξανά πεις πότε. Δεν πρόκειται να μου περάσει. Και αν ήσουν ένα απλό απωθημένο όταν έμαθα για την εγκυμοσύνη θα είχα πάει να το ρίξω. Δεν θα εμένα μαζί σου. Ιάκωβε δεν θέλω κανέναν άλλον στην ζωή μου. Είσαι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί. Σ'αγαπαω. Είσαι πάνω από όλα..

Η Αθηνά γύρισε και τον κοίταξε μέσα στα μάτια.
Τα δικά της ηταν υγρά και τα πρώτα δάκρυα είχαν αρχίσει να φεύγουν.

Ιακ. Έλα αγάπη μου. Ηρέμησε μην κλαις. Δεν θέλω να ξανά δω αυτά τα μάτια καμένα ποτέ. Σ' αγαπάω..

Ο Ιάκωβος την αγκάλιασε σφιχτά και της έδωσε ένα φιλί στο στόμα..

Ιακ. Λοιπόν τα ξεχνάμε όλα αυτά.
Αθ. Εντάξει.
Ιακ. Λοιπόν τι θες να κάνουμε;
Αθ. Να σου πω την αλήθεια πεινάσαμε λιγάκι.
Ιακ. Πείνασαν τα κορίτσια μου;
Αθ. Ε ρε ήττα που θα φας αν τελικά είναι αγόρι. Είπε γελώντας.
Ιακ. Κορίτσι θα είναι. Και θα είναι ίδιο εσύ.
Αθ. Ότι πείτε.

Ο Ιάκωβος κατέβηκε να φτιάξει στην Αθηνά να φάει.
Ξαφνικά είδε πάνω στο τραπέζι ένα σημείωμα από την Ειρήνη. Το διάβασε και ανέβηκε τρέχοντας πάνω.

Αθ. Τι έπαθες χριστιανέ μου; Γιατί τρέχεις;
Ιακ. Η Ειρήνη πήρε τα παιδιά και πήγανε βόλτα στο βουνό. Είμαι σίγουρος ότι είναι και ο ψηλός μαζί τους.
Αθ. Ε εντάξει δεν θα τα φάνε.
Ιακ. Αθηνά δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ ακόμα αυτό τον άνθρωπο.
Αθ. Κάνε ότι καταλαβαίνεις δεν θέλω να τσακωθούμε πάλι.
Ιακ. Φεύγω πρόσεχε.
Αθ. Εντάξει.....

Ο Ιάκωβος μπήκε στο αυτοκίνητο και μέσα σε πέντε λεπτά είχε φτάσει στο βουνό. Μόλις τους είδε πλησίασε.

Ιακ. Ειρήνη;
Ε. Ιάκωβε; Πως ήξερες ότι θα είμαστε σε αυτό το βουνό;
Ιακ. Δεν θέλει πολύ σκέψει.Εδω γνωρίστηκα με την Αθηνά. Και είμαι σίγουρος ότι σου έχει μιλήσει.
Ε. Ναι. Και σκέφτηκα ότι θα ήταν όμορφα να έρθω εδώ με τα μικρά να δουν που ερωτεύτηκαν οι γονείς τους.
Ιακ. Και ο ψηλός τι κάνει μαζί σου;
Ιασ. Κύριε Ιάκωβε εγώ της είπα να έρθω μαζί τους.. Δεν ήθελα να τους αφήσω μόνους εδώ. Αν γινόταν κάτι θα μπορούσα να τους προστατέψω. Ξερω όλο το μέρος εδω
Ιακ. Σωστά το σκέφτηκες....Από που το ξέρεις;
Ιασ. Η Ειρήνη όταν γνωριστήκαμε με έφερνε εδώ για βόλτα. Και μετά από λίγο καιρό την έφερνα εγώ και της μάθαινα σκοποβολή.
Ιακ. Κάνεις σκοποβολή;
Ιασ. Ναι. Και για κυνήγι πάω καμιά φορά.
Ιακ. Βρε το Ιάσωνα... Είπε και γέλασε.
Ιασ. Ξέρω δεν με συμπαθείτε αλλά δώστε μου μια ευκαιρία να σας αλλάξω γνώμη.
Ιακ. Δεν χρειάζεσαι καμία ευκαιρία. Σε συμπαθώ. Αλλά ψηλέ κανόνισε. Μην μάθω ότι πλήγωσε την Ειρήνη θα σε θάψω.
Ιασ. Μην ανησυχείτε την Ειρήνη την αγαπάω πιο πάνω και από τον ίδιο μου τον εαυτό.
Ιακ. Έλα εδώ βρε μπαγάσα.
Ο Ιάσωνας πλησίασε τον Ιάκωβο και αυτός με την σειρά του τον αγκάλιασε.
Ιακ. Λοιπόν πάω σπίτι γιατί έχω αφήσει μόνη της την Αθηνά. Θες να πάρω τα παιδιά να μείνετε λίγο μόνοι σας;
Ιασ. Όχι κύριε Ιάκωβε αφήστε τα θα σας τα γυρίσουμε εμείς. Να κάνουμε και προπόνηση. Να μάθουμε πως είναι να έχεις μωράκια.
Ιακ. Όπα ψηλέ βιάζεσαι. Και κόψε πια αυτό τον πληθυντικό. Ιάκωβο σκέτο θα με λες αλλιώς θα αλλάξω πάλι γνώμη για σένα.
Τέλος πάντων να προσέχετε και αν συμβεί κάτι πάρτε με τηλέφωνο..