💜Destiny of Royal Prince and the blue eyes magician💜

Part_4

မူအန္းရြာ.....

အမ္းမေလာ့ႏိုင္ငံရဲ႕အစြန္အဖ်ားမွာ႐ွိၿပီး အလြန္ေအးတဲ့ေဒသျဖစ္သည္...ေတာင္ေတြၾကားထဲမွာ႐ွိတဲ့ရြာေလးမလို႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ကလူေတြအေရာက္နည္းေလသည္...

ေတာင္ေတြအထပ္ထပ္ဝန္းရံထားတာေၾကာင့္ ေဆးဖက္ဝင္အပင္ေတြလည္းေပါမ်ားစြာေပါက္ေရာက္ၾကသည္...ေအးစက္တဲ့ရာသီဥတုေၾကာင့္ နန္းၿမိဳ႕ေတာ္ဘက္မွာ စိုက္လို႔မရတဲ့ မက္မံုပင္ေတြက မူအန္းရြာဘက္မွာ လက္ညိဳးထိုးမလြဲပင္....

ျမင္းျဖဴႀကီးေပၚက ေတာ္ဝင္မင္းသားေလးမွာ မူအန္းရြာကိုလာတဲ့လမ္းတစ္ေလ်ွာက္အလြန္သေဘာက်ေနေလသည္...မက္မံုပင္ေတြဆီက မက္မြန္သီးကိုသူအရမ္းစားခ်င္ေနေလသည္...

ရြာသူရြာသားေတြက ျမင္းေတြနဲ႔ ဓားလွံေတြကိုင္ထားတဲ့ရဲမက္ေတြဝင္လာတာကိုျမင္ေတာ့ လန္႔သြားၾကကာ အိမ္ထဲဝင္ၿပီးတံခါးပိတ္ေနၾကသည္...လြန္ခဲ့တဲ့ ခုႏွစ္ႏွစ္တုန္းကလည္း ဒီလိုလူေတြ သူတို႔ရြာထဲဝင္လာၿပီး ေမွာ္ပညာတတ္သူေတြကိုလာ႐ွာသြားၾကတာမလား...

ေတာ္ဝင္မင္းသားအား ကိုယ္ရံေတာ္ေတြနဲ႔ခဏထားခဲ့ရင္း ဆရာႀကီးမွာ ရြာရဲ႕အႀကီးအကဲနဲ႔ေတြ႔ေနေလသည္....ခဏအၾကာ ရြာသားအခ်ိဴ႕ပါ ဆရာႀကီးနဲ႔လိုက္လာကာ သူတို႔အဖြဲ႔ကို ေနရာခ်ေပးလာသည္...

"အ႐ွင့္သား....”

မင္းသားေလးျမင္းေပၚက ဆင္းသည္ႏွင့္ ရြာရဲ႕အႀကီးအကဲမိသားစုမွာ အ႐ိုေသျပဳေလသည္...

"အ႐ွင့္သား ဒီအႀကီးအကဲက ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးသူငယ္ခ်င္းပါ...ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ ေဆးပညာအေၾကာင္းေဆြးေႏြးလိုက္ပါဦးမယ္..အ႐ွင့္သားအနားယူဖို႔ အားလံုးျပင္ဆင္ၿပီးၿပီမို႔လို႔ ေအးေဆးသက္သာစြာ အနားယူပါ...”

ဆရာႀကီးကေျပာလာတာေၾကာင့္ ေတာ္ဝင္မင္းသားေလးမွာ ေပ်ာ္သြားသည္...သူအခု ရြာထဲကိုအရမ္းကိုသြားၾကည့္ခ်င္ေနၿပီ....

ကိုယ္ရံေတာ္ေတြ အနားယူေနတုန္း မင္းသားေလးမွာ သာမာန္ဝတ္စံုကိုလဲကာ တိတ္တိတ္ေလးထြက္လာခဲ့သည္...ခုနက အႀကီးအကဲအိမ္မွာ မက္မြန္သီးနဲ႔ဧည့္ခံေပမယ့္ သူကသူမ်ားခူးေပးတာကိုမစားခ်င္ေပ...ကိုယ္တိုင္ခူးစားခ်င္သည္...