When the badboy wants the good girl.

Hoofdstuk 6

Kato

Terug in de kleedkamer kleedde ik me snel om, samen met Emma. We stapte rustig naar het volgende lokaal.

"We hebben nu Engels zeker?",vroeg ik.

"Ja. Helaas" ,zei Emma terug met een gezicht vol afschuw waardoor ik opeens in de lach schiet.

Jayden

Kato staat met haar vriendin bij de kluisjes te praten, en even later vult een heldere lach de gang.

Ik stap met zelfverzekerde passen op haar af. Haar vriendin krijgt me als eerste in het oog. Ik zie angst maar ook opwinding tegelijkertijd in haar ogen.

Helemaal anders als Kato.

Het leek wel of ze me echt niet moest hebben. Maar ik had haar bij gym zien kijken en wist dat het niet lang ging duren voor ook zij voor me zou vallen.

"Hey prinses"

Traag draait ze zich naar me om en met een zuur gezicht alsof ze net een citroen heeft gegeten.

"Hey" ,zegt ze terug. Haar vriendin fluistert iets in haar oor en stapt dan naar het lokaal. Nu had ik Kato voor mezelf en er speelde vanzelf een grijns op mijn gezicht.

"Stop met grijnzen en me prinses te noemen", zei ze geïrriteerd.

"Waarom, prinses? De meeste meisjes zouden smelten als ik ze prinses zou noemen."

"Omdat ik je prinses helemaal niet ben!" Haar wangen werden lichtjes rood van woede.

"Ik weet dat je me wilt" ,zeg ik terwijl ik arrogant grijns.

"En wat als je ernaast zit?"

"Doe ik niet."

Kato trekt een wenkbrauw op.
"Jawel doe je wel. En laat me nu door Jayden! Ik moet naar de les!"zegt ze.

Ze doet een stap opzij zodat ze langs me kan stappen. Helaas voor haar geef ik niet zo rap op en doe ook een stap opzij.
Ze kijk me boos aan waardoor ik moet lachen.

Zelfs als ze boos is, is ze beeldschoon.

Nee! Dat dacht ik niet. Ze is mooi maar ik wil haar alleen in mijn bed.

Jayden Adams heeft geen gevoelens voor meisjes.

Kato

Wat is die gast zijn probleem?

Ik slenterde naar binnen. Emma zat al naast iemand. Ze keek me aan met een sorry-blik en ik glimlachte naar haar als teken dat het oké was.

Ik zag dat Vincent nog alleen zat, dus ging ik maar naast hem zitten.

"Hey" ,zei Vincent met een lach.

"Hey"

De leerkracht -een oude kale man waar ik de naam niet van weet- wou net beginnen met zijn "hallo klas-speech" toen plots de deur open vloog. Jayden stapte naar binnen.

Natuurlijk.

Zijn ogen speurde de klas rond en bleven hangen bij mij en Vincent. Even zag ik een sprankje jaloezie voorbij flitsen in zijn ogen, maar het verdween zo vlug dat het best mogelijk is dat ik het me verbeeld had.

Ik bedoel waarom zou iemand zoals hij, iemand zoals mij zien staan? Hij kon heel de school krijgen.

De les ging op een slakkentempo voorbij.
Maar dan hoorde we de langverwachte bel!

Lunchtimeeeeee

Sorry ik heb een beetje een eetverslaving...

Maar dat is oké!

Ik rende zo hard ik kon naar de kantine en we gingen aan onze vaste tafel zitten. Ik sleurde Vincent een soort van mee naar onze tafel.
Ik glimlachte verontschuldigend naar hem. Ik pakte mijn boterhammen en begon ze gulzig op te eten. Ze keken mij raar aan.

"Wat? Ik heb honger",zei ik schouderophalend.

Toen schoot iedereen in de lach.

Plots was het muisstil in de kantine. Ik wist meteen wat dat betekende.

Jayden en zijn vrienden.

Mijn hart begon plots woest te bonken tegen mijn borstkas. Ik probeerde zo normaal mogelijk te blijven verder eten. Wat vrij goed lukte, totdat hij achter me kwam staan.

"Hey prinses",zei hij met schorre stem.

Ik kromp ineen. Ik moest mezelf moed in spreken. Komop Kato! Je kan het. Zeg gewoon iets terug en wees geen lafaard!

"Oh hey kakkerlak"

Vraag me niet waar ik die bijnaam vandaan heb, hij kwam zomaar in me op!

Jayden grinnikte even om mijn antwoord. Maar vroeg dan weer met zijn hese, super sexy!, stem een vraag die ik nooit had verwacht.

"Mogen wij er bij komen zitten?"
Ik verslikte me en begon hard te hoesten. Ik had geen hap moeten nemen! Toen ik uitgehoest was, zag ik dat heel de kantine keek.

Fijn.

Hadden al die mensen niks beter te doen?

Met rode wangen begon ik verder te eten en deed of er niks was gebeurd. Ik zag dat Emma en Vincent nerveus aan het kijken naar iemand achter me.

Jayden wachtte nog op een antwoord.

Maar het laatste waar ik zin in had, was dat Jayden en zijn vrienden hier gingen zitten. Dus zei ik zo normaal mogelijk:"Nee sorry, hier is geen plaats voor klootzakken."

Ik haalde mijn schouders op en begon verder te eten.

Ik voelde nog steeds 2 ogen in mijn rug boren.
Met een zucht draaide ik me om.

1 paar donkerblauwe ogen staarden recht in mijn ogen. Een vreemd gevoel begon zich te verspreiden in mijn buik.

"Prinses toch. Volgens mij begrijp je me niet zo goed" ,begon hij.

"Het was eigenlijk geen vraag. Ik ging daar sowieso zitten, ook al zei je nee."

Met een klap zette hij zijn plateau neer en grijnsde zijn o-zo-irritante-maar-vreselijk-aantrekkelijke-grijns. Ik zuchtte moedeloos.

Wat ik ook deed, hij ging blijven zitten. Zijn arm raakte even de mijne en een elektrische schok schoot door mijn lichaam.

Ik besloot om ze gewoon te negeren.