Εγώ μιλώ με προσευχές, για σένα μάγισσα μου...

Και εσύ μετράς τις αντοχές, μάγισσα, μάγισσα μου...

Μια ιδέα της @adraxetim3ra - La Artista (Twitter - X) βασισμένη στο «Άγγιγμα Ψυχής»

Οι μέρες περνούσαν και η Μαριέτα μαράζωνε. Είχε να τον δει από εκείνη τη νύχτα. Όσο απέφευγε να τον συναντάει τόσο πιο πολύ τον σκεφτόταν. Της έλειπε πολύ, τώρα που ήταν κοντά της ακόμα περισσότερο από πριν. Όταν ο Ιάσωνας της είπε πως ,ως νέο επιχειρηματίας, θέλει να ανοίξει το σπίτι και να κάνουν μια γιορτή με λίγους μεν αλλά καλούς δε παράγοντες του τόπου, δεν μπορούσε να του αρνηθεί. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε τώρα είναι να τρέχει με ετοιμασίες. Αλλά έναν τον είχε, πως να του χαλάσει το χατίρι; Ο κήπος τους είχε στολιστεί όμορφα και το φαγητό και το ποτό έρεε άφθονο.

Είχε φορέσει ένα μαύρο μακρύ φόρεμα με σκληρό κορσέ που έκανε σχήμα καρδιάς στο στήθος και χοντρές τιράντες να τυλίγουν τους ώμους της. Τα μαλλιά της πιασμένα πάνω και οι ώμοι και ο λαιμός της ελεύθεροι. Τα χείλη της βυσσινιά. Όλοι τη θαύμαζαν για την ομορφιά της τη Μαριέτα, εκείνη όμως δεν την ένοιαζαν τα βλέμματα και τα κομπλιμέντα του κόσμου.

Εκείνη μόνο ένα βλέμμα ήθελε πάνω της. Μόνο από έναν άνθρωπο ήθελε κομπλιμέντα. Αλλά δεν μπορούσε να τα έχει. Ηταν ήδη στο τρίτο ποτήρι κρασί όταν άκουσε τον Ιάσωνα...

«Πάτερ μου, είχα αρχίσει να πιστεύω πως δεν θα ερχόσασταν.» Είπε ο Ιάσωνας και του έδωσε το χέρι του.

«Συγγνώμη για την καθυστέρηση Ιάσωνα, είχαμε τον εσπερινό σήμερα και άργησα.» Το είπε ο Ιωάννης σφίγγοντας του το χέρι.

Η Μαριέτα δεν γύρισε να τον κοιτάξει, έμεινε με την πλάτη γυρισμένη. Δεν θα άντεχε τώρα, μέσα στον κόσμο να λυγίσει. Έκανε πως άκουγε τη συζήτηση που είχαν οι κύριοι μπροστά της.

Ο Ιάσωνας άρχισε να τον συστήνει στους υπόλοιπους παρευρισκόμενους, ο Ιωάννης έψαχνε με τα μάτια του να τη βρει. Την είδε κάποια στιγμή να στέκεται λίγο πιο πέρα. Με την πλάτη γυρισμένη. Η φιγούρα της και μόνο έκανε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά.

Όταν έφτασαν στην παρέα της, η Μαριέτα πήρε μια βαθιά ανάσα και τον κοίταξε. Τα μάτια τους συναντήθηκα και σαν να σταμάτησε ο χρόνος. «Είναι τόσο όμορφη!» Σκέφτηκε «Αν ο πειρασμός είχε μορφή, θα ήταν η Μαριέτα.»

«Καλησπέρα σας πάτερ.» Του είπε με ένα χαμόγελο που φώτισε το πρόσωπο της χωρίς να το ελέγχει.

«Καλησπέρα σας κυρία Δεμερτζή.» Της απάντησε. Αυτό που ήθελε πραγματικά να της πει ήταν πόσο πολύ λάτρευε τα μάτια της, αυτά τα αστέρια που έλαμπαν πάλι μπροστά του. Αλλά δεν μπορούσε να το κάνει.