SADECE BENİ SEV

1. BÖLÜM

Herşeye sahiptim artık. Param vardı. Mesleğim vardı. Artık o yoktu hayatımda Annem beni bırakıp gitmişti. Yıllarca okuyup doktor olmuştum, birçok insan kurtarmıştım ama onu kurtaramamıştım. Elimden hiç birşey gelmiyordu artık yoktu. Teyzem 1 hafta önce aramıştı beni durumu kötüye gidiyor diye. Annem Diyarbakıra gitmek istediğini söylemişti ve son istediğinin bu olduğunu söylemişti ve Diyarbakıra götürmüştüm. Sadece 2 hafta orada kalmıştı. o gece teyzem aramıştı bende apar topar evden çıkmıştım. Uçak bileti bulamadığım için kendi arabamla gitmiştim. Gittiğim gün durumu daha kötüye gitmişti ve hastaneye kaldırmıştık o gece yoğum bakıma almışlardı. Sevdiğim herkes tek tek hayatımdan gidiyorlardı. Dayım doktordu ve o kapıdan çıkınca herşeyi bittiğini anlamıştım oda gitti . Tek hayali benim okumam ve doktor olmamdı. Anne bak doktor oldum ama Annemi kaybetmiştim. Hastane koridoruna düştüm ve ağlamaya başladım. O an aklıma küçüklü Bi anım gelmişti. Ben daha 10 yaşımdaydım Annemle sürekli hastane giderdik Anneme o gün söz vermiştim bir gün doktor olup seni kurtaracağım diye özür dilerim Anne kurtaramadım. Annemin cenazesi olmuştu . Herkes gitmişti sadece 1. dereceden akrabalar kalmıştı. Mezarın başında ağlayan biri çok dikkatimi çekmişti biraz daha dikkatli bakınca Babam olduğunu anlamıştım. Eski Babam. Annem ve Babam boşanmıştı yıllar önce yüzünü bile unutmuştum . Annemi aldattığı için ve çocuklarına göstereceği ilgiyi ve sevgiyi aldattığı kadının çocuklarına verdiği için bitirmişti. Ben ELA TAŞDEMİR. 25 YAŞINDAYIM. 3 KARDEŞİZ. Ablam eviydi Ablam okumuştu ve kendi hayatına bakıyordu. Ben ve kardeşim okuyorduk ve ben üniversiteye hazırlanıyordum. İlk yılımda tıp fakültesi kazanmıştım ve burs'da alıyordum hem okuyup hem çalışıyordum . O Dönemler Bursa'da yaşıyorduk . Kendi evimiz vardı ama yinede çalışmak zorundaydım. Ablam ve Dayım destek sağlıyorladı. Yinede çalışmak zorundaydım. Sadece hafta sonu gidiyordum ama yinede eve destek olmak için çalışıyordum. 6 yıl tıp okuduktan sonra İstanbula atandım. Eve destek olduğum  parayı Anneme verirdim ve Annem o 6 yıl boyunca o parayı biriktirmişti. Annemin fikriyle kendi evimizi sattık ve istanbulda ev satın aldık. İstanbula taşındık. 2 katlı dublex bir evdi kalan parayı kredi çekmiştik. Kazandığım parnın bir kısmını krediye veriyordum 2 ayda bitmişti. Bütün herşeyi düzenlenmişti. Özel bir hastanede Genel cerrah asistanlığı yapacaktım. Herşey mükemmeldi ama tek bir problem olmuştu Annemin beyninde kötü huylu bir tümör olmuştu. Annemi kaybetmiştim.  Cenazenin üstünden 1 ay geçmişti kardeşimle aynı evde yaşıyorduk. Annemin yokluğuna alışmaya çalışıyorduk. Nerdeyse herşeyi normalde döndürmeye çalışıyordum. Kardeşim bu yıl üniversite sınavına çalışıyordu ve en iyi dershaneye gidiyordu ders çalışıyordu. Onu biraz rahat bırakmaya çalışıyordum. Üzerinde baskı hissetmesini istemiyordum. Kendi istediği bölüme . Hayatını kendi istediği şekilde düzenliyordu. Hedefi Boğaziçi üniversitesinde Hukuk okmak. Ne isterse alıyordum sadece üzülmesini ve diğer çocuklara özenmesini istemiyordum. Benim yaşadığım şeyleri yaşamasını hiç istemiyordum. Bu gece Hastanede nöbetçiydim ve acil bir vaka gelmişti. Genel cerrah ile Bi kaç arkadaşım Acil kapısına koştuk. Gördüğüm kişi ile çok şaşırmıştım.........

ÖNCELİKLE HERKSE MERHABA. İLK KEZ BU PLATFORMDA YAZIYORUM DAHA ÖNCE HEP KAĞITLARA YAZARDIM AMA ANİ VERDİĞİM KARAR İLE BURAYA YAZMAK İSTEDİM UMARIM BEĞENİRSİNİZ. YAZIM YANLIŞI YAPMAMAYA ÇALIŞIYORUM EĞER YAZIM YANLIŞIM VARSA ŞİMDİDEN KUSURA BAKMAYIN. DAHA DİKKATLİ YAZMAYA ÇALIŞICAM .
TEŞEKKÜR EDERİM ❤️