Red City

Nerdeyim Ben?

Gözlerimi açtım. Ama alışık olduğum bir ortama değil. Kafamı kaldırıp yukarı baktığımda beyaz gökyüzünde asılı siyah noktalar gördüm. Hatta binlerce,on binlerce belki milyonlarca. Olduğum yerden kalkıp biraz yürümeye karar verdim. Az sağa doğru gidince ayağım bir an boşluğa daldı. Az daha düşüyordum. Aşağa baktığımda siyah bir boşlukta karışıklıktan sonunun neresi olduğu tahmin edilemeyecek tonla beyaz yol vardı.

???: Yaklaş küçüğüm.

Karşıdan kocaman bir varlık bana sesleniyordu. Benden 20 kat falan büyük biriydi. Bir sürü göz alıcı çin-japon kültürüne özgü birsürü aksesuar takıyordu.
Onun isteğine karşı olduğu yere doğru yaklaştım. Yaklaştıkça karşımdaki varlığın vücudundaki detaylar daha da belli oluyordu. Eklemleri tahta kuklaların ki gibiydi. Yukarıda görünmeyen bir yerden uzuvlarına bağlanmış ipler vardı. Aynı bir kuklanınki gibi. En sonunda bana seslenen bu kişinin yanına geldim.

???: Seni burda görmek beni cok mutlu etti ilk doğan kişi. Sen konuşmadan önce sana bi kural söyliyeceğim. İlk doğan kişi olduğun için bana sorabileceğin iki soru hakkın var. Sorularını iyi seç Tanaka Kiro.

Ne? İki soru mu? İlk doğan mı? Bunalr ne demk bilmiyorum ama en merak ettiğim şeyleri sormalıyım. Sonuçta sadece iki soru hakkım var.

Kiro: İlk sorum. Sen kimsin?

Yüce kuklacı: Ben yüce kuklacı. Kısa olarak Kuklacı da diye bilirsin. Ben yazarın kendi oluşturduğu karakterler ile birlikte iletişime geçebilmek için oluşturduğu ikinci kişiliğiyim. Konuşurken yazarın kendi kişiliğinden ödün verdiği diğer bir karakterim. O yüzden konusurken isterdem 4. duvarı yıkabilirim de ama sen bunun tam bir saçmalık olduğunu düşünüyorsun. Çünkü onun varlığını anlayamazsın.

Gerçektende şu ana kadar duyduğum en değişik ve inanması güç olan bilgilerdi bunalar. Yazar kim? 4. duvar ne? Ama bilmek istediğim daha farklı bir şey var.

Kiro: Burası neresi ve ben -

Ağızımdan bir tür alev çıktı ama yakıcı değildi.

Kuklacı: Üçüncü bir soru mu sormak istiyorsun. Sana bir kıyak geçebilirim.

Kuklacı yukarıdaki iki siyah noktayı aldı noktalar kuklacının avucuna değdikleri gibi şekil degiştirdiler. Biri gül biride biride spesifik bir tür olan kırmızı örümcek zambağına dönüştü.

Kuklacı: Seni temsil eden çiçeği bulursan üçüncü bir soru hakkı veririm.

Kuklacını  sağ elinde zambak sol elinde ise gül vardı. Beni temsil eden çiçek hangisi bilmiyorum ama rastgel birini seçicem. Kuklacı avuçlarını yavaş bir şekilde kapattı.

Kuklacı: Seçimini yap Tanaka Kiro.

Elimi kaldırarak Kuklacının sağ elini gösterdim.

Kuklacı: Emin misin bunun geri dönüşü yok.

Kiro: Eminim.

Kuklacı avuçlarını yavaşca açtı. Saç elinde gül sol elinde zambak vardı. Ama nasıl anlamadım. Az önce sağ elinde zambak vardı. Demek ki bu Kuklacı bormal bir insan değildi. Özel güçleri vardı.

Kuklacı: Ah be küçüğüm yanlışı buldun. Bu yüzden üçüncü soru hakkını kaybettin. O zaman ilk sorduğun soruyu cevaplıyacağım." Burası neresi? " Burası iki parçaya ayrılmış bir bölge. Yuakrıda gördüğün bölge beyaz uzay. Beyaz uzay yazarın hayal gücünün ürünlerinin depolandığı bölge. Siyah yıldızlar ise yazarın hayal gücü ile planladığı senaryo fikirleri. Hepsi yukarıda beyaz uzayda  depolanıyor. Aşağıda gördüğünde siyah düzlem. Siyah düzlemdeki beyaz renkli yollar ise yazarın seneryoları yazarken hissettiği duyguları temsil ediyor. Yollar şuana kadar hiç düz olamdılar.

Bu yazar kim acaba çok merak ettim. Bide bu Kuklacı niye bana küçüğüm diye hitap ediyor. Eğer kendisi yazarın bir başka kişiliği ise yazar denen kişi bizi yarattı? Bu çok fazla kafa karıştırıcı. Keşke daha fazla soru sorabilseydim.

Kuklacı: Ah Kiro küçüğüm. Bu seni görebilecegim son zaman olması çok kötü. Beni affet küçüğüm

Ne? Ne demek son zaman? Bidaha gel-

Bacaklarım giderek yok oluyordu. Acı hissetmiyordum. Yok olamaya devam edrken siyah bir ışık ile parlıyordum.

Kuklacı: Belki yazar sizden ilham alır.

Kuklacının sesini ya.duyuyordum ya duymuyordum. Galiba bu benim sonumdu. Ama ruhum rahatlamıs gibi hissediyorum. Ama keşke arkadaşlarımı son kez görebilseydim.

Kiro yok olup siyah yıldızlardan birine dönüştü.

Kuklacı:
Ahh... Yine yanlızlıkla sınanmaya devam. Çok sıkıcı. Burdan ne zaman biteceğini biteceğini bilmediğim bir sonszulukta tek basına kalmak. Keşke bana eşlik edip konusucak bir arkadasım olsaydı.