HanKer|Tek Bölümlük Hikayeler

|Her Şey Aşk İçin!

Saçını bir kez daha kabartıp son kez aynaya baktı. Kendisini baştan aşağı süzdü kaçıncı kez yaptığını bilmeyerek.

Üzerindeki vücudunu saran, dizlerinin hemen üstünde biten 'zümrüt yeşili' elbiseyi inceledi.

Hayır, tabii ki elbisenin renginin bazı adamların gözleriyle alakası yoktu!

Heyecanlıydı, hem de deli gibi! Nasıl olmasındı ki? Aylardır çalıştığı, emek verdiği ikinci filminin galası yapılacaktı birazdan.

Ama heyecanının sadece galadan dolayı olduğunu söylerse kendini kandırırdı.

O, gelecekti.

Aylardır görmüyordu, hatta yıl olmuştu, ama az sonra görecekti Kerem'i. Bu düşünce bilmem kaçıncı kez içinde bir şeylerin kıpırdamasına yol açtı.

Kendisine ayrılan odayı arşınlarken Şükrü geldi.

''Hande, hadi gel, başlıyoruz.''

Gergince kafasını sallayıp çıkacaktı ki Şükrü içeri girip kapıyı kapattı.

''Biraz rahatlar mısın? Kerem adam yemiyor.''

Gözlerinden ateşler saçarak baktı Şükrü'ye. Zaten kabahat kendisindeydi. Niye anlatırdı ki içinden geçen tüm düşünceleri 'o'nun en yakın arkadaşlarından birine?

''Bak seni öldürürüm Şükrü!''

Genç adam ağzından kaçan kahkahaya engel olamadı.

''Tamam, sustum. Ama gerçekten biraz sakin ol. Bak her şey çok güzel.''

Ufak bir sırıtmayla kafasını sallarken bu sefer de Şükran geldi odaya.

''Ayy vallahi sizden daha çok heyecanlıyım be! Dışarısı hınca hınç. Hadi siz de çıkacakmışsınız artık.''

''Kerem geldi mi?'' diye sordu Şükrü. Hande'nin umursamıyormuş gibi görünen davranışlarına iç çekerken Şükran Hande'ye bakıp dudaklarını birbirine bastırdıktan sonra ''Geldi geldi.'' dedi. ''Görüştük bile.''

''Hadi ya gitmiyor muyuz?'' diyip kapıya doğru yürümeye başladı Hande. Şükran ve Şükrü arkasından gülerek çıktılar.

Şükran'ın Hande'yi yemeğe davet ettiği bir gece Hande şarabı fazla kaçırdığından olsa gerek, Şükran'ın Kerem'le ilgili sorduğu alakasız bir soruda tüm içindekileri döküvermişti!

Şükrü dinlediklerinden sonra güçlü bir kahkaha atmış, iki insanın birbirine karşı habersizce nasıl aynı duyguları hissedebildiğine şaşırmıştı.

Şimdi Hande önlerinde yürürken birbirlerine söylemeseler de, ikisi de bu gece güzel şeyler olacağını hissediyorlardı.