SAN LAZARUS series #9 (LOST IN YOUR EYES)

PROLOGUE

PROLOGUE

"Sir may orderen poba kayo?" Tanong ko sa lalaking naka harap ko ngayon.

Naka upo lang ito sa isa sa mga table dito sa loob ng shop habang may hawak na magazine. Nakasuot ito ngayon ng isang black suit na  halatang yayamanin.

Pero imbes na sumagot ito sa tanong ko pinagpatuloy parin nito ang pagtingin sa magazine na hawak nito ngayon.

"Hmm...excuse me sir may gusto poba kayong orderen?" ulit kopa.

Pero sa pangalawang pagkakataon hindi parin ito bumaling sa pwesto ko at parang hindi nito narinig ang mga sinabi ko.

Napabuntong hininga naman ako sa sobrang inis, kaya agad na akong tumalikod  at dumeretso sa loob kong saan 'yung mga kasamahan ko ngayon.

"Oh? Loer ba't 'di mo inasikaso 'yung isang customer don?" Tanong ni ate Trina na isa sa mga kasamahan ko rin dito at ang tinutukoy nito yung lalaking nakaharap ko kanina. "Hayss, nakakapagod kumausap sa mga taong nagbibingibingian," bored ko namang sagot dito habang naglilinis ng table.

"Ano kaba, normal lang talaga yan pag dating sa isang customer masasanay ka rin pag tumagal kana dito." lintya nito." Saka hindi lang yan ang makakasalamuha mo pag mag-iilang buwan kana dito so dapat habaan mo ang pasensiya mo pag dating sa customer," dugtong pa nito sa mga sinabe.

Alam ko naman yun pero iwan koba naiirita lang talaga ako sa lalakeng yun, siguro dahil sa pinapakita nitong kasungitan. Pero tama din si ate no choice kaylangan ko talagang habaan ang pasensiya ko pag dating sa mga customer.

"O, siya bumalik kana don hintayin mo na lang baka tatawag din ng order yun mamaya." Puna ni ate Trina bago ito tumalikod para umasikaso sa ibang customer na andito ngayon.

Araw ng sabado ngayon kaya marami talagang mga taong pumupunta dito para mag kape lalo na isa din ito sa mga sikat na coffee shop dito sa san Lazarus.

Bumuntong hininga muna ako bago lumapit sa lalaking kaharap ko kanina si kuyang bingi.

"Good morning sir...may gusto poba kayong orde—?" Dipa ako nakatapos sa gusto kong sabihin agad naman nitong pinutol."One mocha coffee and one croissant bread." dugtong nito gamit ang napaka lamig na boses habang nasa hawak na magazine parin ito nakatutok.

"Ok noted sir," masiglang sagot ko dito.

'Akala ko buong araw na akong maghintay dito.' Bulong kopa ng maglakad na ako pabalik sa loob.

Agad kuna ibinigay sa counter ang order nito. Ilang minuto lang din nang matapos kaya agad na akong bumalik don para ibigay ang order.

"Here's your order sir enjoy your day. " nakangiting tugon ko dito nang mailapag ang order nito sa sariling table.

'Iwan koba sa taong to pinaglihi ata sa pagbabasa kahit bumaling man lang ng tingin sa pwesto ko hindi man lang ginawa.'  ani ng isip ko.

Bago pa ako mapuno sa lalaking ito agad na akong tumalikod para bumalik sa loob. Mas gusto kopang pagsilbihan ang ibang customer dito kisa sa supladong kagata niya.

"Tes!Kala mo naman ikinagwapo ang paggiging masungit." Bulong kopa.

Pinaliban ko muna ang inis ko sa lalakeng yun at tinuon ang attention sa ibang customer na nandito.

"Leor gusto kang kausapin ng isang customer don." tawag ni Mayeth sabay nguso nito sa kong sino, kaya sinundan ko naman ito pero ganon na lang ang panlumo ko ng makita ko ang mukha ng lalakeng bakas ang galit nito sa mukha."Puntahan mona don mukhang galit na,"

Hindi na ako nag aksaya pa ng oras agad kunang tinungo ang table nito.

"Yes sir pinapatawag niyo daw ako?" malumanay kong tanong sa lalakeng nasa tingin ko ay nasa 23 years old dahil sa pangangatawan nito na hapit sa suot na black suit.

Makapal ang kilay nito at dumagdag pa ang matangos na ilong saka mapupungay na mga mata. Agad naman na agaw ang paningin ko sa kulay tanso nitong mata na kaya kang mahipostimo pag tinititigan mo ito nang matagal. Dumapo naman ang tingin ko sa mapupulang labi nito na parang nilagyan ng liptint para maakit ka sa magandang kulay.

'Hanga talaga ako sayo self, sa lahat ng bagay  yan patalaga ang inuna mong pansinin.'

"So, you are the one who brought to me this coffee?" ma awtoridad nitong tanong." Yes sir,"

"for Pete's sake! Alam moba dahil sa katangahan mo muntik na akong mapahamak?"

Napayuko naman ako dahil sa sinabe nito, kahit hindi ko man tanungin ang nagawa ko alam kong tungkol ito sa binigay kong order.

"Sorry for what I've done sir, h-hindi napo mauulit." Mga katagang lumabas sa bibig ko.

Alam ko sa mga oras nato pinagtitinginan na kami ng ibang customer dito sa shop.

"God bat kayo nag hired ng isang batang kayaga niyang hindi man lang alam ang pagkaiba ng milk sa chocolate." Ani nito gamit ang napakalamig na boses."Hindi kaba  pinaaral ng mga magulang mo. " dugtong nito dahilan ng ikaangat ng tingin ko dito.

Ang kaninang hiya na naramdaman ko sa loob ay bigla na lang ito naglaho na parang bula at napalitan ng galit. Ok na sana e kong hindi niya sinali ang mga magulang ko. Sa lahat ng ayaw ko ay sinasali sa usapan nato ang magulang ko.

"What?" supladong tanong nito.

Napabuntong hininga naman ako. Tama si ate Trina na customer is always right pero sa part nato hindi na ako makakapayag na bastosin ako ng lalaking ito sa harap ng maraming tao.

I clread my throat before answering.
"Excuse me sir huh! Pero nakakawalan po kayo ng respito, hindi pur que nag kamali ako sa pagbigay ng order niyo ga...ganituhin niyo na ako sa harap ng maraming tao." garalgal kong turan  dito at napalakas narin ang boses.

Na pansin ko naman ang pagkabigla nito dahil sa reaction nito ngayon na parang hindi makapaniwala na merong isang taong sumagot sa kaniya. Pero dahil sa galit hindi ko ito pinansin.

"Saka hindi por que na mas bata ako sa tingin mo hindi na ako pwedeng magtrabaho...hi-hindi po ako tulad ng ibang bata na umaasa sa mga magulang ginagawa ko po ito ng marangal para sa pamilya ko at sa pag-aaral ko at mahal kopo ang trabaho kong to... so sa-sana naman po marunong din naman kayong magpatawad." mahabang lintya ko dito sabay punas ng luha sa sarili kong pisngi.

Hiningal ako sa mga sinabi ko. Sa wakas na ibuhos ko rin ang sama ng loob ko.

"I can't  believe it, ang lakas ng loob mo para sabihin yan sa harapan ko! Dimo ata kilala kong sino ang binabangga mo." Galit nitong turan.

"Hindi ko po kaylangan na kilalanin kayo dahil ngayon pa lang po kilala kona kayo sa ugali niyo. Saka nagsasabi lang po ako ng tutuo." Giit kopa bago pinasadahan ng tingin ito mula ulo hanggang paa."Sayang po kayo, napaka professional ng dating niyo pero hindi niyo alam ang salitang respito." Huling salitang binato ko dito bago tumalikod.

Agad na akong lumabas ng coffee shop bitbit ang sariling gamit. Wala nang mas pinaka matamlay na araw kundi ngayon.

Bago makalayo sa shop kong saan ako nagtatrabaho bumaling muna ako dito.

"Tandaan ko ang araw nato I hope na hindi na mag cross ang landas natin dahil sisiguraduhin kong pagbabayaran mo lahat ng mga sinabi mo sakin." mga salitang hindi ko inasahang lumabas sa bibig ko.