ဝတၳုတို(စ/ဆုံး)
"လူပျက်ကလေး မောင်ရွှေရိုး...လူပျက်ကလေးမောင်ရွှေရိုး..."....."ဗျာ....ဗျ"...."ရွှေရိုးလေးသနား...သနားစရာ...ဟေ့ ရှက်ပါတယ်ကွာ"...."မရှက်နိုင်ပါဘူးဗျာလို့".... "ရွှေမင်းသမီးလေးအနား...မှာ တစ်ဖဝါး.....မှမခွာ"...."ပျို..ပျိုကညာ...ယဉ်..ယဉ်တာ.....ပုံ..ပုံပမာ..ယ
ုံ..ယုံပါ ကိန္နရီမောင်နှံများပမာ မခွဲဘဲနေချင်တာ..အမိရာ"
အမရပူရမြို့နယ် တောသမန်ေကျးရွာအတွင်းရှိဇာတ်ပွဲဆီမှ သီချင်းသံတို့လွင့်ပျံလာသည့်အချိန်မှာတော့ စစ်မုန်းတစ်ယောက် ဝေ့တက်လာသော မျက်ရည်တို့ကို မျက်တောင်ဖြင့် ပုတ်လိုက်ရင်း........
"ဟ့ဲ...သား....ပွဲသွားကြည့်မလို့လား..."
ဒေါ်တင်ငွေက သူ့သားကိုလှမ်းမေးလိုက်ခြင်းပင်။ စစ်မုန်းတစ်ယောက် ယနေ့က ရပ်ကွက်ဘုရားပွဲဖြစ်၍ သူငယ်ချင်းများနှင့်ပွဲသွားကြည့်ရန် ချိန်းထားလေသည်။ သူ့မေမေ၏ အမေးကြောင့် ခြေလှမ်းများရပ်တန့်သွားကာ ခေါင်းကုတ်လိုက်ပြီး စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့်
"ဟုတ်မေ့ ဘာလို့လဲ..."
ဒေါ်တင်ငွေကတော့ သူ့ထုံးစံအတိုင်း တရားဟောလေပြီ။ စစ်မုန်းတစ်ယောက်ကတော့ သူ့မေမေပြောစကားများအား နားထောင်လျှက် ခေါင်းမှာလည်း ပုတ်သင်ညိုအလား တဆတ်ဆတ်ညိမ့်ပြရသေးသည်။ ထိုသို့မလုပ်ပါက အရေးမလုပ်ရကောင်းလားဟု ပုဒ်မထပ်တပ်ကာ လေကြောရှည်နေဦးတော့မည်။ သူ့မေမေက ထိုက့ဲသိုသော လူစားမျိုး.....
"စစ်မုန်း....ဟေ့ကောင်.....ပြင်လို့ဆင်လို့မပြီးသေးဘူးလားဟ။ ပွဲသွားကြည့်မှာနော် ရုပ်ရှင်သွားရိုက်မှာမဟုတ်ဘူး.."
စစ်မုန်းလည်း အပေါက်ဝမှ အသံဗြဲဖြင့်အော်နေသော ကျေးဇူးရှင်များအား ထိုင်ကန်တော့ချင်စိတ်ပင်ပေါက်သွားလေသည်။ မဟုတ်ရင် ပွဲခင်းထဲသို့ ရောက်ရန်လမ်းစမမြင်။ စစ်မုန်းက သူ့မေမေအား နှုတ်ခမ်းလေးတဖက်ကွေးကာ ပုခုံးတွန့်ပြလိုက်ပြီးနောက်
YOU ARE READING
လူပျက်ကလေးရဲ့ ချစ်ပုံပြင်
Romanceဆုံစည်းခွင့်မရှိတဲ့ အချစ်တစ်ခုအကြောင်း ကြေကွဲစရာဇာတ်လမ်းလေး
