Η Χαμένη Πριγκίπισσα

Κεφάλαιο 21: Viviana

"Μάλιστα υψηλότατε" Ήταν η μόνη απάντηση που μπόρεσα να αρθρώσω. Η πιο ταιριαστή, αλλά για μένα αυτή την στιγμή ήταν αταίριαστη. Προσπάθησα να ακουστώ όσο πιο χαρούμενη και ευγνώμων μπορούσα, αλλά κάθε λέξη που έβγαινε από τα χείλη μου είχε μια γεύση ξινή. Την γεύση της απογοήτευσης. Κάπως έτσι θα ήταν.

Ρεπό για ένα μήνα.

Κάθε άνθρωπος θα σκότωνε για να είναι στην θέση μου. Ήξερα πως το πρόγραμμα μου θα είναι ευέλικτο αλλά δεν είχα φανταστεί πως θα ήταν τόσο ευέλικτο.

Αυτό σήμαινε πως για ένα μήνα δεν θα ήμουν στο παλάτι, αρά δεν θα ήμουν με τον Nicholas. Θα μπορούσαμε όμως να βλεπόμαστε καμιά φορά, έτσι δεν είναι; Ίσως θα μπορούσα να έρθω στο παλάτι γιατί ξέχασα την τσάντα μου, ή να φύγει εκείνος από το παλάτι για κάποιες υποχρεώσεις που πρέπει να διευθετήσει. Κάτι θα μπορούσαμε να σκεφτούμε για να συναντηθούμε, σωστά;

Ή αν δεν τα καταφέρουμε, ένας μήνας είναι. Τριάντα μέρες. Θα μπορούσα να μην τον δω για τριάντα μέρες. Ίσως θα μπορούσα να βοηθάω τους γονείς μου με το ανθοπωλείο τους ή να βρίσκομε με την Lia και να συζητάμε όπως κάναμε πριν. Έτσι μπορεί να περνούσαν γρήγορα οι μέρες και η απουσία του δεν θα μου ήταν τόσο αισθητή και ανυπόφορη.

Ή θα μπορούσα να κάθομαι όλη μέρα σπίτι, να τον σκέφτομαι συνέχεια και να εύχομαι να ήμουν μαζί του.

Ναι, αυτή η οπτική μοιάζει πιο πιθανή από όλες τις άλλες. Θα βυθίζομαι στην μιζέρια μου για ένα ολόκληρο μήνα. Ίσως να είμαι ο πρώτος άνθρωπος που δεν θα θέλει να αφήσει την δουλειά του για έναν μήνα.

Το κουστούμι του Nicholas, σύμφωνα με τις οδηγίες του βασιλιά θα το ράψω όταν επιστρέψω από το ρεπό μου, μαζί με το δικό του και του αδερφού του Nicholas. Ακόμη δεν ήξερα για ποια περίσταση ήταν αυτά τα κουστούμια και όσο περνούσε ο καιρός και δεν μάθαινα, με έτρωγε περισσότερο η αγωνία.

"Όσο για τα κουστούμια," το βλέμμα του βασιλιά Dominic συνάντησε το δικό μου για μερικά δευτερόλεπτα, ύψωσε το φρύδι του σε ένδειξη πως με ακούει και χαμήλωσε ξανά το κεφάλι του μπροστά από τον υπολογιστή του. "Για ποια περίσταση είναι;" συνέχισε να κοιτάζει τον υπολογιστή μπροστά του "αν δεν γίνομαι αδιάκριτη φυσικά" Πρόσθεσα βιαστικά.

Το μπλε φως από τον υπολογιστή που κτυπούσε το πρόσωπο του έκλεισε και κοίταξε ξανά εμένα μπερδεμένος "Δεν σου έχει πει ο Nicholas;" Ένιωσα ένα ανεξήγητο ανακάτεμα στο στομάχι. Να μου πει τι;