De geboorte van Lilith

"Eden"

Ken je dat gevoel? Wanneer je naar hem kijkt, in die roze-brillen-fase? Alsof heel de wereld stopt met ademen. Want daar zit de jouwe, naast jou. Ik ben compleet naast hem. Dat voel ik als ik naar hem kijk. Elke dag opnieuw. Alsof de wereld zacht voelt naast hem. Scherpe randjes eraf, alleen maar wolken. Dat betekent ook geen consequenties, geen pijn, geen paniek. Een fijne schijnveiligheid, voor heel even. Ik glimlach zo breed dat het zeer doet. Ik leg mijn handen op zijn wangen. "Ik hou van jou". Hij draait zijn hoofd net genoeg om mijn hand te kussen. Ik giechel. "Lekker Ding" zeg ik nog voor ik mijn handen terug haal. Ik haal diep adem en ruik het gras en de bloemen om ons heen. Een briesje komt zacht langs ons en mijn haar waait in mijn gezicht. Adan stopt de pluk haar achter mijn oor en in een beweging knijpt hij in mijn wang. Ik draai met mijn ogen en hij lacht. Mijn blik valt op een grote struik met *Azalea's, hele felle maar verrassend plakkerige bloemen. Alsof ze zeggen dat we ze ook moeten bewonderen op een afstand. Adan staat op om zijn benen wat te strekken. Hij loopt richting de azalea's en wil er een plukken. "Lief, laat ze maar hangen," zeg ik. "Zo zijn ze het mooiste, waar ze groeien. Op de verkeerde plek gaan ze alleen maar dood." Adan laat zijn schouders hangen en zegt: "Ik wilde er net een bosje voor je plukken." Hij loopt terug en steekt zijn hand naar me uit, zodat ik op kan staan. Terwijl ik opsta zeg ik: "Lief van je." En trek mezelf op in een knuffel met hem. Ik voel zijn handen naar de mijne glijden. "Lief, luister eens naar al die vogels. Zullen we even dansen? Alsjeblieeeft?" Adan kijkt me aan, "Heel even dan." Adan leidt de dans en laat me sierlijke rondjes draaien. Ik giechel verliefd. "Wat kan je goed de dans leiden! Zou ik dat ook kunnen?" Adan schudt zijn hoofd. "Daar ben ik toch voor." Ik kijk teleurgesteld weg richting de azalea's. Adan zucht bij het zien van haar reactie en zegt: "Daar ben jij gewoon niet voor bedoeld." Ik kijk hem weer aan. "Misschien is het dan tijd dat ik er wel voor bedoeld ben." Hij stopt met dansen en met zijn hand richt hij mijn kin verder omhoog richting hem. Met een lieve glimlach zegt hij "Mijn kleine feministje." En kust mijn voorhoofd. Ik haat het als hij dat zegt om een discussie af te sluiten. Mijn blik spreekt boekdelen en Adan knijpt in m'n wang. "Niet zo he, mevrouw." Ik draai met mijn ogen en geef een kleine glimlach." Ik kan toch niet boos zijn op jou, meneer." Zeg ik terug.

Gisteren bekroop me een onverklaarbaar gevoel. Er is iets aan de hand.

Ik zit thuis, hij is laat. Zo groot is Eden niet, waar is hij? Ik sta op van de bank. Even kijken wat we nog over hebben in de keuken. Op weg naar de keuken passeer ik een spiegel. Als ik een glimp van mezelf zie, stop ik en kijk even naar mijzelf. Ik schud fysiek het nare gevoel van me af en gooi mijn haar naar achter. Ik loop verder naar de keuken. Hier schenk ik wat wijn in voor mezelf. Het Is tenslotte al laat. Dan hoor ik de deur open gaan. Adan. "Ik ben thuis lief!" Roept hij als hij naar binnen komt. Iets kraakt er. Als ik naar de gang toe loop om hem bed te begroeten stopt hij snel iets naar achter. "Wat heb je daar?" Vraag ik hem nieuwsgierig en probeer achter hem langs te glippen. Adan draait snel mee. "Even geduld Lily" zegt hij en lacht. Okay, ga eerst maar zitten.", zegt Adan. Ik plof weer snel neer op de bank en ik ben daarna mijn wijn in de keuken helemaal vergeten. "Ogen dicht en armen gestrekt Lily." Het gekraak komt dichterbij. Dan voelt ik het gewicht op mijn armen. "Mag ik al kijken?" vraag ik ongeduldig. "Ja, lief." Als ik mijn ogen open, zie ik een mand vol rode vruchten. "Wat is dit voor vrucht?" vraag ik verbaasd. "Dit zijn de zoetste appels uit Eden lief." Ik lach voorzichtig naar Adam. Ik bestudeer ze even. De rode gespikkelde maar toch glanzende schil weerkaatst het kaarslicht. Ik weet dat er nergens 'appels' groeien in Eden. Ondanks het onbegrip ben ik gefascineerd. "Dank je wel lief," zeg ik. "Ik leg ze gelijk in de keuken." Met trillende handen til ik de mand weg. Ik probeer te glimlachen door het gevoel van mijn draaiende maag. Aarzelend loop ik naar hem toe, "Waar heb je ze gehaald zei je?" "Uit Eden, dat zei ik toch net?" zegt hij. Hierop zeg ik aarzelend "Heb je een nieuwe boom of plant geplant dan?" Ik wil hem niet te veel vragen stellen. Want ook al klopt het niet, vind ik het nog steeds heel lief. Lief dat hij eindelijk iets meeneemt voor mij. Hij reageert er heel nonchalant op, "Je zal deze vrucht wel over het hoofd hebben gezien lief."Nog een keer zeg ik het "Er groeien helemaal geen appels in Eden." Adan's houding veranderd. Hij recht zijn rug en kijkt mij intens aan. "Nou en? Wees blij dat je iets van me krijgt." Ik schrik en stotter, "Ja maar hoe heb je ze kunnen bemachtigen dan? Ik vind het heel lief maar ik snap het niet en..." Adan verheft plots zijn stem "Stop Lily." oppert hij. Ik deins terug en zeg, "Sorry.." Ik laat het hierbij.