KÖRDÜĞÜM

Final 1. Kısım

2 Gün sonra

Ada

Moire İndirdikleri Filika ile dalgaların arasına dalıp kendilerini adaya doğru sürüklemesine izin vermişti. Tepeden birkaç parmak inen güneşin okyanusun adaya giriş yönünden hafiflettiği dalgaların arasından rahatlıkla geçmişler Son dev dalga filikayı alabora ettiğinde ise güçlükle kıyıya yüzmüşlerdi. Güçlükleydi çünkü Leifde Caelan da Moirede yaşadıklarının şokunu üzerlerinden atamamışlardı hala ağızlarından tek bir kelime çıkmamış gözyaşları onlar yerine yeterince konuşmuşmuştu. Moire kendini suya attığı vakitte orada bulunan Skye koşup diğerlerini çağırmış olan biteni öğrendiklerinde beraberce ağlamışlardı. Moire Caelanın babasına sarılıp hıçkırıklara boğulduğu o anı gözleri önünden atamıyordu ve tabii birde babasının akılcığını toparlayamayıp iyice kötüleşmesi vardı ki Moirein zamanla baş edebileceklerini düşünmekten başka yapabileceği birşey yoktu. Şimdi ne olacaktı onlara? Laia nerede ve ne yapıyordu... Genç kız kısa sürede çok sevdiği Friggin ölümüne mi üzülse babası ve kocasının yanında oluşuna mı sevinse yoksa Laianın akıbetinin ne olduğunun onu delirtmeye başladığını mı düşünse bilemedi. Yaptığı fedakarlığın sonucu şüphesiz iyi şeyler doğurmayacaktı.

Moire elbisesinden söktüğü bir bağ ile önündeki dallardan yaptığı hacı kuma dikmiş önünde diz çöküp dirseklerini kuma dayayarak avuç içlerini birleştirmiş ve alnını yere dayamış dua etmekteydi. "Tanrım Laiayı bağışla... Onun senin yolunu bulmasına izin ver... Sebep olduğum bunca şey için beni affet..."

"Moire..." Caelan dua eden karısının yanına çöküp sırtını sıvazladıktan sonra kendiside ellerini birleştirip ufak bir dua ettikten sonra onu doğrulttu. "Toparlanmak zorundayız sevgilim..."

Moire kocasına sıkıca sarılıp başını olumlu manada salladı. "Ben çok üzgünüm Caelan... Frigg... o... Bizim yüzümüzden oldu... Ogün bizi savunmak için kendini öne atmasaydı..."

"Moire... Bende çok üzgünüm... Onu tutamadım... Koruyamadım... Lakin bizi bu noktaya getiren kendi seçimlerimizdi... Ya leydi McDonald? O olmasaydı şu an Leifde bende... Bizi geçtim Moire durumu bizimle olan ve bizden çok daha suçsuz birçok kişi de hayatta olmayacaktı. O hepimizi kurtardı. Tanrı onu korusun... Odin Friggi Valhalasında rahat ettirsin..."

"Amen..." Moire yüzünü kurulayıp yeniden kocasını öptü. "Peki şimdi ne olacak Caelan?"

"Ben bir kaçağım Moire... Peşime düşmeleri muhtemel... Bundan böyle McNeilin başında olamayacağım bir gerçek üzgünüm lakin hiçbir şeyim yok"

"Benim her şeyim var Sevgilim. Sen, babam tüm ailemiz..." Moire iç geçirdi.

"Ben eminim ki Leydi McDonald bir yolunu bulup oradan uzaklaşmıştır Moire ve böyle bir isyanda halkı bastırabilmek adına bu katliyam girişimi gerçekleşmeyecek... Üstelik gerçekleşmemekle beraber Oradaki tüm madurlar Leydi McDonaldın ardında olacak onu koruyacaktır. Nerede olduğumuzu biliyorlar Moire. Bir haber gelene dek buradan ayrılamayız. Doğru zamanda Aloinin ve annemizin geleceğinden şüphem yok..."

"Kurtarılmayı bekleyeceğiz..." Moire kocasının verdiği teselliyle derin bir nefes alarak gülümsedi.

"Evet oturup bekleyeceğiz..." Caelan karısının ellerini öpüp okyanusa doğru dönerek oturdu ve onu koltuğu altına aldı. "Burada... Her şeyin başladığı yerde..."

Moire bir müddet okyanusu seyir etmesi ardından Yanlarına gelip oturan babasının da omzunu koluna atmasıyla iç geçirerek gülümsedi ve Leif elindeki ufak borda parçasının üzerine yerdeki hacı alıp koyarak suya bırakıp ittirmesi ardından Gelip babasının yanına geçerek başını onun omzuna dayadı.