KARANLIĞIN İKİZİ

BÖLÜM SEKİZ ∞ ÇAYLAK OYUNLARI-BEN KİMİM?

Shakespeare der ki: "Hayat bir oyundur ve bu oyunun senaryo yazarı da biziz." senaryonu yaz ve oynamaya devam et. kendin için en iyi rolü kapacağından eminim ben..."

∞

Gürültülü çıkan sesleri duyuyor, fakat gözlerimi açamıyordum. Odanın aydınlatıcı ışığı gözümü açmam için ayrı bir efor harcıyordu. Lakin gözlerimin açılmaya hiç niyeti yok gibiydi. Dövüş sonunu düşündükçe içim burkuluyordu. Kaybetmiştim üstelik Varisin sert darbesiyle. Böyle bir hamleyi beklemediğim için mi üzülmüştüm? yoksa sadece kaybettiğim için mi? Karnıma hafif giren ağrıyla gözlerimi kırpıştırdım. Birden başımın döndüğünü hissettim ve hemen gözlerimi açtım. Çok gergindim üstelik soğuk havadan dolayı titrememe engel olamıyordum. Bayıldığımın elbet farkındaydım bu yüzden etrafta kimlerin olduğuna bakabilmek için kafamı sağa çevirdim. Teyzem gözlerimi açtığımı görünce hemen yanıma diz çöktü.

"iyi misin ? tatlım"

"iyiyim teyze sadece halsizim." dedim

Teyzem beni dikkatle süzdü, parmaklarını saçlarımda dolaştırırken ufak bir buse kondurdu.

"polis olmak zor bilirsin" dedim şakaya vurarak. Aptal gibi olayın büyültülecek bir şey olmadığını tekrarlıyordum.

Teyzem elinin tersiyle alnımı yokladı, ateşim olup olmadığından iyice emin olmak istiyordu.

Kapının çalmasıyla neşeli bir şekilde odaya giren Doğa ve Doğuyu görünce yüzümde kocaman gülümseme oluşmuştu. Sanırım onları seviyordum. Bana doğru yaklaşıp uzun kollarıyla sarılan Doğaya karşılık bende ona sarıldım. Sırtının arkasından Varisin gelip gelmediğine bakıyordum. En azından halimi merak etmeliydi diye geçirdim içimden.

"nasılsın lider" dedi Doğa "canını sıkma" diyerek sırtımı sıvazladı.

Araya giren Doğu gülerek " açıkçası Arkın çenesini açmayana dek senin kazanacağını düşünmüştüm." dedi. Bıyık altından gülüşüne sinir oluyordum

Omuz silktim. Arkını mı kıskandı? o yüzden mi bir anda sinir küpüne dönüp kendinden geçti diye soramazdım tabi. Teyzem şu an burada olmasaydı çok şey sorardım da.....

"Oyunlar henüz bitmedi. Daha iki oyun kaldı" dedim. "biz kazanacağız" söylediğim cümleleri ortaya atmıştım.

Doğu kafasını çevirip bana baktı "Kazanan takım sence de belli değil mi?"

"son gülen iyi güler "diyerek anında lafı yapıştırmıştım.

"çak bir beşlik" diyen Doğaya otuz iki diş gülümsedim.

Bu hallerimiz Doğunun hoşuna gitmiş olacak ki oda bizimle gülmeye başladı. Onlarla bu kadar yakın olacağımızı tahmin etmemiştim. İlk defa bu kadar yakın arkadaşlarım oluyordu. Teyzeme baktığımda oda gülüyordu. Oda benim bu halime seviniyor gibi görünüyordu. Beni onaylarcasına gözlerini kapatıp açtı. Telefonumun çalmasıyla Gülmem kesilmişti arayan salih amcaydı,

"efendim Salih amca" dedim

"yüzüğün parmak izine baktırdım" dedi aniden.

bende heyecanlanıştım. "sonuç kim çıktı" dedim.

Biraz duraksadıktan sonra cevap verdi. "yüzükte çok kişinin parmak izi var, Varisin ,Arkının Doğunun senin bile parmak izin var " telefonun ucundan düşünür gibi yapıp devam etti "bunlar senin arkadaşların ve olayda hepsi yanındaydı değil mi Bengi" diye uzunca anlattı.