🫀 𝓣𝓱𝓮 𝓛𝓮𝓽𝓽𝓮𝓻 - 𝓙𝓪𝓷𝓷 𝓯𝓯 🫀

🫀 𝓻𝓸𝔃𝓭𝔃𝓲𝓪𝓵 13

  POV: MAIA

  Obudziłam się w ramionach bruneta. Nie sądziłam, że tak szybko się do niego przywiąże i tak bardzo uzależnię... Było to jedno z najpiękniejszych uczuć w moim życiu.

    Poruszyłam się bardzo delikatnie starając się nie obudzić Janka. Miałam nadzieję, że się wyśpi. Wiedziałam już, że kocha spać.

    Sięgnęłam po telefon. "Cholera, dopiero 06:35. Muszę się położy..." - myślenie przerwał mi Janek. Obudził się. A raczej... Ja go obudziłam...

- Oh, dzień dobry... Przepraszam, obudziłam cię. Jest 06:00, wracaj spać. - powiedziałam cicho.
- Spokojnie mysza, nie jestem zmęczony. A ty? Coś się stało, że tak wcześnie się obudziłaś? - zapytał.
Boże, jak ja kocham jego zaspany głos.
- Nic się nie stało, po prostu nie mogłam spać. - odpowiedziałam krótko.
- Myszko... - zaczął. Kochałam jak tak do mnie mówił. A on doskonale o tym wiedział. - Mogłaś mnie obudzić. Pewnie znowu za dużo rozmyślałaś, hm? - zadał mi to pytanie.
Boże, jak on mnie doskonale zna...
- Tak... Ale nie chcę o tym rozmawiać.
Popatrzył na mnie TYM wzrokiem, jakby błagał mnie o rozmowę, wyczytałam z jego niebieskich oczu. Dosłownie wyglądał jak małe dziecko proszące mamę o to, by kupiła mu cukierkam. Widziałam, że nie chce abym tłumiła to wszystko w sobie.
- Dobrze... - uległam. - Porozmawiamy, ale później. Chodźmy spać, potrzebuję przytulasa. - poprosiłam
- Przytulaliśmy się całą noc... - zarumienił się lekko. - Dalej ci mało? - zaśmiał się Janek.
Zachichotałam cicho, ale zaraz odpowiedziałam:
- Taaaaaak, potrzebuję więcej! - odparłam, a ten od razu otworzył do mnie swoje ogromne umięśnione ręce. Oczywiście od razu skorzystałam z tej propozycji i wtuliłam się w niego mocno zaciskając jego ręce na mojej małej sylwetce.

---

Heeeeeeeyy

Szczerze nie podoba mi się ten rozdział bo to kolejny taki no o niczym 😭

W nagrodę za to, że czytacie te nudne rozdziały dostaniecie dzisiaj więcej trochę bardziej ciekawych 🩵

Love ya! 🫶🏼