Hyunjin, ona küsüp koltuğun bi ucunda oturan küçük tilkisine bakti. Küçük tilkisini kollarındaki deriye tırnaklarını batırıp yolluyordu. Yapma demedi diyemedi, yanlış bisi demekten onu üzmekten korkuyordu. Nasil geri kazanabilirim diye dusundu tilkisini ama bi sorun vardı şuan oturan onu tilkisi miydi bilmiyordu
Jeongin çocukluğundan beri ailesinin baskısı yüzünden kendisini her seferinde farklı insan kırıklarına, farklı kişiliklere bürünmüştü bunun geri dönüşü ise ona pahalıya patlamisti. Kendini sokmaya çalıştığı kalıplar ve benliği arasında gelip geliyordu, kimi zaman durduk yere kimi zaman bi cümleyle kimi zamanda tek bi bakış yetiyordu değişmesine. Bunlar kontrollü değildi artık bi hastalık kıvamına gelmişti, jeongin bunu kabul etmek istemese de sevgili hyunu için psikiyatriye gidip ilaç almayı kabul etmişti taa ki bu güne kadar.
Jeong hyunguna dönüp söylenmeye başladı
"Niye beni olduğum kimi kabul etmiyorsun da lanet ilaçları içmeyi bana zorluyorsun"
Hyunjin küçüğüne baktı cümleleri kafasında toparlayıp konuşmaya başladı
"Sen daha kim olduğunu öğrenilmiş değilsin ki bebeğim, eğer istemezsen ilaçları almak zorunda değilsin ama zorundasın da. Ben.." Nasıl devam edeceğini düşündü jeongin bu sırada ona yaklaşmış, başını hafif yana eğip sorar gözlerle ona bakıyordu
"Ben sadece benim jeonginimi istiyorum. Annesinin onu diğerleri beğensin diye soktuğu sözde havali jeongini ya da babasının ağlamanın, özür dilemenin zayıflık olduğunu söyleyerek seni soktuğu taş yürekli jeongini değil. Ben kendini olduğu gibi kabul eden, sevimli ve yeri geldiğinde özür dilemesini bilen sevgi dolu tilkimi ıstiyorum jeongin. Kendisi olan jeongini ıstiyorum" dedi küçüğü ona biraz daha yaklasti gözleri yere bakıyordu
"Üzgünüm" dedi "ben dediğin kimi olduğumu ya da ne istediğimi çözebilmiş değilken senden çok şey istedim.." "sen gitme sana göre değil dediğin halde kendi bildiğimi okuyup oraya gittim" devamını getirmesine izin vermedi hyunjin işaret parmağını jeonginin dudaklarina götürüp susturdu, jeongin beklemediği bu jestler hyunjine bakti. Sevgilisi ona gülümsüyordu her şeyi bildiğini kendisini zorlamamasini ister gibi bakıyordu sanki ona. Jeongin de karşılık olarak gülümsedi, dudağından parmağa öpücük kondurdup hyunjinin dizine yatti
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kimliksiz // Hyunin
Fanfiction!Agnst! sadece cümleler kırmaz bizi.Belki kucuk bi mimik goz değirme ya da secim de kirabilir, düşünmeden hareket eder aptal insan söylenen sözlerini unutmak kolaydır kimileri için kimileri içinde içinden çıkılmaz bi hal alır bataklık gibi içine çe...
