Ben Sky.14 yaşındayım ve kanseri yenmeyi başaran bir ergenim.Aslına bakılırsa hayatımdan nefret ettiğim söylenemez.İnsanların kanser hastaları hakkındaki yorumlarını görmezden gelerek direnmiştim sonuçta.Daha ne olsun,
dünyada tonlarca insan bu hastalık yüzünden ölürken ben yaşamayı başarmıştım!Aslında benimki genetikti ondan dolayı her an tekrarlayabilirmiş😒.Babamın işinden dolayı Yarın sabah Coldwater'a taşınacağız.Taşınmadan önce son bir kez arkadaşlarımı görmeye gidecektim,o yüzden Britt'i aradım ama telesekreteri devreye girdi bende mesaj bıraktım.2dakika sonra annem odamın kapısında soluk soluğa beni bekliyordu.Ben,
"Anne?İyi misin?
-"Kızım.Bunu sana nasıl diyeceğimi bilmiyorum."
"Anne ne oldu?!"
-"Blythe aradı."
"Eee...Ne diyor?"
-"Britt...Britt ölmüş."bu dediğini duyduktan sonra kendimi yere attım ve gözyaşlarımın boğazımı tıkamasına engel olamadım.En son annemin bana seslendiğini duymuştum sonra sadece karanlık ve ben başbaşa kalmıştık...Uyandığımda odamdaydım ve annem yanı başımda gözleri şişmiş bir şekilde oturuyordu.Benim ayıldığımı görünce hemen göz yaşlarını elini tersiyle sildi ve bana sarıldı.Ona biraz hava almam geriktiğini söyledim ve aşağı kata indim.Babam telefonda biriyle konuştuğu için beni sorgulayamadı.Paltomu üzerime geçirdim ve siyah botlarımı giydim.O anda telefonum çaldı ama umursamadım ve yolda yürümeye başladım.Yaklaşık 12dakika sonra arkamdan gelen çığlıkla tüylerim diken diken olmuştu.Arkamı döndüğümde kısa bir şoktan sonra kendime geldim.Bu...bu.,
ᏴÖᏞÜᎷ 1 ᏚᎾNᏌ...
