I raised him.100
ဆာစီးနီယာသည် စကားအဆုံးတွင် အသံတုန်သွားသော်လည်း လိုရင်းကိုတော့ ရှင်းလင်းစွာပင် ပြောနိုင်ခဲ့သည်။
သူမ စကားကိုကြားတော့ ဘန် သည် စူးရဲစွာ သူမကို စိုက်ကြည့်နေ၏။သူမလည်း တံတွေးတစ်ချက် မျိုချလိုက်ပြီး သူ့အဖြေကို စောင့်နေသည်။ သို့သော်လည်း စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာသည်အထိ ဘန်က ဘာစကားမှမဆိုလာသေးပေ။သူမ ပို၍ပင် ရှက်သွေးဖြာလာရပြီး ပါးပြင်ကလည်း ပန်းသီးတစ်လုံးလို နီရဲလာသည်။ထို့နောက် သူမ ပါးကိုကိုင်ထားသော သူ့လက်အား ဖယ်လိုက်သော်လည်း သူက ပြန်အုပ်ကိုင်ထားပြန်သည်။
"ဆာစီးနီယာ"
ထို့နောက် ဘန်က သူမလက်ကို ဆွဲလိုက်ပြီး သူ့ပါးပြင်ပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။စောစောက စိုးရိမ်နေသော သူ့အကြည့်မှာ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး အရင်ကထက် အန္တရာယ်ရှိသော အငွေ့အသက်တို့ သူ့မျက်လုံးထဲတွင် စိုးမိုးနေကြသည်။
"ကိုယ်ထင်တာမှန်ရင် မင်းခဏနေကျရင် ကိုယ့်လက်ထဲကနေ ထွက်သွားဖို့ အခွင့်အရေးမရှိတော့ဘူးဆိုတာပဲ"
သူ့ကြည့်ရတာ သူမကို စကားတောင် ပေးပြောမည်မထင်။ ဆာစီးနီယာ သည် သူ့စကားနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်နေသော စူးရှရှ မျက်လုံးများကို ကြည့်လိုက်သည်။
"ကျွန်မလည်း စိတ်မပြောင်းပါဘူး"
'ဘာလို့လဲဆိုတော့ ရှင့်ကို ကျွန်မ လိုချင်လို့ပါ'
သူ စကားဆုံးသောအခါ ဘန် သည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေသော သူမကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ အမြဲတမ်း မျိုသိပ်ထားခဲ့ရသည့် ဆန္ဒကို အခုတော့ ဆက်ထိန်းထားလို့ မရတော့ပေ။သူမ သူ့ပါးပြင်ကို လာထိကတည်းကအရှိန်အဟုန် ပြင်းပြင်းဖြင့် တောင့်တနေပြီဖြစ်သည်။
ဘန် သည် နှုတ်ခမ်းကို ကျော်ကာ နဖူး၊ မျက်လုံးနှင့် ပါးပြင်တို့ကို မက်မက်မောမော နမ်းလိုက်သည်။နှုတ်ခမ်းကို မနမ်းခင် အေးစက်နေသည့် သူ့လက်ချောင်းတွေက သူမ နှုတ်ခမ်းတွေကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။
