Exit

1.

Hier zit ik, weer een van de vele slapeloze nachten. 2maanden en precies 2uur zit ik hier. Het krijtje schraapt akelig over de muur. Het is meer een wijvending, die streepjes. Maar wat moet ik dan ? Mijn voeten zet ik nog een stuk uit elkaar. Om mij heen is het donker, kill donker. Ik kijk mijn cel rond, het is meer een kamer, omringt met tralies. Mijn hoofd bonkt van de gedachtes en mijn oren suizen ervan. Ik haal mijn hand door mijn zwarte haar.

Ik snak naar frisse lucht, het gevoel van vrijheid. Buiten zijn, omringt met huizenhoge hekken en prikkeldraad telt niet mee. Ik leg mijn hand in mijn nek. Mijn koude hand voelt lekker aan mijn warme nek. Mijn hoofd leunt tegen de muur aan en langzaam maar zeker vallen mijn ogen dicht.

~~

"KIJK EENS AAN JONGEDAME, EEN PRACHTIGE KAMER VOOR JOU". Ik word wakker van de vreselijke stem. Eentje die ik herken uit duizenden, Wolf. Ik haal een hand door mijn haar. De klok slaat 7uur. Nieuwsgierig sta ik op, en zie Wolf's gedaante. Naast hem loopt een meisje. Ze stribbelt hevig tegen. Hoe dichterbij ze komen, hoe meer ik ze van ze zie.

"Laat me los, Adwolf Hitler". Haar lichaam trekt zich woest terug. Zijn greep verstrakt en hij kijkt woest wanneer ze 'Adwolf Hitler' zegt. Ik daarentegen grinnik erom. Wanneer Wolf mij ziet grinnikt hij vals "Succes met je buurman". Heel heel even kijkt ze me aan, misschien een fractie van seconden. Haar blik onduidelijk, maar doordringend. Hij duwt haar de cel in en draait het op slot. Pijnlijk kijkt ze naar haar arm.

Zijn voetstappen galmen door de gang, wat eindigt in een dichtvallende deur. Ik loop terug en ga richting haar op mijn bed zitten. Mijn hand gaat automatisch door mijn haar.

Ik hoor een rits, wat me altijd moet denken aan kamperen. Ze pakt haar tas uit en haalt er kleding uit. Jaa, je mag je eigen kleding aan als het aan de eisen voldoet. Ze legt het zacht in de kast. Ze haalt een hand door haar haar.

Het licht van het smalle raam valt over haar gezicht. Ik bekijk haar. Ze is zeker niet dik, maar ook niet te dun. Mooie ronde billen en niet te kleine borsten. Ik grijns. Haar half lange haar hangt stijl langs haar gezicht. Ze is niet groot, een half hoofd kleiner dan ik. Bijna perfect zou je zeggen.

Ik vang haar blik. Haar kastanje bruine ogen in de mijne. Deze keer minder doordringend. Haar ogen glijden over mijn lichaam. Zonder iets te zeggen gaat ze op haar bed zitten.

En even, heel even voel ik iets wat ik nog nooit heb gevoeld: onzekerheid en licht verlegen.
Vanaf dat moment besefte ik dat zij anders is dan alle andere meisjes...

____________________
Heey schattige boekenlezertjes,
Hoofdstuk 1 af 🎉🎉.
💭&❤️ wat jullie vinden.
Kusjes