ကိုကို့နှင့်သူ့ဘေဘီအစားသရဲလေး

Chapter 15

(မောင်နှမနှစ်ယောက် ပြန်လည်ဆုံတွေ့ခြင်း)

အနံ့ရတာနဲ့တောင် ရှုပ်ထွေးပြီး အရသာရှိတဲ့ ဟင်းပွဲမျိုးကို သူမလို မိန်းမငယ်လေးက ဘယ်လို ဖန်တီးထားတာလဲ…

လင်းယောင်ယောင် သည် တခြားသူများက သူမအား အထင်အမြင်သေးနေကြသည်ကို ဂရုမစိုက်သော်လည်း စိတ်ထဲမှာတော့ အနည်းငယ် ဝမ်းနည်းသွားမိသည်။

'ဒီလူတွေ ဒီနေ့ သူတို့ပြောခဲ့တဲ့ စကားတွေကို နောက်တစ်ချိန်အထိ မှတ်မိနေကြပါစေ'

'နောက်တော့ နင်တို့ ဘယ်လောက်တောင် အရှက်ကွဲမလဲဆိုတာ ငါစောင့်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်'

ထို့နောက် သူမသည် ထမင်းဘူး၊ဟင်းဘူးများကို ဆေးကြောရန် စက်ရုပ်ကိုခိုင်းစေလိုက်သည်။ထို့နောက် မကြာမီ ထမင်းစားခန်းသည် ဗလာဖြစ်သွားသည်။ အနီးအနားမှာ ဘယ်သူမှမရှိတာကိုမြင်လိုက်သော ကလေးမလေး ကျန်းရို့ က စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ပြောလာ၏။

"ယောင်ယောင်…ငါ နင့်ကိုယုံတယ်.နင်နောက်နေတာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ်... ဒါကမယုံနိုင်စရာကောင်းပေမယ့် နင် ပြောလို့ ငါ အကြွင်းမဲ့ယုံတယ်"

"ယောင်ယောင်… ငါဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ၊ ငါ နင်နဲ့အတူတူသူငယ်ချင်းလုပ်ပြီး အရသာရှိတာတွေအများကြီး အတူတူ စားကြမယ်"

လင်းယောင်ယောင် : "... ငါ့ ဟင်းချက် စကေးကြောင့် အစားသူရဲ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်တော့ ရပါပေါ့လား…"

မကြာမီ အာကာသယာဉ်သည် Y-717 စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ဂြိုဟ်သိမ်တစ်ခုဆီသို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။ထိုနေရာကို ရောက်သောအခါ ကျောင်းသားများ၏ ကိုယ်ပိုင်ဆက်သွယ်ရေး ကိရိယာများနှင့် အာကာသခလုတ်များအားလုံးကို ပေးအပ်ခဲ့သည်။ Y-717 ဂြိုဟ်သိမ်ပေါ်ရှိ ထောက်ပံ့ပို့ဆောင်ရေးဌာနသည် မတူညီသော ကျောင်းများနှင့် စခန်းများအလိုက် လူရှစ်ဦးစာ အဆောင်များကို စီစဉ်ပေးခဲ့သည်။ ထို့နောက် စစ်လေ့ကျင့်ရေးအ၀တ်အထည်များ၊ နေ့စဉ်သုံးပစ္စည်းများနှင့် အခြားပစ္စည်းများကို ဝေငှပေးသည်။

အစားအသောက် အရန်ကုထုံးဌာနသည် စစ်ပညာရေးအကယ်ဒမီတွင် ရေပန်းအစားဆုံးသော မေဂျာမဟုတ်ပေ။ထို့ကြောင့် အစားအသောက် အရန်ကုထုံးဌာနတစ်ခုလုံးတွင် မိန်းကလေး ခုနစ်ယောက်သာ ရှိ၍ အတူနေထိုင်ခွင့် ပေးလိုက်၏။ ဆေးဝါးအရန်ကုထုံးဌာနတွင် မိန်းကလေး တစ်ယောက် ပိုနေတာကြောင့် သူမအား အစားအသောက်အရန်ကုထုံးဌာနမှ မိန်းကလေးများနှင့်အတူ နေထိုင်စေခဲ့သည်။ထိုကောင်မလေးက စုချင်းဟယ် ပင်။