Flashback*
"Ikaw lang ang gusto ko bong!" Sigaw ni sara kay bong
"Sorry sara pero di tayo parehas ng nararamdaman.." sagot ni bong kay sara halos matulala si sara at umiyak lamang sa sobrang sakit.
"Sabagay huli namn na ang lahat, ganon namn na tlga i was scared to confess my feelings to you, kasi ayun nga di namn tayo parehas ng nararamdaman para sa isa't isa. Paalam bong." Aniya nya. At sabay umalis
Sara Pov:
"Tangina! Kung kelan nandon nako sa harapan nya minamahal na sya tyaka sya nawalan ng pagmamahal sakin...huli na ang lahat para magustuhan nyako ulit.." i said to my self.
Buong araw akong di kumain naka sarado ang pinto, hanggang sa may narinig akong katakot galing sa pinto...
Sino kaya yon?
Si papa??
"Hoy inday! Tngina ka babae ka sinabi ko na nga ba nakakulong kana dyan buong araw! Lumabas ka dyan!!! Kundi sisirain ko tong pinto mo!" Aniya ni digong. Sabay pilit na binubukas ang pinto.
"TAMA NA PAPA!! AYOKO NA DIMO ALAM NARARAMDAMAN KO NGAYON!!" Sigaw ko saknya.
"Dahil lang ba sa lalaki nagkakaganyan kana??! Isa kang duwag kung ganon, sinasayang mo oras mo sa taong di ka namn gusto!" Sigaw nya sakin.
"Iwanan moko papa! Dimo alam kung gaano kahalaga si bong para sakin mahalagang tao yon sakin dmo alam kung gaano ko sya minahal noon! Nahuli lng tlga ang lahat kasi takot ako umamin saknya!" Sabi ko ng pilit na umiiyak sa gilid ng bintana.
BongBong Pov:
"Mommy.." tawag ko kay mommy
Agad agad namn akong sinagot ni mommy.
"Yes anak?" Tanong ni mama meldy
"Mommy, i hurt a girl that loves me so much. I don't know why. Nasaktan ko sya kasi di kami parehas ng nararamdaman.." iyak na sinabi ko kay mommy.
Niyakap ako agad ni mommy niyakap ko rin sya pabalik ng sobrang higpit, at agad agad rin namn akong kumalas sa yakap namin habang hagulgol parin ako kakaiyak sa sobrang awa ko sa taong may gusto sakin.
End of the flashback*
Habang tinawag nako ni mama para kumain
Sabay na nga kaming dalawa kumain ng hapunan wala sila pulong at baste sa bahay kasi may pinuntahan sila sa france.
"Anak bat nakatulala ka kanina? May problema kaba??" Tanong ni mama beth sakin, parang maluha ako sa tanong ni mama sakin.
'Ah ma wala, may iniisip lang ksi ako." Mahina kong sagot kay mama tas sabay kain at umakyat sa rooftop namin para magpalamig.
Narinig ko parang may umakyat din sa rooftop, si mama beth pla yon. Nakita ko syang papalapit sakin at tumabi sa upuan ko, Habang pinagmamasdan ko ang buwan na nagbibigay ng buhay sakin.
"Anak? May problema ka tlgang di sinasabi sakin ano yon? Ayoko na magaalala ako ng sobra kakaisip sayo." Aniya ni mama beth
"Ma, ang hirap isipin na antagal ko ng iniisip si bong. Kamusta na kaya sya?" Agad ko namn tinanong si mama habang naka patong ang ulo ko sa bandang leeg nya.
"Dko masabi anak, pero alam mo kung mahal mo ung tao gagawin mo lng lahat saknya para magustuhan ka nya ulit dba? If you are willing to take a risk for him, you will do anything for him. Tandaan mo patience is a virtue anak. May tamang panahon para makita mo ulit sya okay? Kapag nakita mo lapitan mo, kung baga kamustahin mo sya ganon ikaw bahala it's your choice anak. Kung saan ka susuportahan kita ha iloveyou always anak." Sabi ni mama beth, halos maiyak ako she's so kind kayaa mahal na mahal ko si mama.
"Thankyou mama sa advices mo, iloveyou thankyou for being there for me ikaw lng ang taga pag tanggol, taga pag mahal, taga advice sakin sa lahat" sabi ko sabay akap saknya ng mahigpit na walang hanggan.
Sabay na kami bumaba patungo sa mga sarili namin kwarto at yon, nagpaalam na si mama sakin na matutulog na sya at ako rin nagpaalam na.
Kinaumagahan*
Nagising sa ingay ng telepono ko, ung pala may tumatawag na si abigail sakin, diko alam kung bakit.
Si abigail matagal ko ng matalik na kaibigan, i trust her so much sya din naging kasama ko noong panahon nasaktan ako non. She's the best besfriend i ever had, kahit may tampuhan kami at awayan we just choose to move on, and ayon ang secret namin kung bakit kami matagal na magkaibigan.
Sinagot ko na telepono.
"Abigail bakit ka napatawag?? May nangyari ba o problema?" Agad agad kong tanong sa sobrang kaba ko.
"Wala sis! Btw kung nagising kita pasensya na ha.
Invite kita sana sa kasal ni cassandra, nandon sila mia, at aubie." Aniya nya.
"Oh sure! Sama ako kaso nakakahiya eh, what time ba start??" Tanong ko kay abigail.
"4pm ng hapon then reception malapit lng din namn so mga 6 tapos na tayo non, sunduiin nalng kita ayon lang bye sis loveyou! Ligo nako haha" paalam ni abigail sakin sabay baba ng telepono.
Pag kababa ko ng telepono, agad ako nagpaalam kay mama na pupunta ako sa kasal ni cassandra. Kilala rin namn nako ni cassandra pero di kami gaano kaclose.
Kaagad akong umakyat na sa kwarto at naligo na, nagmamadali mag ayos ng mukha at buhok habang nagpapatuyo ng buhok nagma-makeup nako, ng biglang may kumatok sa baba narinig ko yon agad narinig ko boses ni abigail sa baba kaya nagmadali nako hirap parin tlga ako maghanap ng susuotin. Kaya i just pick nalng dress na red na may slit, nakita kona si abigail sa baba tas yon niyakap ako at umalis na kami.
Ulala!🙉
May pag-asa kaya magkita ulit ang landas nilang dalawa??🙊
What if, nandon si bong sa kasal???🙈
What if, may chance si sara??
Huli naba tlga ang lahat??🙉🙉
A/N: hi lovies! Long time no seee namiss nyo bako?? Kung hindi di wag eme! Loveyouuuyssss sana mapagtuloy tuloy pa itech ha! Abangan nyo nalng! Enjoy reading mga mahal ko!! 💚❤️
