Hüzünlü Gece

6 2 1
                                    

Soğuk bir kış akşamıydı . Radyoda çalan nostajik şarkılar şöminede yanan odun çıtırtılarıyla birleştiğinde mest oluyordum. Fakat yalnız ve bir başına yaşamanın bu kadar mutsuz ettiğini birden fark etmem bana tarif edilemez bir acı vermişti . Buna rağmen kendimi toparlayabilmiş ve geç de olsa hayatıma kaldiği yerden devam edebilmistim.Elimde viski şişesi kalbimde insanların yarattıği aci garip bir sekilde yuzume de yansiyordu.insanalrin bu kadar vurdumduymaz ve ahmak oluşu beni delirtiyordu . Galiba bu yuzden ailem beni terketmisti .Çunku toplum icinde garip davranislar sergiledigimi soylerlerdi hep .Peki ya onlar ? Onlar cok mu normallerdi ? Ailemden gordüğum bu tutumlar icimde tarif edilemez bi ofkeye donusmustu.Sadece aileme karşı değıl insanlara karsi da.Bu öfkenin altında kalakalmıştım yillarca .Ya onun esiri olacaktım ya da ailem tarafından defalarca aşağilanmama hor gorulmeme ragmen bu hayati yasamaya devam edecektim. Ne yapmalıyım ?Ne yapmalıyım?
  

Sağ ElHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin