ကံဆိုးတဲ့ တောသူမလေးရဲ့ယောကျ်ားက သောက်ရမ်းချမ်းသာတယ်

39

အခန်း ၃၉ မျက်နှာဖုံးစွပ် ဦးလေး၊ အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ။

"ဦးလေး မြန်မြန်ပြေးရအောင်!"

လင်းယွဲ့လန် က ကျန်းဇီနန် ကို အော်ပြောပြီးနောက် ကျန်းဇီနန်ကို ဆွဲကာ အမြန်ထွက်ပြေးလာသည်။

လင်းယွဲ့လန် သည် သေးငယ်ပြီး သူမ၏ ခြေလှမ်းများသည် ကြီးမားသော်လည်း ကျန်းဇီနန် သည် သူမ၏ ပြေးနှုန်းကို အမီလိုက်နိုင်ရန် ပြေးလွှားနေရဆဲဖြစ်သည်။

လင်းယွဲ့လန်သည် ကျန်းဇီနန်၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ရှေ့သို့ ပြေးသွားသည်။ ကျန်းဇီနန်သည် လင်းယွဲ့လန် နှင့် အမှီလိုက်ရန် ပြေးလွှားရင်း အထည်အိတ်ကို ကိုင်ကာ ဆွဲခေါ်သွားခဲရခဲ့သည်။

မီးပုံနားပြန်ရောက်တော့...

ယုန်သားနဲ့၊ မှိုတွေကို စားနေတဲ့သူတွေက လင်းယွဲ့လန် နဲ့ ကျန်းဇီနန်ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ သူတို့ ပါးစပ်တွေ ကျယ်ကျယ်ပွင့်လာသည်။ သူတို့၏ မျက်လုံးများ ပွင့်လာပြီး သူတို့၏ အမူအရာများမှာ ထိတ်လန့် အံ့ဩခြင်းများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ အချိန်တွေ ရပ်တန့်သွားပြီး သူတို့ကို နေရာတကျ အေးခဲသွားပုံရတယ်။

လင်းယွဲ့လန် အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ နေရာတွင် အေးခဲနေသော လူအုပ်ကို သူမ ထွက်သွားချိန်တွင် ပေါ်လာသည့် ကြီးမားသော လက်ကိုင်တုတ်ကြီးကို သူမ ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမသည် ကျန်းဇီနန်ကို ပဟေဠိဆန်သောအမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့မေးစေ့က အပေါ်ကို တွန့်ကွေးနေတာကို သူမမြင်လိုက်ရတယ်။ သူ့မျက်နှာကို သူမမမြင်ရသော်လည်း လင်းယွဲ့လန် က သူပြုံးနေမှန်း မှန်းဆနိုင်သည်။

လင်းယွဲ့လန် က ကျန်းဇီနန် ကို အံ့အားသင့်စွာ ကြည့်ပြီး "သူတို့ ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ သူတို့ အပ်စိုက်တဲ့ အချက်တွေကို  နှိပ်ထားလို့
မလှုပ်ရှားနိုင်တာလား?" ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်ယောက်က ဘာလို့မြင်းရဲ့ အပ်စိုက်မှတ်တွေကိုပါနှိပ်ထားတာလဲ။ အမှန်ဆိုလျှင် ထိုလူသည် တကယ့် ကျွမ်းကျင်သူ ဖြစ်၏။

ကျန်းဇီနန်သည် သူ့လက်ကြီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် လင်းယွဲ့လန် ၏ လက်သေးသေးလေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ကို လုံးဝဂရုမစိုက်သော မိန်းကလေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ကျန်းဇီနန် ၏ ပါးစပ်ထောင့်များသည် အနည်းငယ် ကွေးညွတ်သွားသည်။ သူတို့ရဲ့ လက်ဖဝါးတွေဆီ ဖြတ်သန်းသွားတဲ့ နွေးထွေးမှုကို ခံစားလိုက်ရလို့ သူပျော်သွားတယ်။