Sabah güneşle yeniden doguyorum.
Yastığımdan beni tek güç ayırabilirdi : kahvaltı zamanı.
Sokakta kurban arıyorum.
Herkes bilinmeyen benden korkuyor.
Bana şeytanın uşagı diyorlar.
Sürekli sabahları birinin nefesini kesip kendime aktarıyorum.
Benim gücüm bu.
Şehrin sokaklarına yeniden indiğimde, bir kuban daha bulmuştum uzaktan denedim olmadı.
Bir anda aklıma tuhaf şeyler geliyor, aklımı karıştırıyordu.
Nefesini neden kesemedim anlamadım.
Bana yaklaştı.
Odaklanamadım.
Bana ne dediğini duyuyor görüyor ama anlamıyordum.
Aklımı başımdan almıştı.
Öl dese ölürdüm. Aklı nasıl kontrol ediyordu...
Özel gücümü bana babam vermişti.
Devamı için yorumlarınızı bekliyorum
