ကံဆိုးတဲ့ တောသူမလေးရဲ့ယောကျ်ားက သောက်ရမ်းချမ်းသာတယ်

47

အခန်း 47: အိမ်ခေါ်ဆိုမှု

ရွာသူရွာသားတွေ တကယ်ကို အံ့သြသွားတယ်။လင်းယွဲ့လန်က တန် 500 မှ 600 အလေးချိန်ရှိသော ကျားကြီးတစ်ကောင်ကို သယ်ဆောင်လာခဲ့သည်။

သာမာန်ကလေးက ဒီလိုလုပ်နိုင်ပါ့မလား။ မဟုတ်ဘူး! ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါ အဓိကအချက်တော့ မဟုတ်ဘူး။ အဓိကက ကျားကြီး ဘယ်ကလာတာလဲ။

ထိုနေ့မွန်းလွဲပိုင်းတွင် ဂြိုလ်ဆိုးမသည် တောင်ပေါ်သို့ တက်သွားကြောင်း ကြားသိလိုက်ရသည်။ ကျားကို သတ်ခဲ့တာလား။

ပြီးတော့ အရမ်းပိန်တဲ့ ဒီကလေးက တန်500-600 အလေးချိန်ရှိတဲ့ ကျားကြီးတစ်ကောင်ကို တောင်ပေါ်ကနေ သယ်လာခဲ့တာလား။

ဒါက အံ့သြစရာကောင်းလွန်းတယ်။

လင်းယွဲ့လန် သည် ကျားကြီးများကို သယ်ဆောင်လာသည်ကိုတွေ့သောအခါ ရွာသားအများအပြား အံ့အားသင့်သွားကြသည်။ ထိုသတင်းသည် ချက်ချင်းပင် တစ်ရွာလုံးသို့ ပျံ့နှံ့သွားသည်။

လင်းလောင်စန်း၏မိသားစုသည် အိပ်ရာဝင်ကာ အနားယူတော့မည်။

အထူးသဖြင့် လီချူဟွားသည် မှောင်နေပြီဖြစ်သော်လည်း သူမပြန်မလာသေးသောကြောင့် တောင်ပေါ်တွင် ဂြိုလ်ဆိုးသေသွားကြောင်း သေချာသည်။

ထို့ကြောင့် သူမသည် အထူးကောင်းမွန်သော စိတ်ထားရှိသည်။ ညဘက် ချက်ပြုတ်တဲ့အခါ ပန်းကန်ထဲကို ဆီနည်းနည်းထပ်ထည့်တယ်။ တစ်မိသားစုလုံး ညစာကောင်းကောင်းစားကြသည်။

သို့သော် သူမ လဲလျောင်းခါနီးတွင် အန္တရာယ်တစ်ခုခုကို မြင်လိုက်ရသလိုမျိုး အပြင်ဘက်တွင် ခွေးဟောင်သံ လှိုင်းလုံးများကို ကြားလိုက်ရသည်။

"အဘိုးကြီး၊ အဘိုးကြီး ထတော့၊ အပြင်မှာ ဘာတွေဖြစ်နေလဲ နားထောင်ကြည့်။ ခွေးဟောင်နေတာ တော်တော်များတယ်" လီချူဟွား သည် သူ့ဘေးတွင် အိပ်ပျော်တော့မည့် လင်းလောင်စန်း ကို လှုပ်ယမ်းလိုက်သည်။

လင်းလောင်စန်း က စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ရေရွတ်ပြီး "တောင်ပေါ်ကနေ ထွက်လာတဲ့ အန္တရာယ်ရှိတဲ့ တိရစ္ဆာန်တချို့ကို သူတို့ သတိထားမိကြမှာပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါက ငါ့ကိစ္စမဟုတ်ဘူး၊ ငါ့ကို မနှောင့်ယှက်နဲ့!" ဒီလိုပြောပြီးတာနဲ့ သူ အိပ်ပျော်သွားတယ်။