Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 41

Η Νέα Υόρκη είναι ακόμα πιο υπέροχη απ' όσο φανταζόμουν, εκτός από το παγοδρόμιο που πήγαμε την πρώτη μέρα, είχαμε πάει σε μερικά καταπληκτικά εστιατόρια και φυσικά στο  Σέντραλ Παρκ. Ο Άντονι ήταν τόσο χαρούμενος το ίδιο και οι γονείς μου οι οποίοι διασκέδαζαν τόσο πολύ μαζί με την Έμιλυ και τον Έντουαρντ μόνο ο Κρίστιαν ήταν απόμακρος αν και δεν καταφέραμε να μείνουμε ξανά μόνοι μας έκτος από όταν είχαμε κάνει πατινάζ. Τον έβλεπα άλλες φορές να κάθετε στο γραφείο που υπάρχει δίπλα από το υπνοδωμάτιο του που είναι στο τέλος του διαδρόμου - είχα σκεφτεί αρκετές φορές να πάω να του μιλήσω αλλά, δεν έβρισκα το θάρρος και όταν ήταν μαζί μας ασχολιόταν περισσότερο με το κινητό του. Το μήνυμα του ήταν ξεκάθαρο πλέον έκανε λες και δεν υπάρχω, φυσικά αυτό ήταν αναμενόμενο μετά την συζήτηση μας την τελευταία φορά και ήταν ξεκάθαρος. Είτε θα χώριζα τον Άντονι και θα ήμασταν μαζί είτε τέλος η όποια σχέση είχαμε μεταξύ μας και αφού, έβλεπε πως ακόμα είμαι με τον αδελφό του θεωρούσε πως είχα επιλέξει το δεύτερο. Όχι όμως για πολύ ακόμα. Η μέρα που θα χωρίσω τον Άντονι έχει φτάσει το ίδιο και τα γενέθλια του Κρίστιαν. Είναι Χριστούγεννα. Η μεγαλύτερη γιορτή της ανθρωπότητας η γέννηση του Χριστού. Σκεφτόμουν τον κατάλληλο τρόπο για να μιλήσω στον Άντονι αλλά, κανένας δεν θα κάνει τον πόνο που θα νιώσει λιγότερο, όπως και να του το πω δεν παύει να είναι απιστία, τον είχα απατήσει με τον αδελφό του. 

Βγαίνω από το μπάνιο, έχω φτιάξει τα μαλλιά μου σε χαλαρές μπούκλες και ετοιμάζομαι να βαφτώ όταν ακούω ένα απαλό χτύπημα στην πόρτα <<Ναι>> λέω και σφίγγω περισσότερο το λευκό μπουρνούζι γύρω μου. Βλέπω την Έμιλυ να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο χαμογελαστή <<Συγνώμη για την ώρα Ρόζα αλλά, δεν βρήκα την ευκαιρία πιο νωρίς να έρθω>> μου λέει και την κοιτάζω ερωτηματικά. Τι μπορεί να θέλει τέτοια ώρα στο δωμάτιό μου, μήπως έμαθε για την σχέση μου με τον Κρίστιαν. Και θα ερχόταν ηλίθια έτσι χαλαρή μέσα στο δωμάτιο. Φωνάζει μέσα στο μυαλό μου η φωνούλα που δεν λέει να το βουλώσει επιτέλους. <<Δεν πειράζει συνέβη κάτι;>> την ρωτάω <<Όχι απολύτως τίποτα απλώς ήθελα να σου κάνω ένα δώρο>> την κοιτάζω έκπληκτη καθώς μου δείχνει ένα λευκό κουτάκι <<Μα ήδη μου έχετε κάνει το φόρεμα και τα παπούτσια είναι υπέρ αρκετά>> της λέω ευγενικά <<Σε παρακαλώ Ρόζα θα ταιριάζουν υπέροχα με το φόρεμα σου>> επιμένει και αναστενάζω <<Καλά...>> λέω καθώς δεν έχω άλλη επιλογή <<Τέλεια>> ανοίγει το κουτάκι και βλέπω μέσα ένα σετ διαμαντένια σκουλαρίκια με μια μικρή πέρλα στην άκρη. <<Είναι υπέροχα Έμιλυ σε ευχαριστώ πολύ>> την αγκαλιάζω σφιχτά και ανταποκρίνεται και αυτή άμεσα. <<Μου τα είχε δώσει ο Έντουαρντ την ημέρα του γάμου μας, μόνο που δεν θα καταφέρεις να φορέσεις ολοκληρωμένο το σετ όπως εγώ, μιας και το περιδέραιο με το βραχιόλι τα έχει δώσει ο Έντουαρντ στον Κρίστιαν για να τα δώσει με την σειρά του στην δικιά του γυναίκα>> καταπίνω ενώ νοιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι. <<Τέλος πάντων σε αφήνω να ετοιμαστείς>> συμπληρώνει και βγαίνει από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω της. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και συνεχίζω να ετοιμάζομαι.