İntikam'ın Kölesi (+18) [Tamamlandi]

16 🥀🥀

....

Uzun bir süre bos bos kapanan telefona baktim.
Avukat hanimin söyledigi seyler beynimin icinde ugulduyordu.

„Asef bey ile evli oldugunuza dair bir belge veya kanitiniz var mi?"
„Asef bey evli"
„Asef bey evli"
„Asef bey evli"
„Hakkinizda bir sürü sikayet var Sükut hanim Asef beyin esi Şüheyda hanima sözlü ve fiziksel siddet uyguladiginiza dair"

...

Kac saat o sekilde kapanan telefonu izledim bilmiyorum Asef'i arayip bagirmak, cagirmak istiyordum, kendimi asagilanmis hissediyordum, evli bir adamla ayni yataga girmistim, sahte bir evlilik cüzdaniyla nasil evli oldugumu düsünüp birlikte olabilmistim, kendimi avukatim diye cok zeki zannederken Asef'in oynuna gelmistim...

Elimde tuttugum telefonumu calma sesiyle irkilip yere düsürdüm.

„Kahretsin ya bir bu eksikti!", diyerek telefonumu kaldirip elime aldigimda ekraninin paramparca oldugunu gördüm.
Kimin aradigini görememek canimi siksada yapacak bir sey yoktu, telefonum kullanilamiyacak hale gelmisti.

„KAPIYI AAAAAAAAAC", diye kapimin alacakli gibi calmasiyla saskinlik ile kosup kapiya baktim.

„Deniz?????", dedim saskinlikla.

„Sen nerdesin ayol? Aradim yüzüme kapattin sonra telefonun kapandi, bir sey oldu sandim be", diyerek iceri giren Deniz'de kaldi bakislarim.
Olanlari anlatip anlatmamak arasinda kaldim.

„Telefonumu düsürdüm", diyerek kendimi salon koltuguna attim.

„Ay noooooldu?", diye sordu yine kendine has tavriyla.

„Asef", dedim göz devirerek.

„Noldu be?", diye sordu, anlatsam mi diye düsünürken, Deniz'den baska kimsemin olmamasi kendimi anlatirken bulmama sebep oldu.

„Asef evliymis", dedigimde Deniz'in gözlerinin büyüdügünü görebiliyordum.

„Ayy kiminleee?", diye sordu saskinlikla.

„Deniz sana her seyi bastan anlatmami ister misin?", dedim oturdugum koltuktan kalkarken.

„Nereye?", diye sordu.

„Kahve yapacagim, iceriz degil mi?"

„Iceriz de ben yaparim sen yorma kendini", diyerek pesimden mutfaga geldi.
Mutfak masasina kendimi birakip kahvenin yerini gösterdikten sonra basimi masaya dayadim. Uzun bir gece bizi bekliyordu.
Deniz kahveleri yapip karsima oturdugunda hadi anlat hazirim der gibiydi.

„Öncelikle ne duyarsan duy lütfen beni yargilama olur mu Deniz?"

„Ay Sükut sen adami catlatirsin hadi basla", diyerek kahvesinden büyük bir yudum aldi.
Derin bir nefes alip anlatmaya basladim...

...

Saatler süren hayat hikayemin sonuna geldigimde Deniz saskinliktan kahvesini unutup bir yudum dahi almamisti.
Suskunlugu kendimi kötü hissettiriyordu.

„Deniz... lütfen bir sey söyle...", diyebildim zar zor, aglamamak icin kendimi zor tutuyordum.

„Şıllıııııık Şüheyda", dediginde saskinlikla yüzüne baktim. Tüm anlattiklarima yorumu buydu, bir an kahkaha atip atmamak arasinda kalarak, büyük bir kahkaha patlattim.

„Gülme be, yuva yikici kalteaaaak", dediginde gülmekten karnima agrilar girdi.

„Yuva yikan kaltak ben oluyorum", dedim ciddileserek.

„Hayir kabul etmiyorum, sen daha kozasindan cikamamis kanadi kirik bir keBeleksin", dediginde böyle demesine gülümsedim.

„Hepsini gectim, davette karsi karsiya geldim ben karisiyla, konustum, yüz yüze geldik kim bilir kendini nasil hissetti, beni bu duruma getiren bir adamin arkasindan hala konusuyoruz", dedim sinirle.