AŞK İRİSİ

12.BÖLÜM: SESSİZLİK

Şu an kapana sıkışmış gibi hissediyordum, elimdeki poşetle Beril'in önünde, onun yüzüne bakıyordum sadece.

Beril'in meraklı ve sorgulayıcı bakışları karşısında ne yapacağımı bilmiyordum.

"Beril, düşündüğün gibi bir şey yok. Bu çok karışık bir konu ve şu an burada anlatmaya çalışsam da anlayabileceğini sanmıyorum. Senden sadece küçük bir şey isteyeceğim; bunu ben senin evinden ayrılana kadar bir yere koyar mısın? Zeynep ve Kader görmesin, lütfen. Sana sonra her şeyi açıklayacağım."

Beril elini uzatıp poşeti elimden alıp yüzüme ciddi bir şekilde baktı. "Açıklamak zorundasın zaten, neler çeviriyorsun acaba?"

"Bir şey çevirmiyorum Beril. Lütfen bu konuyu kapatalım şimdi. Ve son bir şey... Poşeti açıp içindeki şeye bakmaya kalkışma tamam mı?"

Uğur her şeyi yapabilecek biri ve beni utandırıp rezil etmek için yapamayacağı şey yoktur, bu yüzden temkinli olmam gerek.

Beril gözlerini devirdi ve arakısını bana dönerek yatak odasına doğru yürümeye başladı. "Öyle bir şey yapmama gerek olmayacak, sonuçta olayın içyüzünü bana anlattığında bu poşette ne olduğunu da öğrenmiş olacağım."

Beril söylediklerinden emin bir şekilde odasına girdiğinde ben de daha fazla burada stres altında kalmamak adına salona, kızların yanına gittim.

Zeynep ve Kader yerde oturmuş TV'den bir dizi açmış ve yarım yamalak bir şekilde izliyorlardı, daha doğrusu Kader Zeynep'e bir şeyler anlatıp Zeynep'in dikkatini dağıtıyordu.

Eğer bir arkadaşımla film veya dizi izlemek isteseydim bu kesinlikle Kader olmazdı.

Eski yerime geçip Zeynep'le Kader'in konuşmalarını dinledim.

Kader bakışlarını bana çevirip,"Gelen kimdi?"diye sormuştu.

Aslında o an; zil çaldığında bir an boş bir kafayla Uğur'un geldiğini düşündüm. Çünkü bana attığı mesaj beni korkutmuştu, buraya gelip olayları daha da çıkılmaz hale getirebilir diye düşündüm.

Kafamdaki dağınık düşünceleri zor da olsa bir kenara bırakıp Kader'e döndüm.

"Yabancı biriydi, bu apartmanda tanıdığı mı ne varmış, dairesini bulamayınca burya gelip sordu işte."

Uğur hayatıma gireli; yani bu son iki ay boyunca günümün çoğunda yalan söylemek zorunda kalıyorum.

Kader hevesli bir şekilde konuşmaya başlayınca dikkatimi ona verdim. "Eee Zeynep, sen devam et."

Kader bana dönüp gözleriyle Zeynep'i işaret ederek "Hani şu geçen mekana gelen kuzenleri var ya, aslında kuzeni olmayan adam,Uğur. Ondan bahsediyor." son söyledikleriyle boğazımın düğümlenmesine sebep olmuştu.

Bu lanet olası boktan devam eden hayatımın geri kalanında ne zaman Uğur'u düşünmeyi bıraksam gerizekalı arkadaşlarım çaresiz çırpınışlarımdan habersiz, Uğur konusunu açıp benim pek de sağlıklı olmadan psikolojimi bozmaya devam ediyorlardı.

Geldimden beri üzerimdem çıkartmadığım deri ceketimi kızlardan gözümü kaçırarak çıkartıp hemen yanıma bırakmıştım.

Bakışlarımı tekrar Kader'e çevirip, aslında deliler gibi duymak istediğim şeyleri duymak istiyordum.

İnkar edemezdim.