සුදු රෝස✅ [Nonfic BL💛💜️]

04.කොටි හපුවගෙ පලිගැනීම

එයාට නම් මාව මතක නැති ව ඇති . දැන් ගොඩක් කල් නෙ. අනික ඒ තරම් පුංචි සිද්දියක් මතක තියාගන්න තරම් එයාට උවමනාවක් නොවෙන්න ඇති. ඒත් මට නම් එයාව අමතක උනේ නැ. කොහොම අමතක වෙන්න ද ? මගේ ඇස් වල ඇදිලා නතර උනු එයාව කොහොම නම් අමතක කරන්න ද... මං මේ අවුරුදු තුන පුරාවටම එයා දිහා බලාන හිටියා.. මට කතා කරන්න ඕනි. ඇත්තටම මට එයා එක්ක කතා කරන්න ඕනි. මං දන්නව එයා පුංචි කටකාරයෙක් කියල . මට ඇහිල තියෙනවා එයා එයාගෙ අනුධ කියන යාලුවා එක්ක කියවන කියවිල්ල. ඒත් මං තවමත් පැකිලෙනව එයා එක්ක මූණට හම්බෙලා මගේ හිතේ තියන දේ කියන්න. මං දන්නෑ මං එහෙම කලොත් එයා මාව කොහොම පිළිගනීද කියල. අනික මං හොදට ම දන්නව මට එයාගෙ පව්ල එක්ක පෑහෙන්න බෑ කියල. අසම්මතයක් එක්ක ඉස්සරහට යද්දි ප්‍රශ්න එයි.. පව්ලෙ එකම උරුමක්කාරයා වෙච්ච එයාට තවත් පිරිමියෙක් ට ළං වෙන්න දෙයි ද? ඒ හින්දමයි මං තාමත් තනියම ආදරේ කරන්නෙ. ඒ ආදරේ තනියම විදගන්න ලෝභ හිතුනම මං කරන්නෙ එයා වෙනුවෙන් ලියන එක. මට ඒ හොදට ම ඇති. ඔයා දිහා බලාගෙන තනියම ආදරේ කරන එක හිතක් තියනව කියල විතරක් ඔයා දැනගත්ත ම ඇති....

සිතෙව් මං ඉස්සරහට එන හැම වෙලාවකම මං මගෙන් ම ප්‍රශ්න දාහක් අහනව. ඉස්සරහට තියන අඩියක්ගානෙ ආයෙම පස්සට ගන්නෙ ඒකයි. අවුරුදු තුනක් තිස්සෙ මේ හැගීම් මගෙ හිතේම හිර කරන් ඉන්නෙ ඒකයි.

අපි අපිට කවදාවත් ආදරේ කලේ නැ. මම ආදරය කලා මගෙ පුංචි දොස්තර කොල්ලට. එතන අපි නෑ. ඔබත් නැ. මමයි මගේ සිතුවිලියි විතරමයි.

කොටින්ම කියනව නම් දැනෙන උණුහුමට වඩා නොදැනෙන උණුහුම ප්‍රභලයි. ළගින් දැවටි දැවටි බලාගන්නවට වඩා දුර ඉදන් බලා ඉන්න කොට දැනෙනව පපුව මැදටම. හිත් රිදීම් නෑ. රණ්ඩු සරුවල් නෑ. හිත පිරෙන්නම තියෙන්නෙ ආදරේ විතරමයි. මං මවා ගත්ත ඔයයි මගෙ ආදරෙයි..

ඔයා කියන්නෙම, හිතට බර වැඩි මේ අමාරු දවස් වල සැනසීමෙන් හුස්ම ටිකක් ගන්න,
මගෙන් ඈතක පිපුපුණු සුදුම සුදු රෝස මලක්.

දවසක් එයි. එදාට මං මගෙ ආදරේ කියන්නම් පුංචි දොස්තර මහත්තයෝ. එතකල් ඒ ආදරේ ඔය හිතට දැනුනදෙන්...❤️