සුදු රෝස✅ [Nonfic BL💛💜️]

06.යකා👻

මං පර්ස් එකයි ෆෝන් එකයි ඔක්කොම සාක්කුවෙන් එළියට ඇදගෙන කෑශ් හොයද්දි එයා බිල ගෙව්ව. මං මගෙ අඩුම කුඩුම ටික අහුවෙච්ච අහුවෙච්ච විදියට ආයෙම සාක්කුවට ඔබාගෙන එයා ට කලින් කඩෙන් එළියට ආව. ඇයි ඉතිං ලැජ්ජාවෙ බෑ එයා බිල ගෙවනකම් බලන් ඉන්න.

වෙලාව හවස 6.30 වගේ වෙලා තිබ්බා. කරුවලයි. මේ පාරෙ වැඩිය වාහන යන්නෑ. පාඩම් කරන්න ඕනි නිසා අපි ඒ දවස් වල හොයල හොයල ටිකක් නිස්කලන්ක දිහාවක් තමා හොයාගත්තෙ. ඒත් ලයිට් තියෙනවා ඉතින්. මේ කොලඹනෙ..අඩියෙන් අඩිය ලයිට් කණු. නැවතිලා ඉදපු ගෙදර ට යන්න ටිකක් එහාට පයින් යන්න ඕනි. කරුවල වැටිල නිසා තනියම යන්න බයත් එක්ක. කවද කාපු කටුද මෙව්ව. තෙල් බේරෙන උලුදු වඩ කාලා යක්කු වැහෙයි ද දන්නෙත් නැ.

"මල්ලි මං එන්නද ඇරලවන්න ."

අභී අයියා මගෙන් ඇහුවා. කට පුරා හා අයියෙ කියන්න ඕන උනත් නම්බුවක් කියල එකක් තියෙනවා නෙ. මං ඉතින් පුරුෂ ධෛර්යය හිතට අරන් කිව්ව.

"ඕන්නෑ අයියෙ . ටික දුරයි නෙ. මට යන්න පුළුවන් "

කමක් නෑ මල්ලි මං එන්නම් කියල කිව්වෙ නෑ එයාහ්..

"ම්... එහෙනම් පරිස්සමෙන් යන්න. !"

අභී අයියා මගේ කෙස් අව්ල් වෙල යන්න ඔලුව චුට්ටක් අත ගෑව. මගේ හිතත් එක්ක මෙව්ව වෙලා ගියා. මේ මොකත මේහ්. ඔව්වට නම් එන්න එපා හරිත. ඒත් මීට කලින් කව්රුවත් මට පරිස්සමෙන් යන්න කියල නෑ. මට ඒක දැනුනා හෙන ලොකු දෙයක් වගේ. අමුතු හැගීමක්. මට තව තව එයා එක්ක ඉන්න ඕනිත් වගේ නිකන්. අනේ මාව ගෙදර ට ඇරලපාආආආආන්.....කියල කෑ ගහන්න හිතුන මට. ඒත් මං කට පියාන ඉදියා.

ඔන්න ඔහෙ ඕන දෙයක් වෙද්දෙන් . රන් කෙවිට අරන් ගොපලු යකා එයිද දල්ලෑ. මේ අස්සෙ දන්නැති යක්කුත් මතක් වෙනව. මහසෝනා, කලුකුමාරායා, හීරි යකා... බැරිනම් මෝහිනීගෙ ළමයා වඩා ගන්න නම් බෑ ඕනනම් ලස්සන්ට රෙද්ද අන්දන්නම් කියල හිතා ගෙන හොද බර හුස්මක් අරන් මං අභී අයියට තෑන්ක් කරල ගෙදර ට යන්න තියෙන පාර දිහා බැලුව. අඩියෙන් අඩියට ලයිට් කණු නම් තියෙනවා බල්ලො දෙතුන් දෙනෙක් ඇරෙන්නෙ මනුස්ස පුලුටක් වත් පේන්න නෑ. මං ආයෙම පිටිපස්ස හැරිලා බැලුව. මූ ආං යනව. ඔහෙ ගියදෙන්. මාත් ඉක්මන් අඩි තිය තියා ගියා වට පිට වත් නොබලා හරි කෙලින් බලාගෙන.