Miraisdeath' a ithafen.
TurWei
Hafif Smut.
Türkiye : seme
Weimar : uke
Tarihten bağımsız bir kurgudur.
Weimar ve Almanya farklı bir ülke olarak gösterilmiştir, iyi eğlenceler.
· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·
Issız bir gecenin eşiğinde, bulutların her yeri sardığı, yağmur damlaların yere teker teker düştüğü bir gece.
Gökyüzünün hıçkırıklar içinde ağladığı, güneşin ısıtamadığı yorgun, argın gece.
Şimşeklerin teker teker yere düştüğü ve gök gürültüsü.
Bu anormal gecede karakterimiz Weimar, kendini yola vermiş, damlalardan yapışan saçlarıyla sadece yukarı bakıyordu.
Bedeni ağlayan gökyüzü sayesinde sırılsıklam kalmış, duyguları harap olmuştu.
Gözlerinden yaşlar, dudaklarından mırıltılarla koca gökyüzüne boş, duygusuz, anlamsız gözlerle bakıyordu. Sanatsal tarafı bitmiş, duyguları sönmüştü. Nefesleri düzenli, yavaş yavaş kavuşuyordu havaya. Yaşayan ölü gibiydi adeta.
· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·
Bir sesin arkasından yankılanmasını bile umursamadan sadece gözleri kapalı bir şekilde sular içinde bekliyordu.
Uzaktan gelen ses ile söylenerek yakınlaştı ve sesin sahibi kafasını eğerek ona baktı.
Kafasını eğmesiyle her ne kadar Weimar'a düşen yağmur damlaları azalsa da daha doğrusu azalmasıyla huzursuzlanıp gözlerini açan Weimar, bu koca kafaya kaşlarını çatmış, sinirli gözlerle baktı.
"Ne var?," Weimar bunu söylerken bile sesinde bir huzursuzluk vardı. Sanki "huzurumu bozdun, git istemiyorum seni" diyordu.
"Yağmur yağıyor," diye iç çekerek söyleyen kızıl ülke. Kızgındı. Sanki bulutlar sinirlerini onlara vermek üzgünlüklerini konuşturmak istemişlerdi.
"Farkındayım?"
Ortam iyice geriliyordu. İki taraf birbirlerini ezmek istercesine laflar yapıyorlardı.
Ama biliyorlardı ki birbirlerini incitince canları çok acıyacak. Birbirlerini üzünce daha çoğunu kendileri görecek.
"Kalk"
"Hayır, istemiyorum"
Derin bir iç çekti Türkiye, kaldırmak zor olacağa benziyordu.
Fakat biliyordu ki kendi vucüdü boşu boşuna şekilli değildi.
Türkiye, Weimar'ın sol tarafına geçti. Bacaklarını büküp eğildi ve Alman'ın vucüdünü kaptığı gibi kaldırdı.
Weimar ise hem çırpınıyor hem de ona sövüyordu. Bacaklarını indirmeye çalıştığında Türkiye onu iyice kendine çekiyor ve kucağına daha yakın oluyordu.
