Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 44

Τις υπόλοιπες ημέρες απέφευγα τον Κρίστιαν όπως ο διάολος το λιβάνι καθώς δεν ξέρω τι θα έλεγα έτσι και άνοιγα το στόμα μου και ίσως έκανα τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Φοράω ένα λευκό ψηλόμεσο τζιν παντελόνι με ίδιο χρώμα πουκάμισο, ένα μπεζ κοντομάνικο πουλόβερ και τα λευκά μποτάκια μου. Το βράδυ να βγαίναμε να διασκεδάσουμε σε ένα μαγαζί για να γιορτάσουμε την αλλαγή του χρόνου όπως μου είχε πει νωρίτερα ο Άντονι, κατεβαίνω προς τα κάτω και βλέπω όλους να κάθονται στην μεγάλη τραπεζαρία. <<Καλημέρα>> τραβάω μια καρέκλα και κάθομαι δίπλα από την μητέρα μου και τον Έντουαρντ μιας και είναι η άλλη επιλογή είναι να κάτσω ανάμεσα στον Κρίστιαν και στον Άντονι και δεν έχω καμία όρεξη να αναστατωθώ πρωί πρωί. <<Καλημέρα Ρόζα>> μου λέει ο πατέρας του Κρίστιαν, πιάνω την τσαγιέρα και γεμίζω το φλυτζάνι μου και η μυρωδιά από την ομελέτα τρυπάει την μύτη μου. Η Ολίβια μαγειρεύει υπέροχα, όλα τα φαγητά που τρώω όσες μέρες είμαστε εδώ είναι καταπληκτικά θα μπορούσε άνετα να γίνει σεφ. <<Το βράδυ είπαμε να πάμε στο PHD Rooftop>> λέει ο Άντονι, βλέπω τον Έντουαρντ να χαμογελάει απαλά <<Να πάτε>> απαντάει και τον κοιτάζω <<Έλα ρε μπαμπά θα περάσουμε ωραία>> επιμένει ο Άντονι <<Γιέ μου η ηλικία που έβγαινα σε κλαμπ έχει περάσει προ πολλού αλλά, εσείς να πάτε πρότεινα στον Γουίλιαμ να πάμε να φάμε σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο στο κέντρο>> ο Έντουαρντ δεν φαίνεται να πείθετε από τον γιό του <<Εγώ έχω δουλειά>> η φωνή του Κρίστιαν με κάνει να γυρίσω προς το μέρος του και ο αδελφός του, του ρίχνει ένα άγριο βλέμμα <<Σε παρακαλώ παιδί μου δεν είναι σωστό η δουλειά μπορεί να περιμένει μια μέρα, δεν χάλασε ο κόσμος θα πας μαζί με τον αδελφό σου και την Ρόζα και δεν ακούω κουβέντα>> ο τόνος του πατέρα του δεν σηκώνει διαφωνίες. 

<<Ας τα αφήσουμε αυτά και ας μιλήσουμε για κάτι πιο σοβαρό όπως τον γάμο σας>> καταπίνω καθώς ακούω την Έμιλυ να μιλάει για γάμο. <<Ρόζα η Έμιλυ έχει δίκιο δεν μπορείς να παντρευτείς με την κοιλιά στο στόμα, ο γάμος σας πρέπει να γίνει σύντομα>> και εσύ μαμά. <<Ναι Ρόζα η μητέρα σου έχει δίκιο το πολύ μέχρι τέλος Φλεβάρη πρέπει να παντρευτείτε>> συμπληρώνει η Έμιλυ και βλέπω τον Κρίστιαν να αναστενάζει και να σηκώνεται από το τραπέζι. <<Εγώ δεν έχω πρόβλημα ότι πει η Ρόζα>> λέει ο Άντονι και πίνει από τον καφέ του, νιώθω λες και είμαι στο χείλος του γκρεμού δεν έχω από που να πιαστώ, με έχουν στριμώξει άσχημα και οι δικαιολογίες μου έχουν πια τελειώσει. <<Ας γίνει όπως λέτε>> απαντάω σιγανά, μια σκιά περνάει από τα μάτια του πατέρα μου αλλά, εξαφανίζετε και αντικαθιστάται από χαρά. <<Τέλεια μόλις γυρίσουμε στην Ουάσιγκτον θα αρχίσουμε άμεσα τις ετοιμασίες>> λέει με ενθουσιασμό η Έμιλυ. <<Και εγώ ίσως ανέβω κάποια σαββατοκύριακο για να βοηθήσω>> συμπληρώνει η μητέρα μου. Η μαμά μου με την μητέρα του Άντονι φαίνεται πως τα πάνε πολύ καλά το ίδιο ισχύει και με τους μπαμπάδες μας.