Bir intikam uğruna küçük bir kızın hayatının mahvoluşunun hikayesi...
Aden...
Daha doğmamışken hayatı elinden çalınan küçük kız...
Ölü gösterilip bırakıldığı yurtta 7 yılını geçirip sonradan evlatlık alınır...
Evlatlık alan aile çok katı ve kötü ins...
Anne babalar çocuğu şefkatle yetiştirir onun ihtiyaçlarını karşılamak için herşeyi yapar .
İyi günde ve kötü günde yanınızda olur...
Baba koruma ve yardımın, anne şefkat ve sevginin sembolüdür.
Peki o zaman neden babam beni hiç korumamış ve yardım etmemişti ?
Annem neden beni hiç sevmeyip şefkat göstermemişti?
İlk başlarda onların gerçek 'anne' 'baba' olduğunu sorgulamıştım ki hâlâ sorguluyorum.
Ama asla abim olamıyacak olan Kenan beye dünyadaki en değerli varlıkmış gibi davranıyorlardı.
Bana ise bir çöp kovasına verdikleri değeri bile vermemişlerdi.
Biz hiçbir zaman aile olamamıştık.. Daha doğrusu onlar olmuş ama beni o ailenin içine dahil etmemişlerdi..
Aile .. Üç hece ve dört harf... Ne kadar zor olabilirdi ki!?
Bana sorarsanız ben 'anne' 'baba' denen kişilerden korkmuyordum.. Hatta onları umursamıyorum bile.. Onların beni hiçbir zaman umursamadığı gibi..
Ama şuan korkuyor ve geriliyorum çünkü verecekleri tepkiyi tahmin edemiyordum...
Umarım küçük bir kızı taciz eden kişiye yumruk attığım için azar işitmezdim.
Telefonu açıp kulağıma götürdüm ve onun o tiz ve cırtlak sesini duydum "HEMEN EVE GELİYORSUN!!" ne bekliyordum ki beni tebrik edeceklerini mi ?
Ardından telefonu suratıma kapattığında derin bir nefes aldım. Eliza ve Kuzey'e döndüm. Kuzey neden olayı anlatmadığımız için Eliza'ya kızmakla meşguldü.
"Neden bana haber vermediniz ha!" ardından bana dönüp"Senden beklemezdim Aden senden beklemezdim."bana kızdığını düşünmüştüm ki"Niye beni çağırmadınız ha ben de iki yumruk sallardım."bu dediğine ikisi de güldü ben hariç çünkü ben hâlâ boş boş duvara bakıyordum.
