Felix'den
Yemeğimizi yedikten sonra Hyunjin hemen bana evi gezdirmeye başladı.
"Evet burası salon"
"Burası banyo"
"Burası mutfak"
"Burası misafir odası"
Bi dakka...Bana misafir odasını gösterdiğine göre ben misafir odasında mı kalıcam?
Sesimi çıkarmadım.Bana hangi odayı verirse versin benim için önemli değildi.Benim için önemli olan tek şey beni sevmesi.
"Burası benim odam"
Odası mükemmeldi.Onun gibi,tek kelime ile mükemmel.
"Odan mükemmel..."
Bunu kısık sesle söyledim.Umarım duymamıştır.İlkten rezil olmak istemiyorum.
"Teşekkür ederim Felix.Odam sana çekmiş demekki"
İltifatlar...Hayatımda hiç iltifat almadım.
"Ah şey teşekkür ederim"
"Streslendin mi bakalım?"
"Hayır sadece..."
"Sadece?"
"Sadece hayatımda hiç iltifat almadım"
Ben yanlış bir şey mi dedim?Neden ağlıyor?
"N-neden ağlıyorsun"
"Ben ağlamıyorum ki"
"Lütfen bana yalan söyleme.Ağladığını ikimizde çok iyi biliyoruz"
"Yaşadıkların...Senin yaşındaki bir çocuk için çok fazla Felix.Bu beni üzdü sadece"
O benim boyuma uzanmak için diz çökmüş,ellerimi tutmuştu.Ellerimi onun ellerinden çektim ve gözyaşlarını sildim
"Ağlama baba.Sen ağlayınca benimde ağlayasım geliyor"
"Tamam tamam ağlamıyorum"
Odaları gezmeye devam ettik.Zaten sadece bir oda vardı.
"Buda senin odan Felix"
Oda mükemmel ötesiydi.Ağzım açık kalmıştı.Hayatımda hiç bu kadar güzel bir odam olmamıştı.Yada şöyle diyim,hayatımda hiç odam olmamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Polis {Hyunlix}
Short Story"Küçük civcivim" "Güzel oğlum" "Dünyam benim" "Bunun adı aşksa eğer" "Bu aşk yalnızca sana değer" (Aslında o oğlum olan yer kızım olacak (şarkı sözü çünkü) ama bu fic baba-oğul ilişkili olduğu için oğlum diye yazdım.)
