Sadi bu sırada Buse Naz'ı kucağına alıp hafifçe sırtına vuruyordur. Ağlaması durmadığı için Songül gelir hemen.
Songül: Ne oldu? Anneciğim? Noldu bir tanem?
Sadi yatağa bırakır Buseciği. Songül ise öper kızını onu güvende hissettirmek için.
Songül: Sadi? Sadi ateşi var.
Sadi: Ben ateş ölçer almıştım.
Songül hemen masanın üstünden gidip ateş ölçeri alır ve geri gelir. Buseciğin gerçekten de biraz ateşi vardır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sadi: Ta-tamam. Sakin olalım. Sen burada dur, ben de bir bez ıslatıp getireyim.
Songül: Tamam.
Songül bebişin üstünde ki kalın kıyafetleri çıkartır, sadece zıbını kalmıştır.
Songül hemen Bora'yı arar.
Bora: Naber Songül?
Songül: Valla iyi değiliz Bora, Buse Naz'ın ateşi var. Ne yapacağız?
Bora: Bir bezle vücudunu silin, bi yarım saate falan geçmezse de ılık bir duş aldırın. Normaldir yeni doğan bebeklerde. 2 saate hala geçmezse getirin bir de biz bakalım.
Songül: Ta-tamam.
-kapatırlar-
Sadi gelmiştir bu sırada. Bezle kızının kollarını, başını ve bacaklarını siler dikkatlice. Birkaç kez tekrarlarlar bunu. Yarım saat sonra Busecik sakinleşmiş ve şaşkın balık gibi etrafa bakıyordur.
Sadi: Güzelim bak düştü ateşi, rahatla artık. Olurmuş böyle şeyler.
Songül: Düştü çok şükür.
Songül: Biz nasıl fark etmedik ya, offf.
Sadi: Güzelim olabilir böyle, bak hemen düşürdük ateşini, bir şey olmadı.
Songül Sadi'ye sarılıp ağlar bir süre, lohusalıktan da kaynaklı duyguları tavandır.
Songül bebeğine sarılıp ağlar.
Songül: Özür dilerim anneciğim, özür dilerim.
Sadi yüzündeki naif gülümsemeyle onları izliyordur, Songül'e bir adım yaklaşıp onu başından öper.
Sadi: Sen çok iyi bir annesin güzelim. Bak kızımız iyi, ben iyiyim, sen de iyisin. Lütfen üzülme artık. Birer menengiç yapayım?
Songül: *pek istemese de Sadi'yi de üzmek istemiyordur* Olur...
Sadi eşini bir kere daha öper ve mutfağa gider. Songül ise kızıyla beraber odada ki koltuğa oturup bir süre orada kalır. Sadi kahveleri yapınca beraber salona otururlar. Songül kızını bir an olsun kucağından indirmez, başını Sadi'nin omuzuna yaslar, Enzo'nun yokluğu kendini belli ediyordur çok bariz. Evde bir ses eksiktir. Tüm bu olanlar Songül'ün kaygılarını arttırıyordur.
