GözYaşı

44. Final

Oy vermeyi unutmayın 🌼

İki Yıl Sonra

🍂🍂
🌼

"İşletme bölümünden mezun olacak öğrencilerimizi sahneye alalım lütfen. Saral Holding eski CEO'su Rüstem bey tarafından diplomalarınız takdim edilecektir"

Aşırı bir heyecan vardı üzerimde. Dün ailecek Murat'ın mezuniyet törenindeydik. Kendisi ailemizin kıymetlisi ve benim kardeşimdi. Şimdi ise hep beraber ben ve Sevda'nın mezuniyetine gelmişlerdi.

Merdivenlerden yukarı çıkarken Sevda koluma girdi. "Ayyy! Kanka sonunda mezun oluyoruz" Sevda'nın sesini duyduğumda gülümseyerek  saniyelik olarak ona baktım.

O ara gözlerim koltuklarda oturan Kızıma takıldı. büyümüştü. Ve artık beş buçuk yaşına giriş yapmıştı. Bu yıl onu da okula yazdıracaktık inşallah.

Burak'ın kucağında oturmuş minik elleriyle bana kalpler yapıyor, sonra da üflüyordu. Elimi Sevda'nın koluna vurduğumda o da Meltem'e baktı. Ve aynı şekil onlara öpücük yolladı.

"Sevgili öğrencilerimiz, sizlere söylenilen sıraya göre dizilmenizi  istiyoruz. Tekrardan tebrikler"

İşletme bölümü birincisi tabi ki bendim. İlk sırada ben, son sırada ise Sevda ve onun gibi kokona arkadaşı Merve baş gösteriyordu. İkisi de bana bakıp, gıcık bir şekilde dil çıkardılar.

Gülümseyip Burak'a döndüm. Alt dudağını dişlemiş, bir bana bakıyor, bir de kız kardeşine..

Meltem'in ellerinden tutmuş alkış ritim tutturmuştu. Onun hemen yanında halam, eşi, oğlu Efe ve kızı Ada duruyordu

Babaannem de elini kalbine koymuş, bir yanda da başındaki eşarpla göz yaşlarını siliyordu. Murat ve ailesi de, Burak'ın hemen arkasında bize el sallıyordu. Bende el sallayıp Burak'ın diğer tarafına baktım.

Selim amca ve Leyla teyze teşrif etmişlerdi. Arada Meltem ile oynayıp, sonra bize el sallıyorlardı.

Leyla teyzeciğimiz, her ne kadar belli etmese de hala ilişkimizi benimsememişti. Ama tek iyi tarafı ise Meltem'e çok bağlıydı. E tabi ilk göz ağrısı oğlunun da kızı sayılıyordu.

Neyse, sahnenin ön tarafına baktığımda, dedem, üniversite rektörü ile oturmuş gururlu bakışlar atıyordu etrafa.
Dedemin bu üniversiteye çok katkısı olmuştu. Özellikle çok başarılı olup, maddi durumu yetersiz öğrencilere hem iş verip, hemde gerekli maddi destek vermesiyle biliniyordu. Vermeye de devam ediyordu. Geçen yılda bu katkılarından dolayı rektör tarafından, dedeme Fahri doktora unvanı verilmişti. Yine ailecek hepimiz bu sahnede oturmuş, dedeme el sallamıştık.

Konuşmacı önce rektörü takdim etti. Rektör konuşmasını bitirdikten sonra Dedemi sahneye takdim etti.

Dedem sahneye gelip, birkaç dakikalık konuşmanın ardından bizlere diplomamızı tek tek vermeye başladı. Benim yanıma gelince önce diplomamı verdi. Bende eğilip elinden öpüp sarıldım.

"Seninle gurur duyuyorum aslan torunum benim"

Ağlamamak için, sessiz kalıp sadece başımı salladım. Dedem elini yanağıma getirip, diplomaları vermeye devam etti.

Bende o ara başımı yere indirip bir süre bekledim

"Yusuuuf!!"

Ürkek tanıdık bir ses duyduğumda, kafamı kaldırdım. Bu yanık sesi tanıyordum. Etrafta sesin sahibini ararken babaannemin hemen arkasında babam ve küçük Yusuf bana gururla el sallarken gördüm.