To Be In Your Arms Again

Prologue

This is a work of fiction. Any names, characters, businesses, places, events, and incidents in this book are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemble to actual person's, living or dead, or actual events is purely coincidental. The story contained mature themes and strong language. Read at your own risk. Typo errors ahead

---------------

Halos pagod na pagod na ako ka kalakad, ramdam ko nadin ang nginig ng aking mga binti ngunit kailangan padin pana tiliin ang ngiti. Madilim, kung wala sigurong ilaw galing sa mga disco light ay pitch black na dito, maingay din, panay kabog lamang sa speaker at mga tilian ang ma ririnig ko, meron din kasamang ingay sa mga nag susuka. I hate it here, kung pwede lang ay huwag na akong sumama pero pinilit niya ako

"Hey" ani ng isang babaeng hindi naman pamilyar sa akin.

Nginitian ko na lamang siya dahil hindi ko naman alam ang aking sasabihin, nginitian niya na lamang din ako pabalik at umalis. Mukha naman siyang mabait, maganda rin at matangkad. Umiling na lamang ako at nag patuloy sa pag lalakad, sa hindi kalayuan ay natanaw ko ang pamilyar na figure ng isang lalaki. Is that him?

Kitang kita ito dahil dito nakatama ang isang dim light sa likod niya, habang palapit ako ng palapit ay siya ding kabog ng aking dibdib, it couldn't be right? tatawagin ko pa lamang siya ng biglang tumingkayad ang babae at siniil siya ng halik. Dali dali kong iniwas ang aking tingin at tahimik na umalis.

"Fuck... fuck him" sambit ko saking sarili. It's definitely him! hindi ako nag kakamali, and that girl na humalik sa kanya ay ex girlfriend niya!

Dali dali na akong umalis sa lugar na iyon, wala akong ibang inisip kundi umalis dahil baka doon pa ako abutin ng luha, hindi ko na pina pansin ang dami ng tao, ni isa sa nababangga ko ay hindi ako humingi ng sorry. Bago pa tuluyang maka alis sa lugar na iyon ay may humila sa'king braso.

"it's not what you think it is" sabi ng pamilyar na boses. 'It's not what you think it is' kadalasang sinabi ng mga lalaki kapag nahuli sa aktong nakikipag halikan sa iba. Hinawi ko ang kamay niya sa aking braso at hinarap siya

"I'm not blind. My eyes may be blurry but I'm not blind." sinabi ko ito sa matigas na boses para hindi niya mahalata na sobrang apektado ako sa mga pangyayari, pero ang totoo gusto ko nalang mag wala at suntukin siya sa mukha.

Hindi dapat ako nalulungkot sa mga ganitong bagay, it's a small thing pero bakit ang sakit? bakit ang bigat sa dibdib? It's like piercing my guts, a pain that can't be taken away.

"I'm sorry please. It's not my fault that girl suddenly-"

"Enough." pag puputol ko sa paliwang niyang ayokong marinig

"We're done, don't ever see me, don't ever talk to me, don't ever contact me, and don't ever come near me again. Try breaking one of the things I just said and I swear ikakalat ko sa buong campus ang kagaguhan mong ginawa." kahit ang totoo ay hindi ko kaya.

Paalis na sana ako ng bigla siyang magsalita.

"Ganon nalang ba lahat sayo 'yon?" pasigaw niyang sinabi. Dahil sa sinabi niyang iyon ay nag init ang ulo ko.

"What the hell are you trying to say huh!? na ano? kasalanan ko pa dahil nahuli kitang may kahalikang iba?" hindi ako makapaniwala, dahil siguro akala ko ay iba siya sa lahat.

"What I'm pointing out is just let me explain, it wouldn't hurt to stay for a little bit and hear my explanation right? If you just shut the fuck up maybe this misunderstanding is now clear and-"

"And what are you implying? who the fuck would be so calm after you see someone yours kissing someone? well not me!" Pahingal kong sabi.

Hindi kodin inaasahan ang kanyang sinabi, sa tagal naming nagsama never ko pa siya narinig mag mura at murahin ako.