"Sanki karanlığın içine gömülmüş gibiyim. Elim ayağım sürekli birbirine karışıyor. Ne yapacağımı bilemiyorum, düşünüyorum ama doğru yolu bulamıyorum. Her gece düşünüyorum, gerçekten. Bu işin sonu nasıl bitecek? Birisi zarar görecek mi diye. Biliyorm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12.bölüm
'SIRLAR DÜŞÜ'
Mahur ve Berke, onlar sadece uzaktan yakından birisi değildi. Özellikle Berke. Onun bir sırrı vardı, ve bunu benden başka kimse bilmiyordu. Berke bile bilmiyordu, bilse bile çok geç kalacaktı. "Lan bir durun Lâlin geldi!" diye onları uyardı Kıvanç. Sinirliymiş gibi onlara baktım. "Ne kavgası yapıyorsunuz?" diye sordum. "daha doğrusu neden kavga yapıyorsunuz?" diye de ekledim.
"Hiççç," dedi Berke. "Sadece arkadaş bir haltlar karıştırmışta onu uyarıyordum, demi Mahurcum?" diye ekledi.
"Hiç kavga yapar mıyız biz Lâlin? Ayıp ediyorsun şimdi. Dimi Berke?" diye o da karşısında hatta biraz çaprazında kalan Berke 'ye bakarak cevap verdi. "Aynen ya" diyerek ortamı ısıtmaya çalıştılar. Artık bu saatten sonra ne kadar ısıtabildiyseler.
"Ortalığı karıştırmayın," dedim sert bir tınıyla. "Şu an ben yokum. Duydunuz mu? Çok güvenmeyin yaşamama, biri sizin bu hüznünüzü görse gerçekten ölmüşüm zanneder. Ne bu? Yumuşamayın demedim mi kaç kere? Planları anlatırken uyarmadım mı sizi ben? Sakalımız var mı ki sözümüzü dinleyen olsun. Bir kere dinleyin ya bir kere. Şimdi bile dinlemiyorsunuz. Bakmayın öyle. Gerçekleri söylüyorum ben. Söylediklerim bir kulağınızdan girip diğerinden çıkıyor. Ne çabuk unuttunuz geçmişinizi? Ne çabuk modern hayata geçtiniz? Unuttunuz mu size biz asla normal insanlar gibi yaşayamayacağımızı söylediğimi? Ha? Berke? Mahur? Hepinize diyorum. Sadece onlar değil." diyerek onlara baktım.
Bekledim ama bir yanıt veren yoktu. "Bir cevabınız yok mu? Konuşun! Her zaman yaptığınız gibi konuşun. Hadi bekliyorum." dedim ve kollarımı göğüsümde birleştirdim."Ya bir şey olsa size? Ne yapacaksınız? Hâlâ anlamadınız mı durumun ciddiyetini? Hâlâ anlamadınız mı olabilecek en iyi sonumuzun ölüm olduğunu?"
Sabırla konuşmaya çalıştım. Hafiften başım ağrısada belli etmedim.
Sadece akıllansınlar istiyordum. Sadece benden sonra iyi yaşasınlar istiyordum. "Sizin için," dedim Berke 'ye bakarak. "Sizin için yapıyorum. Benim yaşamamın bir anlamı yok artık. Sadece şimdi değil doğuduğumdan itibaren yaşamamın bir anlamı yoktu. Ben olmadığımda kendinize bakmayı öğrenmelisiniz. Leylekler yalan getirmiyor size ya da bana. Yaşamak için çaba gerekiyor. Bizim annemiz ya da bizi yaşamamız için çaba verecek bir kimsemiz yok ve hiç bir zaman olmayacak. Gerçekleri bir kez olsa da kabullenin." dedim ve arkamı dönüp askılıktan montu aldım.
