Gelecekten Fotoğraf

Son Kalan Şey

...hepsi bir ağızdan,

"Ya şimdi" soluk bir ses tonuyla

"Ya da asla" dedim

                                                                                      1 gün önce

Annem işe gidiyorum diyerek evden çıktı. Annem çok güzel bir kadındır, Sarıya kaçan saçları ve kahve rengi gözleri ile gören herkesi etkiliyordu.

Bazen çok benziyorsunuz diyorlardı. Ananenem güzelliliğini ismin den aldığını söylüyor fakat, ben öyle düşünmüyordum.

Annemin ismi Ellie olduğu için bana da Ella yani peri kızı ismini verdi. İsmimle gurur duyuyordum bence yeni okulumdakilerde sevicekler.

Okulun ilk günü olduğu için biraz heycanlıydım, ama sorun olacağını zannetmiyorum. Okula giderken bir ambulans sesi duydum, hemen ardından bir polis arabanın önünde durdu ve bana sen "Ellie Artman'in kızı mısın?" diye sordu. Şoför "Bu konuyla benim ilgilenmem gerektiğini düşünüyorum" diyerek arabadan indi.

Ne olduğunu bilmiyorum ama kötü bir şey olduğu belliydi.

Şoför arabaya bindiğinde pek iyi gözükmüyordu, ne olduğunu sorduğumda bana "Bu seni ilgilendirmez" diye cevap verdi. Bana nasıl böyle cevap verdiğini anlayamadan okula varmıştık. girişte bir erkek grubu oturuyordu. İçlerinden biri kuzenimdi. kuzenim geldiğimi görünce yanıma koştu, sol tarafında en yakın arkadaşı vardı.

İlk görüşte aşk için çok küçük olduğumu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Sanki bana doğru yürüyen bir prensti.

Sarı saçı, mavi gözü ve uzun boyuyla beni kendine çekiyordu.

İlk derse girdim, öğretmenimiz çok tatlıydı. Birkaç dakika sonra sınıfa polisler girmişti, "Ella Artman bu sınıfta mı?" dediler. "Evet" diyerek yanıtladım. Onlarla beraber karakola gelmemi istediler.

Sınıfdaki herkes bana garip bir gözle bakıyordu, ben sınıfdan çıkarken büyük bir uğultu koptu. Çok utanmıştım ama ben bir suç işlememiştim.

Karakola geldiğimizde bana ne olduğunu bilip bilmediğimi sordular bende onlara ne olduğunu sordum. Annemin öldüğünü söylediler...

Ağlamamı durdurmak için beni eve götürdüler. Bütün gün boyunca annemin eşyalarına sarılarak ağladım.

Bir sonraki gün anannem eve geldi ve beni teselli etti. Annem öldükten sonra bana iyi gelen tek şey annenem oldu. Anannemle notere gidip annemin bana bıraktığı mirası aldık.

"Ella ne para ne ev nede arazi işine yarıycak sana en değer verdiğim bu kutuyu bırakmak istiyorum çok dikkatli kullan..."

Bu haberi duyan eski sınıf arkadaşlarımda yanıma geldi ve kutuyu beraber açmaya karar verdik. Ben bu konuda tereddüt edince hepsi bir ağızdan,

"Ya şimdi" soluk bir ses tonuyla

"Ya da asla" dedim vee...