"Diaz, Congratualations for passing the board! Architect Kana!" Tears suddenly dropped from eyes when i heard his voice echoing inside my brain.
Please, Stop.
"Hey! Val, Nanaginip ka" Zia suddenly woke me up, Ending my dream.
"Are you ok?" She asked me in a concerned voice.
"Yeh, stress lang to probbly because of the big project" I stood up from my working chair and when to the coffee station.
"Huy what if pahinga ka muna?" She suddenly asked me.
Nagulat ako don sa sinabi at linapag ko ang kape na sinasanggap ko at Tinignan ko siya ng "Wtf" Look.
"I mean, Take a break muna, your been overworking yourself for this project, why not take a small month break" She suggested then gave me a brown folder.
"What is this?" tanong ko sakanya at kinuha yung brown folder sa kamay niya at binuksan ko.
"Diba taga pampanga ka? well its your lucky day, because yung big project na sinasabi ni Ms. Eduardo is itatayo sa clark pampanga." She explained.
"Eh pano naman ako swerte?" Tanong ko sakanya.
"Well i madedestino ka sa pampanga dahil ikaw yung head Architect ng project nayun!!" She suddenly scream, gulat ako sa babae natoh mas excited pa saken.
"well that means, makakauwi ako sa hometown ko habang ginagawa ko yung project!!!" Napasigaw narin ako nung pumasok na saken.
Sabay kaming nagcelebrate ni Zia sa saya nang di namin mamalayan nasa loob na pala Charlie, isa rin sa mga engineer sa firm namin.
"I believe ako ay sasama rin dahil isa rin ako sa mga engineer ng project nayun" Bigla nalang siya humarang.
"Edi kayo naaa" Kunwari iyak ni Zia. kawawang zia.
"Gurl punta ka nalang kapag, alam muna break time ganun Haha" Inis sakanya ni Charlie at bigla nalang kaming iniiwan.
Katapos namin nagdrama ni zia, agad nako nagayos ng mga gamit nakailangan ko na d iuuwi ko sa pampanga, dahil in the next days doon nako magwowork. at sa monday narin kami kailangan sa side kaya ngayong sabado palang ay uuwi nako para makapaghanda.
"Ihh mamimiss kitaaa" Kunwaring drama ni zia, habang nagaayos ako ng gamit sa desk ko.
"Amfee parang sa dubai naman ako pupunta" Biro ko sakanya. at binuhat na yung box nanaglalaman ng mga gamit ko.
"Balik ka agad katapos ng project neh?" sabi nito at tinulungan akong buksan yung trunk ng sasakyan ko.
"Yaaa babalik ako agad noh!!" Maikling sagot ko sakanya at nagpaalam para agad nakong makauwi sa pampanga. dahil malayo pa ang biyahe from Taguig to Pampanga. and baka traffic pa kaya binilisan ko nang nagpaalam.
Napakabilis lang biyahe ko at sandali nasa Nlex Mabalacat exit nako nangbiglang...
"POTANGINA MO! BAKIT KA PUMASOK SA LANE NG RFID KUNG WALA NAMAN LAMAN YUNG RFID MO!!" inis kong sigaw sa Black BMW 8 sa harap ko, buti nalang di niya rinig boses ko.
kung kelan kaya palabas na doon pa matratraffic, parang timang tong naka BMW, mahal ng sasakyan walang pangload ng RFID.
"May pa Pilot on board sticker pa wala man pang load ng RFID" inis kong binusina yung manubela ko.
Buti nalang ay nasolutionan ito at nakalabas ako sa NLEX at nagdrive nako pauwi samin, nangbiglang may tumawag sa phone ko.
"ANO TORRES!" Sigaw ko sa phone kong nasa shotgun seat.
"Gurl nasa pampanga kadaw sabi ni charlie, tara Cafe Adrianne's kasama daw ibang thessa" Sagot nito saken.
Medyo maaga pa kaya pumayag nalang ako at malapit narin ako samin.
Nakarating nako sa cafe adrianne's at nagpark nako, pababa nako nang biglang may kumatok sa salamin ng sasakyan ko.
Binababa ko ang bintana ng sasakyan ko nang bigla ko nakita si...
"Cath naman parang tanga" Salubong ko sakanya at tumawa.
"Baba ka na nga architect hinihintay kana" utos nito saken, Tumawa nalang ako at tinaas ko ang bintana ng sasakyan ko at pinatay na ito. bumaba nako habang dala-dala ko ang bag kong chanel.
"Shesh, musta na architect? buti nandito ka ngayon?" tanong nito saken. habang naglalakad kami papasok ng cafe.
"Na-destino ako ngayon kaya dito muna ako for now" sagot ko sakanya.
Napatigil ako sa mga hakbang ko nang makita ko ang isang pamilyar nasasakyan nakapark.
"Cath kanino toh?" Tanong ko sakanya at tinuro yung BMW 8 na color Black.
"Kay jared" Sagot nito sakin.
"Weh?" Di ako makapaniwala sa sagot niya.
"Oo nga haha" sagot nito saken at pumasok na kami sa loob ng isang garden cafe sa magalang.
Kapasok namin sa loob ni cath sa cafe ay pinunta niya ako sa lugar kung saan nakaupo ang mga thessa. Pinaulan naman nila ako ng walang sawang greetings nung nakita nila ako.
Umupo sa tabi ni Mic at naiwan naman bakante yung upuan sa tabi ko, siguro may nakaupo dito at umalis lang.
"buti nandito ka sa pampanga ngayon?" tanong sakin ni Javi.
"May project kasi sa clark kaya dito munta ako umuwi" sagot ko.
"Ay wow! Congrats!" Sabi ni Javi.
"Wag ka, pinagorder na kita kasi ang tagal mo dumating" Sisit ni Mic sakin at napatawa nalang ako, minsan lang ako ilibre nito kaya tumawa nalang ako.
"Hoy patingin nga nung picture nung pogi mong kawork mate" sabi ni mic sakin, tumawa nalang ako at kinuha yung phone ko sa bag ko para pakita sakanya yung picture ni Alex, yung isa pang engineer sa firm namin.
habang nakuha ko na yung phone ko sa bag ko, bigla naman ito nadulas sa pasmadong kamay ko, at hulog ito sa rock solid floor ng cafe. yumuko nako para kunin ko sana pero may ibang kamay na kumuha.
Inangat ko ang katawan ko para makita kung sino kumuha ng phone ko.
"Grabi naman capt. jared, bat ang tagal? madaming inorder?" Biglang salita ni javi.
Napatingala ako at nakita ko ang isang lalaki na naka-pilot uniform nanaka-tingin sakin at inabot nito ang phone ko.
Its him.
He's here.
Sumalubong sa mata ko ang mga mata niya, at parang tumigil ang mundo nang nagkatinginan kami. Parang walang nasaktan, walang nawalan at walang iniwan doon sa mga tingin namin.
One of the most important men in my life.
after 10 years of not seeing him.
he's now right in front of me.
1012 words, Nagmamahal sakura.
BINABASA MO ANG
All Too Well
Teen FictionAfter becoming the head architect of their project in Clark, Valerie Diaz went back to her comfort province, pampanga. Where she unexpectedly saw one of the most important person in her life, Jared Nieva.
