İntikam'ın Kölesi (+18) [Tamamlandi]

18 🥀

...

Sesimi cikarmamami söyleyerek agzimi kapatan el ile agaclik alana dogru geri cekildigimde vücudum kaskati kesildi.

Can kosarak önümüzden gecerek ana yola cikti.

„Lütfen beni ona teslim etme", dedim fisiltiyla.

„Sessiz ol, geri gelecek", dediginde Can panikle geri gelerek gelisi güzel bize dogru ormanlik alana dogru ates etmeye basladiginda beni tutan kisi kendini bana siper edip beni agac ile kendi arasina aldi.

„Kursun isabet etti mi?", diye sordu endiseyle.

„Hayir, ben... ben iyiyim", diyebildim zar zor.

„Merak etme birazdan burdan kurtulacagiz", dediginde Can'in sesli bir sekilde küfür ederek aracina binip uzaklastigini görünce beni kendinden uzaklastirip bana bakti.

„Iyisin degil mi?", diyerek beni ve bedenimi kontrol ederken kolundan vuruldugunu görerek endiseyle baktim yüzüne.

„Vurulmussun", dedim korkuyla.

„Önemli degil siyirdi, Suhana bizi bekliyor gidelim", diyerek beni kolumdan tutarak ana yolun ilersinde ormanlik alana dogru gizlenerek park halinde duran araca bindirdi.

„Mithat, Sükut'un tutuldugu evi yakin", dediginde beni araca bindiren adam maskesini cikarip bana bakti „ASEF", dedim korkuyla, beni kurtaran Asef'di... Asef bir sey söylemeden araca bindiginde, Suhana'nin talimatiyla arac hareket etti.
Güvendeydim.
Iyiydim.
Bebegim iyiydi.

„Eve gidiyoruz, dus al temizlen, hastaneye gidecegiz", dedi Suhana kesin bir dille.

„Ben iyiyim", dedim zar zor.

„Bebegin kontrol edilecek", dediginde itiraz etmeden basimi geriye yaslayip gözlerimi kapattim.
Son 24 saatde yasadiklarimi düsünüyordum.
Can'in yaptiklari, Yasar'in yaptiklari, Rabia teyze, teyzem hepsi bir sekilde benim yüzümden zarar görmüs masum iki kadin benim yüzümden öldürülmüstü...
Beni kurtaran Asef'di ama ben Asef'i ne sesinden ne kokusundan taniyamamistim, bu kadar yabancilasmis miydik biz? Parfümünden tanidigim adamin sesi bile yabanci gelmisti...

„Beni nasil buldunuz?", diye sordum tekrar gözlerimi acip Suhana'ya bakarak.

„Ben bulurum", dedi Asef sadece ve yola bakmaya devam etti.
Suhana yanimda oturuyor ve beni izliyordu.
„Iyi misin?", diye sordu sessizce, cevap vermeden tekrar basimi geriye yasladigimda yavas yavas kendimi uykunun kollarina biraktigimi hissettim.
Arabanin kapisi acildiginda „iyi mi?", diyen endiseli Asef'in sesini duydum cok uzaktan ama yorgunluktan gözlerimi acamiyordum, Suhana „iyi", dedi  ve bedenime carpan soguk rüzgar ile bedenimin havalandigini hissettim, soguktan titremeye basladigimda „titriyor, üsüyor", diye bagirdi Asef endiseyle, benim icin mi endiseleniyordu? Bebegimin ölmesini isterken simdi bizim icin mi korkuyordu?, „cabuk eve girin", diyerek önden yürüdügünü düsündügüm Suhana'nin sesini duydum.

Duydugum ayak sesleriyle „Asef", diye mirildandim, sesim fisiltiyla cikmis kendim bile zor duymustum.
Beni daha sıkı saran kollarina sokuldum Suhana'nin topuklu ayakkabilari parkenin üzerinde daha net duyulmaya basladiginda sicak hava dalgasinin yüzüme carpmasiyla eve girdigimizi anladim.

„Suhana neden böyle baygin gibi yatiyor?", diye sordu Asef.

„Can, enistesini gözlerinin önünde öldürdü, üst komsusunuda öldürdü, kolay seyler yasamadi, yasamiyor", dediginde yari baygin gözlerimi actim „o benim enistem degil!", dedim titreyerek ve Asef'in kucagina bayildim.

...

Yari baygin gözlerimi actigimda Suhana bir bez ile vücudumu siliyordu.
Üzerime bulasan Yasar'in kan kokusunu artik duymuyordum, temiz kiyafet giydirdigi icin Suhana'ya icten ice minnet ettim.